Een loep, bril of verrekijker

Het detail, het geheel of het overzicht

Van opstaan tot gaan liggen zit mijn bril stevig op mijn neus. In die tussentijd wandel ik graag. Rondlopend met vogelliefhebbers worstel ik dan met het richten en scherpstellen van de aangereikte verrekijker. Diezelfde onhandigheid heb ik ook nog steeds met een microscoop.

Tijdens een natuurwandeling krijg ik uitleg over bloemen, meeldraden en behaarde grasblaadjes met of zonder tongetjes. Een loep is nodig om die details te zien. Het gebruik van een loep vraagt een goede techniek. Maar het kijken verandert bij mij steeds meer in ervaren.

Tijdens de laatste natuurwandeling word ik mij weer bewust van mijn beleving van een landschap. Een meelopende fotograaf toont ons ook nog even zijn opnames. Maar ik houd het bij mijn eigen herinnering.

Het precieze determineren van bomen, struiken, kruiden, grassen en mossen leerde ik lang geleden. De benodigde boeken en determineertabellen staan nog steeds in mijn boekenkast. Voor de tentamens en examens leerde ik een ruim assortiment aan planten. Verschillende soorten en variëteiten hebben hun wortels in mijn geheugen. In de loop der tijd ben ik natuurlijk ook veel namen vergeten. De namen van oudere cultuur variëteiten komen sneller naar boven. Mijn kennis van de inheemse Flora is beduidend minder.

In mijn boekenkast staat het Handbuch der Laubgeholze van Gerd Krussman. In drie delen, waarvan elk boek 5 centimeter dik is, probeert Krussmann alle bomen te beschrijven. Bij de Berken schrijft hij dat er achter het Oeral gebergte nog honderden berkensoorten op hun juiste wetenschappelijke beschrijving en naamgeving staan te wachten. Het leren en herkennen van alle plantennamen heb ik opgegeven toen ik deze passage las.

De juiste groeiomstandigheden voor planten herken ik wel zonder de precieze juiste naam te kunnen noemen. Het samenspel aan soorten in de natuur doorzie ik ook redelijk goed. Maar mijn fijne motoriek en mijn slechte ogen belemmeren mij bij het gebruik van een microscoop, loep of verrekijker.

Lopend door een landschap geniet ik van een plotselinge overgang. Van schaduwrijk gesloten naar zonnig licht en open, van nat naar droog, van hoog naar laag. Voor de natuur zijn deze overgangsgebieden, een ecologische gradiënt ook belangrijk. Juist daar zijn opvallende planten en dieren te vinden! Voor mij zijn in een wandeling dat ook de momenten dat ik het meest geniet van een landschap. Mijn slechte ogen en fijne motoriek verstoren dat niet.

Een landschap in Nederland is altijd gemaakt. Ook de natuur waar wij door lopen of varen is door mensen gemaakt. In een vorig blog schreef ik over het teruggeven van het landschap aan de natuur. Het werk dat daar voor wordt verzet is toch nog gigantisch. Als dat dan klaar is moet er toch nog hard gewerkt worden aan die natuur.

Het herkennen van planten is voor mij meer verschoven naar het begrijpen van de groeiplaats van planten. Lezen en rondlopen helpt daarbij. Gaat u mee bij een volgende wandeling? Neem gerust een loep, verrekijker of camera mee, zelf houd ik het alleen bij mijn bril.

http://wandelnet.nl

http://www.wandelzoekpagina.nl/