Boudicca

Mijn lieve buurmeisje is niet meer. Blond staat soms voor dom. Maar in dit geval stond blond vooral voor heel lief. Samen met haar bezocht ik de puppy trainingen. Op weg naar het oefenveld en weer terug naar huis oefenden wij samen de opdrachten. Tussendoor maakten wij ook lange wandelingen over de Bijlmerweide of rondom de Gaasperplas.

Hoewel Boudicca een Pyreneese Berghond was hield zij vooral van water. Aan de riem volgde zij mij prima. Maar eenmaal los zocht zij het dichtstbijzijnde water. Kopje-onder deed zij niet. Dus voorbijgangers verbaasde zich vaak over haar. Modderzwart aan de onderkant en sneeuwwit aan de bovenkant liep zij met mij rond. Op weg terug naar huis liet ik haar eerst even zwemmen in schoon water. Thuis gekomen, moe en voldaan sliep zij zich dan in de zon weer droog. Droog en schoon leverde ik haar dan weer af bij mijn buren.

De Pyreneese berghond werd voor het eerst in de 15 de eeuw genoemd. Toen diende hij als waakhond voor de kastelen in de Pyreneeën. In het vervolg deed hij ook dienst als kuddehond. Het beschermen van schapenkuddes tegen beren werd een nieuwe taak. De laatste tijd wordt hij als bescherming van de kudden tegen wolven in de Franse Alpen gehouden. Tegenwoordig is het meestal een familiehond, maar het oorspronkelijke beschermingsinstinct is niet verloren. Voor mij was Boudicca vooral een lieve hond.

Boudicca (ook Boadicea of Boudica, † 63) was een Keltische koningin van de Iceni die vooral bekend is geworden als leidster van de opstand tegen de Romeinen in het jaar 61. Wat over haar bekend is komt uit teksten van Dio Cassius en Tacitus. In de homowereld circuleren allerlei verhalen over deze koningin. Maar voor mij was zij vooral een lief buurmeisje.

Haar tumoren werden groter en groter. Nu is zij ingeslapen. Maar tot het einde vrolijk en fris reageerde zij op alles. Of was het vooral op het zakje met lekkers?

https://nl.wikipedia.org/wiki/Boudicca

https://nl.wikipedia.org/wiki/Pyrenese_berghond