In het dagblad Trouw lees ik de volgende treurige gebeurtenis:
Mevrouw B. is 82, ze woont 1-hoog zonder lift samen met haar man, ze heeft de ziekte van Parkinson, ze schuifelt moeizaam rond in haar woning, ze is extreem valgevaarlijk. In de afgelopen drie jaar brak ze haar pols, haar heup en haar bovenarm. Ze denkt al een tijdje over euthanasie en heeft de verklaring helemaal ingevuld. Op een zonnige zondagavond glijdt ze uit haar stoel en blijft stil op de grond liggen. Haar man belt in paniek zijn oudste zoon, die direct de huisartsenpost belt. Die aarzelen ook niet en bellen 112.
Na zeventien minuten begint het circus. Er verschijnen twee ambulances, twee politiewagens en een half uur na haar instorting staat er ook een brandweerwagen voor de deur. Ja, dat was nodig om haar het raam uit te takelen. De zoon is nu ter plekke en ziet hoe het bewusteloze lichaam van zijn moeder op grove wijze wordt behandeld door de heftig op haar borstkas drukkende ambulancebroeders. Reanimatie is geen tedere behandeling; het is een rotgezicht. De zoon beseft wat hij heeft ontketend en roept: “Maar dit wilde mamma helemaal niet. Ze was verdomme bezig met euthanasie. Wat doen jullie nou?” Vader staat er bedremmeld bij en zegt: “Ja, dat is eigenlijk wel zo.”
Hartritme
Een ambulancebroeder vraagt naar het schriftelijke bewijs van deze bewering. In de spanning van het moment kan vader de verklaring niet vinden. Hij trekt doelloos allerlei laatjes en kastjes open en is daar nog mee bezig als moeder al onder het gehuil van sirenes op weg is naar het ziekenhuis. De zoon rijdt boos en verdrietig achter de ambulance aan. Eenmaal op de Spoedeisende Hulp aangekomen wordt het reanimeren zonder discussie voortgezet. Mevrouw ontwikkelt wel even een hartritme, maar begint niet spontaan te ademen. Na tien minuten stopt men met reanimeren. Dat is naar schatting 63 minuten nadat moeder op de grond gleed.
Tijdens de cursus “Levensreddend handelen” leer ik dat een verzoek om niet te reanimeren gerespecteerd dient te worden. Een halsketting met een niet-reanimeren penning komt automatisch tevoorschijn bij het reanimeren en aanbrengen van de electroden van een AED.
Blogger uit Amsterdam-ZuidOost 
Important story, Rob … I always make sure, my patients have these things sorted out, and the information is shown first thing in their chart … so, you call 112, when in a need for an ambulance ? … It is 911 in this country … on a lighter note … I remember, once I was in a bookstore in Victoria, BC … and had to go to the washroom urgently … however the door had a number lock, and no sales people where around … desperate as I was, I punched in the numbers “911” … and voila! the door to the washroom opened 🙂 … it was too funny …
LikeGeliked door 1 persoon
Yes, we got for a strange reason a different emergency number.
I did not see a door with a number lock yet. But I will remember your story at the time it will happen ….
Good luck with your night shifts, I wish you less emergency cases and lots of funny moments.
Love,
Rob
LikeLike
Inderdaad heel treurig. Als je al niet meer zeker bent dat je wil na je wilsbeschikking uitgevoerd wordt. Het is ook heel normaal dat die brief op dit cruciale moment niet gevonden wordt. Wat een drama voor die mensen.
LikeLike
wat vreselijk..
LikeLike
Codicil om de nek voorkomt dan veel dicussie. Maar ik dacht eigenlijk dat je wilde vertellen hoe vervelend het voor veel bejaarden is om opgesloten te zijn in hun huis, 3 hoog achter, met alleen tv en telefoon als verbinding met de buitenwereld. Dan waren de bejaardentehuizen vroeger zo slecht nog niet ( ik heb er voor mijn werk meerdere bezocht), met gezamenlijk koffie drinken en eten, als men dat wilde. Clubjes en dagje Artis, kapper en dokter. Maar vooral gezelligheid met andere bewoners.
LikeGeliked door 3 people
Treurig….
LikeLike
Soms verlang je wel eens terug naar de tijden van vroeger, waar een bejaardenhuis een norm,ale gang van zaken was na een pensionering. In dat opzicht zijn we er echt niet op vooruit gegaan.
LikeGeliked door 1 persoon
ja echt een treurige zaak
ben ik blij dat het mijn moeder bespaart is gebleven , die had ook een euthanasie verklaring , in overleg met haar kinderen en arts
LikeLike
Een heel treurige zaak. Wel ben ik blij dat de moeder alsnog is overleven. Wat als ze was bijgekomen? Ik hoop dit nooit privé mee te maken, vreselijk…
Groetjes Kakel
LikeLike
Treurig dat het zo moet maar eerste vereiste is een bevestiging van haar wensen…en ja dat moet voorhanden zijn.
Hoop het nooit mee te maken…groetjes
LikeLike
Hoe triest voor de nabestaanden als je op deze manier afscheid moet nemen van een geliefde…
LikeLike
dit zijn toch wel heel onmenselijke taferelen en het is toch zo makkelijk te voorkomen.
LikeLike
Mijn overbuurman, hij zit in een systeem van de dagelijks langskomende thuiszorg wilde een keer vroeg naar bed. De man is ziek, voelde zich die dag niet lekker en besloot lekker vroeg te gaan slapen. Omdat hij zelfstandigheid wil behouden heeft de thuiszorg geen sleutel. Hij wil dat ongevraagde in en uitgeloop niet. Hij reageerde niet op de bel en niet op de telefoon (die staat beneden en hij slaapt boven) en dus kwam de politie die de deur ging open breken. Dit lukte niet, meneer heeft een geode inbraakbeveiliging. nadat de deurpost gesloopt was zei een oplettende overbuurvrouw dat er iemand was met een sleutel, verderop in de straat. Ondertussen heeft de doodsbange buurman (want er wordt ingebroken) de politie gebeld. De meldkamer legde het verband niet en stuurt een tweede team………blablablabla………lang leve de verzorgingsstaat waar je als oudere geen zeggenschap meer hebt en er vóór jou gedacht en besloten wordt.
LikeLike
Oneindig zielig. Het geeft tevens aan dat mensen hun papieren op orde moeten hebben en houden; klinkt hard maar dan was dit te voorkomen geweest.
LikeLike
Een treurige gebeurtenis..
LikeLike
Het is niet altijd zo leuk voor mensen om alleen in een huis te zitten, mijn moeder is bijna 99 en woont ook nog zelfstandig. Zij heeft geluk met kinderen, familie en vrienden en zorg die regelmatig langskomen. Maar toch voelt ze zich zeker in de winter vaak eenzaam. Maar om haar nu nog te verpoten is ook lastig, trouwens ondanks haar leeftijd en slechte zicht krijgt ze nog niet eens een indicatie. En altijd met zo’n ketting om lopen lijkt me helemaal niets zeg al helpt het wel zinloos reanimeren voorkomen.
LikeLike
Het treurige is toch vooral de woonsituatie. Wieweet was een niet reanimeren verklaring niet eens in beeld geweest als mevrouw nog lekker in haar tuintje had kunnen zitten of koffie had kunnen drinken bij de buren.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een trieste gebeurtenis!
vreselijk!
Bedankt voor je reactie op mijn USA blog
Fijne feestdagen
Groet ,
Aly
LikeLike
Ik ga meteen zo’n penning bestellen.
LikeLike