Mijn geheugen en mijn digitale agenda houden mij op de hoogte van mijn afspraken. In de papieren agenda’s bladerde ik vroeger met veel plezier door de bladzijden met aanspreektitels. Ook herinner ik mij de vreemde adresseringen aan mijn vader. Half overgeschreven rijtjes van titulatuur. Maar altijd aangevuld met s.s.t.t..
Nu zeg ik: met veel respect kun je iemand met l.u.l. aanspreken. En met nog meer minachting kun je iemand Meneer noemen. Of een leerling mij nu met de voornaam, achternaam, meneer of meester aanspreekt? Het maakt mij weinig uit. Ik heb respect voor mijn leerlingen en hun kind zijn. Sommige kinderen hebben moeite met respectvol gedrag. Andere kinderen stralen het respectvolle van nature uit.
In sommige kringen worden de aanspreektitels nog vereist. De verdwijnende Adel is daar een voorbeeld van.
Ach, rangen en standen hebben nu meer met geld dan met afkomst, religie of opleiding te maken. Mooier vind ik het als er sprake is van een innerlijke beschaving!
Soms gebruik U, maar steeds vaker zeg ik je en jij. Toch heb ik respect voor de meeste mensen om mij heen.
Salvis titulis, behoudens of zonder de titels is steeds meer de norm. Zonder dat het begrip respect verdwenen is in onze maatschappij. Want dat komt van binnenuit.
http://www.betekenis-definitie.nl/s.s.t.t.
Blogger uit Amsterdam-ZuidOost 
Respect meester Alberts
LikeGeliked door 1 persoon
Je hoopt inderdaad dat het van binnenuit komt.
LikeGeliked door 1 persoon
met voor behoud van titels
wens ik je een fijne dag
regengroet
LikeGeliked door 1 persoon
t respekt
veur lu mit
of zunder foam
zit m zeker
nait in de
tuddel of de noam
LikeGeliked door 2 people
Ik gebruik ook bijna altijd je en jij. Het is ene hele goeie omgangsvorm en het plaats iedereen op het zelfde level. Want, niemand is meer of minder. Ik betrap me er heel af en toe op dat ik u tegen hele oude mensen gebruik.
Groet
LikeGeliked door 1 persoon
Ik geloof dat iedereen gelijk is, toch vind ik het wel een goed ‘iets’ dat je als kind leert u tegen volwassenen te zeggen. Op de werkvloer werd het op een gegeven moment gebruikelijk, dat je je baas bij voornaam aansprak. Ik zorgde altijd in bijzijn van andere hem/haar met Meneer/Mevrouw + achternaam aan te spreken. Hier in Duitsland vraag je elkaar zelfs, of het goed is ‘du’ en met voornaam aan te spreken. Voor mij heeft het niet zo zeer alleen met respect te maken, maar ook met elkaars rol (waard)eren.
Met kinderen in allerlei leeftijden gewerkt te hebben, merkte ik ook dat kinderen die ook waren opgevoed met dezelfde norm als mij, toch uit gewoonte respectvoller waren. Ik denk de onzichtbare grens die het toch met zich meebrengt.
Het zou mooi zijn als het vanzelf van binnenuit komt…maar helaas is mijn ervaring, dat dat al te vaak niet zo is.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik las een tijd geleden in een stuk van Sheila Sitalsing dat “jij” in de Antillen als onbeschoft wordt beschouwd. Zo jammer, want het is de houding die telt, niet uiterlijk vertoon. Heb toch even opgezocht wat s.s.t.t. betekent want ik ken het niet, ik zie het ook nooit langskomen. Wat heb je toch een zeldzame verzameling Wetenswaardigheden Rob!
LikeGeliked door 1 persoon
ja het gaat om het innerlijk niet om het vertoon.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie analyse. Respect heeft inderdaad meer met de toon te maken dan de titel van aanspreken
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vond zo’n titel wel kicken. Heb me te pletter gestudeerd om drs. te worden, alleen maar om te merken dat het er niet meer toe deed. Overigens geneerde ik me wel voor die titel ;-), want ik toen de toenmalige Postbank de tenaamstelling van mijn girorekening ongevraagd aanvulde met drs. heb ik die rekening meteen opgezegd (ik had er twee, dus zo erg was dat nou ook weer niet).
Van s.s.t.t. had ik nog nooit gehoord. b.b.h.h. en z.b.z.s., dat dan weer wel.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn kinderen noemen mij gewoon bij de voornaam
LikeGeliked door 1 persoon
Het gebruik van U zit ingebakken bij mijn generatie, wij spraken ook onze ouders zo aan. Het respect dat daaruit zou spreken stelde niet zo veel voor als men dacht, het was meer een automatisme en verviel soms in kruiperigheid bij werknemers tegenover hun meerderen.
Pas later werden we wat makkelijker, onder invloed van kinderen en kleinkinderen. Schoondochters noemen me bij de voornaam, zelf tutoyeer ik de meeste mensen behalve vreemden.
Nu is dat hier in Brabant vrij gemakkelijk door het woordje ge of gij.
Van titels weet ik niet veel, ik ken er alleen een paar van de hogere scholen en universiteit.
LikeGeliked door 1 persoon
Als ik een vreemde aanspreek dan zal ik nog altijd met U starten, dat heb ik mijn dochter ook aangeleerd en nog zoveel andere dingen. Ik heb er altijd ook opmerkingen over gekregen, dat ik mijn kind zo goed aan het opvoeden was toen ze nog jonger was. Ze doet het ook nog en pas later als iemand zegt dat het oke is om je en jij te gebruiken dan doe ik dat. Zeg ik zelf ook als mensen mij met U aanspreken.
Ik hou van de etiquette voor alle lagen van de bevolking, het zou een stuk fijner zijn als iedereen dat weer een beetje zou gaan leren of weet dat dit ook bestaat.
X
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een mooie zin, dat je houdt van innerlijke beschaving. Dat is precies waar het om gaat!
Dat je steeds minder U tegen mensen zegt, kan komen omdat je zelf ouder wordt. Meestal gebruik je die aanspreekvorm voor mensen die ouder zijn dan jezelf. Ik tenminste wel. Mijn dochter zegt gewoon je en jij tegen mij, maar tegen ooms/tantes enzovoort wel U.
Respect tonen: het kost zo weinig maar doet zo veel!
Lieve groet
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zeg nog steeds tegen mensen die ouder zijn dan ik…U…dat heb ik zo geleerd en dat doe ik nog steeds…vind het heel brutaal hoe sommige jonge mensen ouderen aanspreken…mijn vader zou dan zeggen…Heb ik met jou op school gezeten??? Nee respect is tegenwoordig ver te zoeken…Ik zeg alleen JIJ of Je tegen een oudere als zij het zelf aangeven dat het mag, anders is het gewoon U…
LikeGeliked door 1 persoon
inderdaad, respect, daar draait het om!
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi Rob en sst.. dat s.s.t.t. ga ik onthouden! Prachtverhaal en ja ik u er ook nog heel wat vanaf… Zelfs destijds tegen mijn ouders, terwijl mijn jongste zusje al jij zei. De tijdgeest is weer wat meer aan het veranderen naar iets formeler. Dat duidt er alleen maar op dat beleefdheid weer wat in zwang komt. Respect leer je met de paplepel… 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Schitterend stukje Rob! Respectvolle groet.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankbare groet,
LikeGeliked door 1 persoon