Als vrijwilliger ontmoet ik Atlas. Als snel blijkt dat hij pijn en ongeluk met zich meetorst. Bij hem thuis loopt het verdriet letterlijk van de muren. Een lekkage bij zijn bovenburen maakt dat het behang in druipende slierten naar beneden komt. Hij weet zich goed uit te drukken in meerdere talen. Zijn moedertaal, maar ook Engels en Nederlands spreekt hij goed. Toch heeft zijn leven 10 jaar stil gestaan. Levend in een COA mocht hij niets. Geen vrijwilligerswerk, laat staan betaald werk was hem toegestaan. Vreemd genoeg mocht hij ook geen Nederlands leren of een opleiding volgen. In de hoek Iran, Afghanistan of Pakistan moet je zijn jeugd zoeken.
Nu woont Atlas eindelijk op zich zelf. Een eigen woning heeft hij nu. Een eigen bestaan opbouwen kost meer moeite. Niemand zit op deze eind dertiger te wachten. Een startkapitaal voor een eigen zaak heeft hij ook niet. Zijn familie ver weg is gestorven in het geweld dat heerst en af en toe weer oplaait in zijn moederland.
Maartje Hinse geeft vluchtelingen zoals Atlas een gezicht. Als de moeder van Atlas nog zou leven kon hij het volgende gezegd hebben; geen foto. Maartje mocht een van haar modellen wel tekenen. Alsof haar tekeningen niet veel meer vertellen dan een foto?
Op haar vraag; “Mag ik een foto maken?” Krijgt zij als antwoord: “Nee”“Waarom niet?” ”Als mijn moeder ziet hoe slecht ik er uit zie, dan zal ze huilen…” “Wat weet ze van jouw situatie?” “Niets, ze denkt dat ik werk. Ze weet niet dat ik al jaren op straat leef” “Mag ik je tekenen?” “Ja, dat mag.”
Maartje is na haar studie aan de Rietveld Academie in de “Vluchtkerk” gaan werken. Met aquarelverf laat zij de kwetsbaarheid en de angst van vluchtelingen zien. Haar portretten zijn levensecht en indringender dan een kleurenfoto.
Atlas ben ik uit het oog verloren. Ergens is hij nu op zoek naar werk om een zelfstandig en gelukkiger leven te leiden. De groep “Wij zijn hier” zwerft ook nog steeds van plek naar plek.
De serie portretten van Maartje zijn via haar website te bekijken. Aankondigen van nieuwe exposities zijn daar ook te vinden. Hulp aan vluchtelingen kunt u bijvoorbeeld geven via de website van “Wij zijn hier”.
mogge Rob
die Maartje kan goed schilderen , maar of de moeder van Atlas en alle andere moeders van deze mensen het ooit te zien krijgen , ik vraag het me af
ja die lui hebben het niet makkelijk , hopelijk vind Atlas werk en kan hij wat opbouwen
kranten groet
LikeGeliked door 1 persoon
Leed dat voor ons niet te overzien is, afschuwelijk.
Maartje heefy prachtig werk gemaakt, het zou wat meer in de media moeten komen. Misschien dat er dan eens ’n béétje meer begrip zou zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
n Atlas vol leed en zörgen. Triest……….
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig werk wat Maartje doet, ben er even stil van.
Er zijn dan ook geen woorden voor de schrijnendheid van de situatie..
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi werk. Gelukkig zijn er mensen die anderen een warm hart toedragen.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi werk van Maartje. Ik hoop dat Atlas er komt. Jammer dat hij uit je blikveld is verdwenen. Maar ik begrijp dat hij een voorbeeld is van alle anderen die gewoon een deel van hun leven zijn kwijtgeraakt door dat redeloze wachten.
Waarom start de overheid geen project waarin deze mensen kunnen leren en werken zodat ze wat positiviteit en zelfrespect kunnen opbouwen. We kunnen in Nederland van alles, dus dat moet ook kunnen. Misschien hoeft het zelfs niet veel te kosten als je er vanuit gaat dat deze mensen van harte bereid zijn via aangeboden werk hun eigen kost te verdienen.
Ach, ’t zal wel naïeve taal zijn. Maar laten ze daar nu eens een goeie werkgroep op zetten waarin ook (ex)vluchtelingen in participeren.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een mooi initiatief om deze schilderijen te maken. Wat lijkt het me moeilijk voor Atlas, ik hoop dat het inmiddels goed met hem mag gaan.
LikeGeliked door 1 persoon
De geschiedenis van Atlas is slechts één van de vele trieste verhalen van vluchtelingen en ontheemden. Het geeft veelal een onmachtig gevoel.
LikeGeliked door 1 persoon
Het leven van de vluchteling gt niet over rozen en dan klagen Nederlanders dat die hun banen inpikken en zo meer…ongelooflijk
Hoop voor Atlas dat er een mooi leven komt na al die ellende
LikeGeliked door 1 persoon
Verdrietig… Het verhaal van de vluchtelingen.. 😢
LikeGeliked door 1 persoon
graag gedaan Rob
ik houd graag de gein er in 🙂
lange dag , was om 8 uur in de 1ste wijk en om half 5 thuis na de 4de , maar had net een 40 of zo te kort dus nog ff terug , heb al gegeten en keek net nog ff de koers , morgen zit ik echt voor de buis hihi , wel ff een wijkje doen nog in de ochtend
nu op naar een rustig avondje
fijne avond
LikeLike
Prachtig gevat stukje over diep menselijk leed…
LikeGeliked door 1 persoon
Je kunt niet de hele wereld op je schouders nemen is hier wel erg letterlijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie schilderingen. Verder ben ik vandaag vrij sprakeloos. ..
LikeLike