De meneer uit dit verhaal noem ik maar even de bokser. Al zal hij weinig met de bokssport hebben. Toch bestaat zijn leven nu vooral uit het opboksen tegen de ziekte Parkinson. De eerste ontmoeting verloopt moeizaam. Alsof ik hem overval met mijn telefoontje. Tijdens onze kennismaking is het gesprek afstandelijk en formeel. Thuis gekomen probeer ik wat informatie over de Ziekte Parkinson op te zoeken.
Uiteindelijk maken we een wandelafspraak. Beweging is ook bij de Ziekte Parkinson een goede bezigheid. Meneer geeft aan dat hij last heeft van slechte dagen. Later vertelt hij dat de nachten ook vermoeiend zijn. Ontspannen slapen is er niet bij. Optrekken om een betere slaaphouding te krijgen kost hem veel energie. Vaker is het even opstaan, schuifelend door het huis of een makkelijke houding zoeken op een stoel.
’s Morgens helpt de thuishulp met het opstaan en aankleden. Door de drukte bij de thuishulp is dit soms pas tegen de middag. Wij spreken af dat ik aan het einde van de middag langs kom om een rondje te lopen.
Het lopen gaat soms goed, maar vaker valt het tegen. Hoewel de frisse lucht gezond is geeft het ook snel blauw aangelopen vingers en een vervelend gevoel. Conditie opbouwen blijft moeizaam.
Toch heb ik respect voor het doorzettingsvermogen van Meneer de Bokser.
Ik blijf hem bewust met Meneer en U aanspreken. Veel leeftijdsverschil is er niet tussen ons tweeën. Ook als meneer met moeite de rits van zijn jasje probeert dicht te maken behoud ik afstand. Niet uit onwil. Maar uit een bewust gekozen beleefde afstand.
Wat moet het lastig zijn om in te veel zaken afhankelijk te zijn. Wat moet het vervelend zijn om steeds meer zaken te moeten overgeven. Met respect kijk ik naar het doorzettingsvermogen van Meneer de Bokser. Graag zou ik dagelijks een loopje met deze Meneer willen maken. Tijdgebrek en andere verplichtingen maken dat wij nu wekelijks een stukje lopen.
Wanneer Meneer de Bokser halverwege een wandeling zijn kopje koffie drinkt en/of een broodje eet dan geniet ik met hem mee. Kleine dingen zijn er altijd te vinden om van te genieten. Of de grote wedstrijd tegen de Ziekte van Parkinson winnaars of verliezers heeft maakt tijdens dat kleine geluksmoment even niet meer uit.
http://www.parkinsonnet.nl/parkinson
Blogger uit Amsterdam-ZuidOost 
Mooi Rob. Parkinson is inderdaad een gevecht met handschoenen aan. Ik wens jullie heel veel fijne wandeltijd samen!
LikeGeliked door 1 persoon
mogge Rob
een rottige en nare ziekte die als een sluipmoordenaar bij iemand opduikt
maar deze meneer is een vechter en verdient alle lof en respect
wens jullie fijne wandelingetjes
zonnige groet ( nog )
LikeGeliked door 3 people
Een rotziekte. Struggle of live voor de bokser Rob.
LikeGeliked door 1 persoon
Zo kunnen we wat aan narigheid oplopen tijdens ons leven. Mooi dat je dit doet!
LikeGeliked door 1 persoon
https://eltjedoddema.wordpress.com/2016/08/20/liedenswegen/
LikeGeliked door 1 persoon
Vertel mij wat. Wijlen echtgenoot leed er aan.
LikeGeliked door 1 persoon
Heb je tips voor mij?
Vragende groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Wat jij doet is al heel wat Rob, aandacht, begrip en geduld.
Je ziet hoe moeizaam sommige bewegingen zijn, die kun je verlichten. Als de persoon het wil, tenminste.
Ik hoop voor hem dat Parkinson met langzame pas gaat.
LikeGeliked door 1 persoon
De ontwikkeling van Parkinson blijkt toch progressief te zijn.
Welke hulpmiddelen geven de meeste verlichting?
Vragende groet,
LikeLike
Alleen medicatie helpt, tot op zekere hoogte. Wanneer de patiënt end-of-dose is geeft de arts andere pillen die eigenlijk op hetzelfde neer komen..
Aandacht, behulpzaamheid en vooral interesse wordt zeer gewaardeerd, het houdt iemand ‘bij de wereld’, zoals dat bij elke ziekte goed is.
Niettemin kan ook dat kan niet voorkomen dat sommige lijders achteruit gaan.
LikeLike
Dank voor je reactie.
Vriendelijke groet,
LikeLike
Mooi Rob. Elke steun zal hem helpen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dat doe je goed man. Respect ook voor jou. Het lijkt me vreselijk steeds afhankelijker te worden. Ik wens jullie veel mooie momenten.
LikeGeliked door 1 persoon
Dis ’n aaklige siekte en ek haal my hoed vir jou af omdat jy vreugde bring in iemand se lewe!
LikeGeliked door 1 persoon
Leuk dat je de tijd neemt om dit te doen…schoonzus wandeld ook met iemand en die hebben de grootste lol samen…
Een voorbeeld…hij zegt ik heb aan een boek genoeg
Als ik het uit heb kan ik weer vooraan beginnen 😉
Fijne wandelingen
LikeGeliked door 1 persoon
Het eerst wat ik las over de waarschijnlijke oorzaak was dat het de perfectionist overkwam. Moest daar aan denken bij Prins Claus. Maagden zijn vaak punaisepoetsers. Waarom zou een ziekte niet ‘makkelijk’ te verklaren zijn…..
LikeLike
oeps verkeerd geplaatst…
LikeLike
Ik hoop het in ieder geval nooit te krijgen, dan heb je niet echt kwaliteit van leven meer.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi werk, heer Alberts. En mooie Bokser!
LikeGeliked door 1 persoon
Aandoenlijk verhaal, Rob. En goed dat je tijd aan mijnheer De Bokser besteedt.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat mooi Rob…
LikeGeliked door 1 persoon
Het eerst wat ik las over de waarschijnlijke oorzaak was dat het de perfectionist overkwam. Moest daar aan denken bij Prins Claus. Maagden zijn vaak punaisepoetsers. Waarom zou een ziekte niet ‘makkelijk’ te verklaren zijn…..
LikeLike
Complimenten voor jou Rob. Goed, dat je dit doet. En ook veel bewondering voor de bokser.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is echt een nare ziekte die inderdaad steeds meer van je vitaliteit en dingen doen aantast. Goed van je dat je met hem gaat wandelen. Al zijn het maar kleine momenten, afleiding eens een ander gesprek doet vaak zo goed en zeker het ook zo veel mogelijk als kan nog bewegen en bezig zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
En dan in de periode van het neo-liberalisme te weten dat je zelfs in zo’n situatie vooral geen beroep moet doen op de Gemeenschap, maar op je eigen omgeving. Het is woest makend. Met dank aan VVD, PvdA, CDA, D66 en klein Christelijk!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat onwijs lief!!
En was is en blijft het een rotziekte
LikeLike
Pingback: De bokser 2 | Blogger uit Amsterdam-ZuidOost