Susu Amina

Tijdens een open podium van jong talent word ik geraakt door een jongedame. Krachtig en liefdevol draagt zij haar gedichten voor. Even later zie ik haar staan voor het podium van een dansvoorstelling. Ik zeg haar dat zij indruk op mij heeft gemaakt. Schuchter glimlachend neemt zij mijn compliment in ontvangst.

Op internet is nog niets over haar te vinden. Een email adres van de universiteit krijg ik van haar. Even later ontvang ik van haar het gedicht “Liefde”. Graag laat ik dat aan jullie lezen. In Amsterdam-Zuidoost wonen vooral jongeren Ik houd van deze jongeren! . Susu Amina is een van deze jongeren, waar ik nog veel van verwacht.

Lezen jullie met mij mee?

 

tell me

tell me something, anything

tell me stories of the silk locks your younger you used to have

tell me how you like the odor oda grass with the tone of your almond skin

only your eyes reflect the bluest of skies and sunniest of suns

and no

nobody knows you’re not full of yourself, I remember the first time

I saw you, I smiled almost instantly, I recognized something the same way you recognize

home in the ringing of church bells in snoring villages tell me

your every sin

I swear

I will accept every excuse you make

I will only try to make some up with you

I’ll scratch and scribe till I find

my paper

filled with question marks arrows and hearts. only the narrow-minded despair

and all souls sin so loosen

I just can’t see you gasp

and sigh with every sip

of your tea do you even know

I hate all the poems I wrote once before but you

make me want to ink again, bleed blue stripes of pink again

written by Susu Amina