De afgelopen jaren ben ik Hans verschillende keren tegen gekomen. Uit goede gewoonte groet ik eenieder. Bij Hans geeft dit nooit een reactie. Anderen moesten mij vertellen dat zijn afwezigheid vooral komt door allerlei lichamelijk ongemak. Zelf heb ik daar andere ideeën over. Bij huisbezoeken iets langer terug verbaasde ik mij vooral over de manier waarop hij met zijn toenmalige vrouw omging.
Vrienden zijn wij nooit geworden. Al heb ik daar zelf ook nooit moeite voor gedaan.
In een artikel in het Parool geeft Hans met volledige naam en een zeer gelijkende foto aan hoe triest zijn leven is. Om daar zo openlijk vooruit te komen heb je in mijn ogen moed nodig!
Of Hans vrienden gaat maken met zijn publiekelijke bekentenis weet ik niet. Wel heb ik respect voor zijn openheid. De decembermaand met haar feestmomenten zijn achter de rug. De eenzaamheid van sommige mensen heeft zich weer dieper getekend in hun ziel.
Misschien kunnen we nu zomaar zonder reden even stil staan bij een vereenzaamde buur?
http://www.parool.nl/amsterdam/amsterdamse-eenzaamheid-ik-ben-teleurgesteld-in-het-leven~a4442096/
Blogger uit Amsterdam-ZuidOost 
mogge Rob
zoals er stille armoede is zo is er ook stille eenzaamheid
met allemaal verschillende oorzaken en of redenen
en het is niet enkel met die rare dagen van de kerst dat we moeten stilstaan bij de eenzame mens , maar alle dagen van het jaar
opgewekte groet
LikeGeliked door 1 persoon
Jammer: zit de marketing truc achter de link dat je eerst moet registreren voor je het artikel kunt lezen. Maar je hebt de boodschap al helder overgebracht. Ik ben benieuwd of de toenemende mate van eenzaamheid zoals we die in Nederland kennen zich ook voordoet in het land waar ik nu zit, waar de familiebanden veel sterker zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Schrijnend voorbeeld. Maar eigenlijk wisten we het al toch?
http://www.ezelgedachten.blogspot.nl
LikeLike
Het gebeurd overal. Zag van de week een oudere dame uit een huis in mijn straat komen. Heb haar nog nooit gezien…Zo ontstaat dat.
LikeLike
Tja…. hoe zielig ook, iemand moet toch zelf een uitgestoken hand aannemen. Anders trekt die hand zich terug.
Artikel niet te lezen zonder abonnement. Jammer.
LikeLike
Er zijn veel soorten eenzaamheid en isolementen die daardoor onstaaan. In ieder geval neemt de eenzaamheid toe. We zijn met z’n allen teveel met onszelf bezig. De tijdsgeest, helaas. Ik zal zelf nog meer mijn best doen om oog te hebben voor… vooral met de eenzame oudjes heb ik te doen.
Ik wens je nog een fijne niet-eenzame dag Rob!
LikeLike
Soms alleen maar nooit echt eenzaam (meer). Veel spiritualiteit ‘gegeten’ en ben van nature vrolijk 🙂 Accepteer de eenzaamheid en ga ervan houden. Er gaat een rijke wereld open. En er komen ook ineens mensen langs omdat je tevredenheid uitstraalt. Het is wel een lange tijd van geestelijke groei :>)
LikeLike
Er zullen veel eenzame mensen zijn waarbij we het verhaal niet eens kennen, en niet weten dat ze eenzaam zijn.
LikeLike
I remember this from when I was young. https://youtu.be/IyUFR9jM0IQ
LikeLike
Ieder mens heeft een verhaal, eenzaam of niet.
LikeLike
Eenzaamheid zit niet alleen bij ouderen weet ik uit eigen ervaring, ik heb mij jaren eenzaam gevoeld terwijl ik een volwaardig gezin om mij heen had, mijn dochter nog opgroeiend, en een man in huis… maar wat is dat gek eigenlijk en zo ook op feestjes of verjaardagen ben je met elkaar en je dan toch zo verdomde eenzaam voelen terwijl je gewoon zit te kletsen. Het gevoel is, dat niemand je lijkt te begrijpen, dat was mijn ervaring in die dagen, dat wat je ook zei of uit probeerde te leggen niet aan kwam, hoezeer men ook zijn best deed.
X
LikeGeliked door 1 persoon
De viool werkt gewoon…voorlopig zit ik in de lappenmand
Ondanks de griepprik toch de griep 😦
Groetjes
LikeLike
beterschap!
LikeLike
Als Elvis “solitairy man” zingt, gaat dat door merg en been. https://www.youtube.com/watch?v=7x3xdzZUQ0A Dus ja, eenzaamheid is ernstig.
LikeLike
Ik wil me niet registreren voor het lezen van dit verhaal, dus ik reageer enkel op wat jij hier hebt verteld.
Als postbezorger leer je de mensen in je wijk kennen. Omdat ik autistisch ben, heb ik veel moeite met het herkennen van gezichten en daarbij koppelen van namen, maar ik maak met diegenen die daar behoefte aan hebben, en dat zijn er best een aantal, even een praatje, knuffel hun kat, geef hun hond een koekie. Ik ga nóóit bij iemand binnen. Tot aan de voordeur reikt mijn bijstand.
Sommige van die terloopse contacten zijn hartstikke leuk en zelfs iets waar ik naar uitkijk.
Er zijn er ook een paar, die komen voorbij, maar die groeten nooit terug. Hun gezicht staat omlaag, hun ogen staan stram, ze zijn altijd en eeuwig boos of verongelijkt of weet-ik-veel-wat maar je ziet hun gezicht en je ziet de permanente mondhoek omlaag.
Juist die mensen groeten nooit terug en ik ben eigenlijk een beetje bang van ze.
Daar stop ik dus op zeker moment ook mee met groeten. Ben geen malle Henkie he. Ben gewoon maar de postbezorger. Als ik al weet van o die, die reageert niet,of ik krijg nog es een mep omdat ik de hele tijd groet, dan ga ik echt niet meer goedemorgen goedemiddag lopen blij doen.
Maar ik weet wel, Rob, juist dát soort menen kom je dan ineens tegen in dit soort artikelen.
Nou, ik zal niet zeggen wat ik hier volledig van vind, maar ik zeg wel dit.
Er zijn echt wel openingen naar de wereld. Ik begrijp van jou dat de persoon zelfs gehuwd was.
Misschien was die ander wel evenzeer ontzettend eenzaam. Want deze persoon lijkt vooral op zichzelf gefocust.
En als je die groet, dan krijg je nog net geen mep tegen je kanis……
Kortom, leuk verhaal, maar laat de probleempersonen vooral ook es enorm naar zichzelf kijken.
LikeGeliked door 2 people
Ik begrijp je verhaal.
Soms loop ik ook te gehaast aan iemand voorbij zonder dat ik doorheb wat dat met een groeter doet.
Open staan voor een ander blijft noodzakelijk.
Je hebt de juiste nuance toegevoegd aan mijn blog.
Vriendelijke groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Eenzaamheid is ook een zichzelf instand houdend proces. Mensen die later eenzaam worden staan ook niet echt meer open voor contacten met mensen om zich heen. Of kunnen dat door allerlei ongemak ook niet. Ze durven vaak ook niet. Omdat ze zichzelf niet als interessant omschrijven. Of omdat ze in hun actieve vroegere leven als horken of drama-queens gedroegen. Neemt niet weg dat het wel heel akelig is. Maar er zijn ook echt mensen die zelf geen enkele behoefte hebben aan die mensen in de wereld om hen heen. Die zijn tevreden met hun huisje, boeken, huisdieren of wat ook….
LikeGeliked door 1 persoon
Dag Rob, lijkt me onnodig om je persoonlijke mening over de omgang tussen Hans en zijn (toenmalige) partner in je blog te beschrijven. Heb je je blog met Hans besproken?
LikeLike
Beste Lilian, dit is mijn persoonlijke blog dat ik onder eigen naam schrijf. Daar kan dus ook mijn eigen mening in te lezen zijn.
Mag ik ook naar de tweede en derde zin in dit blog verwijzen?
Heb jij contact met Hans?
Vriendelijke groet,
LikeLike
Uiteraard kun je onder eigen naam schrijven wat je wil,. Dat staat niet ter discussie. Vraag is wel of het verstandig is.
Natuurlijk heb ik contact met Hans, hij is immers GroenLinks steunfractielid. Verder heb ik geen contact. Hoorde gewoon zoemen dat je een blog over hem hebt geschreven. Vandaar mijn reactie.
Ik waardeer daarin je eerlijkheid over je eigen handelen. De beschrijving over je ervaring bij Hans thuis verbaast me en geeft me het gevoel dat ik je beter niet in mijn persoonlijke kring kan toelaten, want voor je het weet … Dat kan toch nooit je bedoeling zijn?
LikeLike
Het Parool artikel over Hans en anderen vind ik ook slecht passen bij de zakelijke contacten binnen de steunfractie in Amsterdam-ZuidOost. Vaker blijkt dat het persoonlijke verdwijnt in politieke contacten.
Mijn positieve slotzinnen t.a.v. Hans zie of lees jij niet?
Dat wij, jij en ik, geen persoonlijke klik is al langer en ligt denk ik aan heel andere dingen.
Vriendelijke groet,
LikeLike
Beste Rob, Mijn punt is dat ik het onnodig vind om te verwijzen naar jouw beleving van de omgang tussen Hans en zijn toenmalige partner. Het mag, vrijheid van meningsuiting etc, maar het heeft een effect. Over de rest kunnen we het ook hebben, maar dan bij een kop koffie wat mij betreft, en niet hier. Grot, Lilian
LikeLike
Ooit moeite gedaan om vrienden te worden met Hans, was geen succes, hele lange tenen, en ook vrijpostig.
Ik ben een vrouw.
LikeLike
Dank voor jouw reactie. Hoe het Hans verder is vergaan weet ik niet. In de reacties is te lezen dat deze blogpost mij wordt kwalijk genomen. Mijn blogpost is ook al weer van jaren geleden. Tegelijkertijd kan ik mij jouw reactie levendig voorstellen. Vriendelijke groet,
LikeLike