In dit blog wil ik schrijven over de verhuizingen van mijn vriend Maarten.
Geboren en getogen in Maartensdijk is Maarten een paar jaar geleden verhuisd naar Sint Maarten. Maartensdijk is in de vijftiende eeuw in het Utrechtse veengebied ontstaan als een oud lint dorp. Sinds de zeventiende eeuw hoort Sint Maarten bij de Nederlanden.
De gemeentelijke herindelingen maken dat Maartensdijk nu onderdeel is van de Utrechtse gemeente de Bilt. Staatkundige veranderingen hebben Sint Maarten tot een land gemaakt binnen het Koninkrijk der Nederlanden.
In Nederland zijn wij verplicht om op verzoek van een overheidsambtenaar een identiteitsbewijs te tonen. In het Caribbean gebied wordt hiervoor een sedula verlangd. Waarom een paspoort niet voldoet begrijp ik niet. Maar ik ben dan ook geen wereldreiziger. Wel begrijp ik dat een sedula in de Caribbean vaak recht op een korting geeft. Met mijn ID-kaart heb ik in Amsterdam nog nooit kortingen gekregen.
De verhalen over de bureaucratie waarmee Maarten in aanraking kwam toen hij naar Sint Maarten wilde verhuizen ga ik hier niet beschrijven. Uiteindelijk heeft hij na overhandiging van stapels overheidspapieren een sedula ontvangen. Wel wil ik het hier hebben over de problemen van het remigreren. Want daar begrijp ik niets van. Of het nu een verhuizing is van de ene kant van de oceaan naar de andere kant het blijft voor mij een verhuizing binnen het Koninkrijk met een en hetzelfde paspoort. Een verhuizing van Maartensdijk naar Maarssen is tenslotte ook een simpele handeling. Mijn simpele gedachte is dan uitschrijven = inschrijven.
Een woning zoeken en werk vinden over een afstand van 9 of 10 uur vliegen is natuurlijk iets moeilijker. Een bankrekening openen is zelfs onmogelijk. Toch blijken woning, werk en bankrekening in een vicieuze cirkel aan diezelfde uit- en inschrijving vast te zitten. Naïef als ik ben denk ik dan dat wij, zowel Maarten als ik, hetzelfde Nederlandse paspoort bezitten!
Gelukkig heeft Maarten geen taalprobleem. De Engelse voertaal op Sint Maarten spreekt hij als eerste graad docent Engels vloeiend. Onze moedertaal Nederlands geeft Maarten als universitair geschoolde ook geen enkel probleem.
De geschreven ambtelijke regelgeving is in zijn geval het probleem!
Blogger uit Amsterdam-ZuidOost 
Jij gelijk een nieuw vakantieadresje 😉
Grappig die namen… Fijn weekend
LikeLike
Maarten wil juist terug naar Nederland komen.
De regels hier in Nederland werken dat vooral tegen.
Vriendelijke groet,
LikeLike
oops niet goed gelezen dan…maar die namen blijft wel byzonder…fijn weekend
LikeLike
Blijven dromen is de kunst.
LikeLike
Klaarben je! Niet te begrijpen, de bureacratie. Er zal misschien verschil zijn tussen de Westeuropese en de Caribbean wijze waarop men im-, e- en remigratie regelt; word daar maar eens wijs uit.
LikeGeliked door 1 persoon
pfff… niet makkelijk allemaal
LikeGeliked door 1 persoon
Als hij naar sint maartensvlotbrug (bij schagen) was verhuisd op 11 november (sint maarten), dan was er vast geen uitdaging geweest! ( het glas is half vol!)
LikeGeliked door 1 persoon
dromen is meestal mooi
de ambtenarij proberen te doorgronden = een ander verhaal n.l (nee niet Nederland) maar onmogelijk 🙂
Maartensdijk en Maarsen ken ik , mooi gebied , dat eiland een uurtje of 10 vliegen , van wat ik hoor en lees is het een mooi eiland , ken het niet en zal er ook nooit komen
ik ga morgen proberen korting te krijgen bij de ANWB voor nieuwe wandelschoenen , of zal ik het proberen bij de belasting , zeg het maar
fijn weekend
LikeLike
Nog een heel gedoe maar eenmaal daar maakt het klimaat ook veel goed
LikeLike
Maarten wil juist terug naar Nederland.
De regelgeving hier in Nederland werkt dat alleen maar tegen.
Vriendelijke groet,
LikeLike
Hoezo jullie krijgen geen korting ? Misschien eens in Brussel komen proberen ?
Maar bureaucratie, daar kun je volgens mijn in phd-en aka doctoreren aka een ganse leerstoel voor inrichten.
LikeGeliked door 1 persoon
De bureaucratie hier in Nederland heb ik nooit begrepen.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is vreselijk die bureaucratie. Ik ken iemand die weer moest inburgeren, omdat ze door een tweede paspoort haar Nederlandse nationaliteit kwijt was 🙂 moest ze weer Nederlands leren. Klopt dat echt met al die Maartens?
LikeGeliked door 1 persoon
Ik word trouwens ziek van al die kortingen, zegels en pasjes
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi zo’n verhaal vol inside information. Duidelijk is dat het terecht is dat de Nederlandse overheid ingrijpt op het eiland!
LikeLike
Beste Paul,
Maarten wordt juist in Nederland tegengewerkt met het terugkomen naar Nederland.
Over eventuele misstanden op Sint Maarten schrijf ik niets.
Vriendelijke groet,
LikeLike
Oh, dan heb ik duidelijk niet goed gelezen!
LikeGeliked door 1 persoon
Probeer daar maar eens een simpele oplossing voor te vinden.
LikeLike
Een onderdeel van Nederland waar we maar heel weinig mee hebben behalve de naam dan…
LikeLike
Maar…die Maarten uit het verhaal is dus iemand met een Caraibisch verleden? Is dus eigenlijk geboren en getogen daar en meent nu zo maar naar Nederland te kunnen reizen? Tja, dat is een lastige. Immers, het is een administratief trucje geweest om die eilanden ‘bijzondere gemeenten’ te maken. Niet om het iedereen gemakkelijk te maken heen en weer te emigreren. Stel je voor zeg….
LikeLike
Maarten is geboren en getogen in Maartensdijk.
Na beeindiging van een contract van drie jaar op Sint Maarten wil Maarten weer terug naar zijn geboorteplaats, Maartensdijk.
Maarten heeft dus geen Caraibisch verleden of een Caraibisch achtergrond!
Nederlandse regelgeving maakt het Maarten nu moeilijk tot onmogelijk om terug te komen.
Stel je voor een Nederlander met een Nederlands paspoort wil naar Nederland terug verhuizen.
Bezorgde groet,
LikeLike
Ik heb mijn wens om naar Nederland terug te migreren al opgegeven. Het is in politiek opzicht een akelig land geworden. Neoliberaal als de USA, maar met de bureaucratie van de Sovjet-Unie. Als ik zie hoe ze daar met oude mensen omspringen …, ja dan komen we inderdaad bij de bureaucratie uit. En dan heb ik het nog niet eens over het steeds sterker verbreide racisme.
LikeGeliked door 1 persoon
Duidelijk verhaal. Dit heeft te maken met de wijze waarop de PIVA (GBA Cariben) en de GBA aan sluiten op elkaar. Daarnaast speelt ook de inflexibiliteit van de doorsnee Burgerzaken ambtenaar natuurlijk ook mee. Ik kon me niet eens uitschrijven 2 jaar geleden omdat de ambtenaar Sint Eustatius niet kon vinden in haar computer. Stel je voor..schandaldig. Ik ben toen naar een andere deelgemeente kantoor gegaan trof een wat creativere ambtenaar die na lang zoeken het wel vond.
Het beste is dat je vriend zich laat inschrijven op een tijdelijk adres bij zijn ouders, broer, zus, tante. Dit is de enige manier om dus ingeschreven te worden zonder eigen woning of als je nog geen huur huis hebt gevonden.
De sedula is gewoon een identiteitpas. Daar kunnen je mee reizen tussen de eilanden en dient ook als verzekeringspas op een paar van de eilanden. Ik heb nog nooit gehoord dat het een kortingspas is op Sint Maarten. Lijkt me eerder een individuele actie van een bedrijf.
LikeGeliked door 1 persoon
Zowel de Caribische eilanden als Nederland zijn verziekt van de regeltjes. De bureaucratie, de identiteitspassen, etc.., zijn een menselijk verzinsel en wij doen dat elkaar aan. Het belemmert de ondernemende geest in de mens en het ziet de mensen die buiten de voorgeschreven paden willen leven, als potentiële ‘misdadiger’.
Ik ben twee jaar geleden met huisraad en huisdieren vertrokken naar Bonaire. Ik had een driejarig contract getekend bij een onderwijsinstelling en dacht betekenis te gaan geven aan het vele werk dat daar ligt. Mijn werkgever heeft besloten mijn contract voortijdig te verbreken en ik ben genoodzaakt terug te keren naar Nederland. Ik verval in exact de situatie van Maarten …
Van werken is het niet of nauwelijks gekomen. Het eiland is ontdekt door allerlei gelukszoekers die middels een enorme subsidiestroom, hier weldadig gaan leven. Zij verdedigen hun overwonnen plek met hand en tand. Het gaat niet om kwaliteit. Het gaat om geld en macht. Mensen die op de eilanden komen met een dosis expertise en vaardigheden, worden door deze ‘managers’ al snel gezien als bedreigend en moeten het veld ruimen. Aan dit concept zit ‘weinig zonnigs’ aan. Ook leef je dan op een tropisch eiland of bied je de vrienden en familie een mooi vakantieadresje, zoals in één van de reacties genoemd.
‘Realjager’ schrijft dat we als Nederlanders, maar weinig met de eilanden hebben. Ik kan me voorstellen dat je dit zegt, wanneer je in Nederland woont. Haast nooit hoor je berichtgeving op het nieuws over het Caribisch gebied, maar gaat het stelselmatig over de bedreiging van IS, etc.. Feit is dat er per belastingbetaler enkele duizenden euro’s per jaar naar de eilanden gaan om gelijkwaardige kwaliteit te creëren als in Nederland op het gebied van onderwijs, gezondheidszorg, veiligheid, etc.. Het is maar wat je noemt, dat je er als Nederlander weinig mee te maken hebt. Wanneer jij als Nederlander in de file ‘s morgens vroeg staat, op weg naar een drukke werkdag, dan is aan de overkant van de oceaan men bezig met jouw belastingcenten rare machtsspelletjes te voeren of te genieten van het nietsdoen in de zon …
LikeLike
Had hij naar Belgie willen gaan dan had hij precies dezelfde problemen ondervonden. Ook daar loop je in dat kringetje rond, bank, woning, studie, enz. Mijn jongste dochter heeft na vijf maanden al wel het een en ander in orde maar nog steeds geen goede verzekering afgesloten omdat officieel nog bevestigd moet worden dat ze in Belgie woont, er moet geloof ik eerst nog een wijkagent aan de deur komen om dat met eigen ogen te zien, op een moment dus dat zij thuis is. Pas dan is ze echt ingeschreven.
LikeGeliked door 1 persoon
Dichter bij huis: België, waar ik wekelijks heen (en dus ook terug) reis. Het spoor houdt op bij Maastricht. Wil ik met de trein naar Hasselt dan moet ik een treinreis van anderhalf uur maken op een afstand van 40 kilometer. Gelukkig rijdt er een bus. Die doet er maar 5 kwartier over.
En zo zijn er nog tal van zaken die niet op elkaar worden afgestemd. We praten wel over een verenigd Europa maar zoals we vroeger in de Zorgverzekeringswereld spraken over de Europese lappendeken, zo is het nog steeds. Het verandert ook niet. Iedereen zit op zijn eigen systeem. En zo zal het op de Antillen ook wel gaan. Ze willen dingen van en voor zichzelf houden. En wij ook.
LikeLike