Fleur Bourgonje

Fleur Bourgonje (1946) schreef het gedicht over voorbijgaande tijd:

‘Verdwijnen is bewijs van tijd’:

Verdwijnen is bewijs van tijd. Een uur
verstrijkt, dag, eeuwigheid uitmondend
in wat vergeten lijkt. Bedrog. Je raakt
iets of iemand kwijt, zoekt verwoed
in stapels onwaarschijnlijkheid, haalt
overhoop, kamt uit, weigert te slapen

want in de slaap verschijnt steeds wat verloren werd
zonder het aan te kunnen raken, de deur
die door verstand is dichtgedaan
gaat langzaam open: vermiste wordt te kijk gezet.
Wat op een strand tevoorschijn komt
is het geheim gebod niemand in zee te laten gaan
die bij je hoort, op alles acht slaan
wat wellicht wegdrijft, onderstuift.