Cherylyn Vanzuela, een ontmoeting

Met bewondering en respect kijk ik naar jonge mensen. Van Filipijnse afkomst vertelt Cherylyn dat zij thuis Tagalog en Duits spreekt, terwijl wij Engels praten met elkaar. Mijn interesse wordt gewekt door de professionele camera die zij draagt. Op haar website zie ik later dat zij ook de beeldtaal met haar camera spreekt.

Voor Braziliaanse graffiti komt zij naar Heesterveld. In 2014 is de H-buurt van Amsterdam-ZuidOost getransformeerd in een gigantisch kunstobject. Maar eigenlijk zoekt zij het verhaal achter de mensen. Op mijn blog schrijf ik met letters, woorden en zinnen verhalen over mensen. De foto’s van Cherylyn geven het verhaal achter de mensen in beelden. De graffiti in de H-buurt is nu nog steeds aanwezig en vrij toegankelijk voor bewoners en bezoekers. Het zijn sprekende beelden. Ik kijk er naar uit om Cherylyn’s foto’s van deze beelden te zien.

Een van mijn Nederlandse blogvrienden vertrekt binnenkort naar de Filipijnen. Jeanette beschrijft op haar blog hoe zij haar spullen reis klaar maakt. Cherylyn is al zo mobiel. Haar camera draagt zij op de rug, bovenop haar rugzak. Op de Filipijnen is zij groot met haar 1.54. In Nederland is zij echter kleiner. Het opklapbare krukje dat zij meedraagt maakt het haar mogelijk om op gelijke hoogte te komen met het maken van portretfoto’s. Met het skateboard is zij jong, mobiel en sportief tegelijkertijd.

Samen met medestudenten is Cherylyn Vanzuela in Amsterdam. In Keulen komt er uiteindelijk een expositie van hun gezamenlijke fotowerk.

Ik kijk er nu al naar uit.

http://vanzuela-photography.com/

http://leavingholland.com/whats-in-my-backpack/

http://www.rua-art.org/