Uitsmijter zonder spek
Ouder wordend krijg ik natuurlijk steeds meer herinneringen. Sommige plezierig, andere verdrietig. Met mijn moeder meelopend voor de dagelijkse boodschappen werden wij soms binnen geroepen bij onze buren. Ik kreeg dan altijd een mini eitje aangeboden. De eierenhandelaar en exporteur sorteerde dagelijks zijn eieren en de aller kleintjes kregen de kleine kinderen. Een mooie manier van klantenbinding. Met een kleine wandeling liep ik soms met mijn moeder mee naar vrienden. Op de terugweg mocht ik dan de soepkip dragen. In de achtertuin en in de schuur liepen bij deze vrienden ongeveer 50 kippen rond. Met de beste zorgen werden deze kippen gevoerd en verzorgd. En terwijl wij stonden te wachten werd de kip ter plekke geslacht en schoongemaakt. Door vrienden in het volgende dorp werd elk jaar een varken vet gemest. En een enkele keer kregen wij verse ham van deze vrienden. Met deze wandelingen liep er regelmatig een oudere buurman met een zestal koeien voorbij. Van het ene weiland naar het andere weiland kregen deze koeien het lekkerste gras voorgeschoteld. Een enkele keer mocht ik zelfs meehelpen met het melken.
Dit teruglezend merk ik dat ik toch wel oud aan het worden ben.
Maar ook dat ik een echt verdwaald provinciaaltje in de grote stad ben ….
Nu naar de tegenwoordige tijd.
De geindustrialiseerde vleesproduktie geeft vervelende ziekten en resistente ziekenhuisbacterien. Sporters krijgen verkeerde hormonen en antibiotica binnen door vlees eten. Verontreinigingen in ei- en melkprodukten geven problemen bij zwangere vrouwen. Een uitsmijter eten van een eitje, met een dikke plak ham en kaas en een groot glas melkheeft met de huidige ontwikkelingen een heel andere dimensie gekregen.
En zo is dit een mooi blog geworden in de serie: vroeger was alles beter!
