Een luie, decadente en vadsige Reiger

Langs het fietspad aan de Middenweg in de Watergraafsmeer kwam vroeger op de meest onverwachte momenten een flinke witte smurrie naar beneden. Hoog en droog bovenin de straatbomen zat sinds jaar en dag een kolonie nestelende reigers. Even iets verderop in een groep bomen van de Bijlmerweide herkende ik aan dezelfde witte smurrie en onooglijke takkennesten een andere kolonie reigers.

Beide kolonies zijn verdwenen. Herinrichtingen van Park Frankendael en de Bijlmerweide betekende kap van bomen. Door voor mij onbegrijpelijke redenen moesten juist de bomen van deze reigerkolonies verdwijnen.

In het boek “Ridders van de Bijlmermeer” lees ik een prachtig verhaal over Reigersbos. Tussen 1100 en 1500 is er vooral gevochten om de eigendomsrechten en de jachtrechten van Reigersbos. Vergeleken met de omgeving heeft het bos een stevige en hogere zandondergrond. Een ideale bodem voor bomen. De oudere en hogere bomen waren de plek voor een reigerskolonie.

Dat de reigers van de Watergraafsmeer en de Bijlmerweide nazaten zijn van deze kolonie ligt voor de hand. Dat ook die nazaten verdreven zijn door ondoordachte bomen kap vind ik weer minder.

Het geslacht van Amstel uit Ouderkerk waren liefhebbers van Reigers. De Bisschoppen van Utrecht en de Graven van Holland hebben menig conflict met elkaar uitgevochten om dit gebied. Of de Heren van Amstel hier altijd even netjes aan hebben deelgenomen is niet altijd even duidelijk. Na het geslacht van Amstel krijgen de Heren van Egmond en IJsselstein jachtrechten op het Reigersbos. Wel met de voorwaarde dat de landheer Hertog Albrecht van Beieren, graaf van Holland en zijn vrouw Margaretha van Kleef mogen mee snoepen van de jachtbuit. Aan het zeer gewilde reigersvet werd zelfs medicinale krachten toegedacht.

Door de hoge ligging en de zandondergrond is het oude Reigersbos uiteindelijk ontgonnen. Deels door de aanleg van een droge en hoog gelegen weg tussen Abcoude en Duivendrecht/Diemen, deels voor droge vruchtbare weidegronden is de oude reigers kolonie dus verdwenen. Maar nu zit er nog dagelijks een reiger op de stoep bij de viszaak bij mij om de hoek. Hij krijgt de duurste vis en de mooiste schaaldieren met hapklare brokken in zijn gulzige snavel.

Misschien zagen de edelen er vroeger lui, decadent en vadsig uit als zij een reiger verorberde? Ik vind de reiger bij Atouli Seafood van Winkelcentrum de Kameleon lui, decadent en vadsig!

Marc van Fucht denkt hier weer heel anders over.

Vandaar zijn film Schoffies.

http://www.schoffiesfilm.nl/

http://atouli.nl/