Bij Burro las ik vroeger de meest vreemdsoortige onderwijsverhalen. Jammer genoeg is deze blogger in het geheel van het internet verdwenen. Mag ik met deze blogpost even in zijn voetsporen treden?
Op een school heeft een collega hard gewerkt om zijn overgewicht kwijt te raken. Hij is toe aan een tweede heupoperatie. Maar alleen als hij op het juiste gewicht zit wil men gaan opereren. In de tussentijd kost het lesgeven vooral veel moeite en levert het steeds meer pijn op. In het schoolgebouw zijn de toegankelijkheid voorzieningen nog niet op orde. Een lift is dus ook niet aanwezig.
Wanneer de collega aan de beurt is voor zijn operatie blijkt dat zijn vader terminale kanker heeft. Naast het revalideren heeft deze collega dus ook nog het nodige verdriet in de prive sfeer te verwerken.
De reactie van de directie is koel en ongenaakbaar. Hij wordt gedwongen om al zijn lessen te draaien. Zonder rekening te houden met de adviezen van de behandelende artsen en de bedrijfsarts. De directie neemt ook de nodige stappen om een andere bedrijfsarts in te schakelen. De herstellende collega krijgt ook te horen dat hij naar een andere school mag gaan zoeken …
Elders speelt een andere vreemde situatie. Door een vervelende gebeurtenis thuis gaat een docent mentaal onder uit. Zijn les beoordelingen zijn tot dan toe uitstekend. Zijn directe collega’s zijn zeer tevreden over de samenwerking, de kennis en ervaring van de collega. De directeur heeft in zijn directe omgeving ook een familielid die ooit onder uit is gegaan. Een ander familielid van de directeur werkt in de geestelijke gezondheidszorg. De directeur probeert zonder resultaat op allerlei manieren een gedwongen opname te regelen. Zowel de huisarts als de bedrijfsarts geven aan dat deze collega gewoon weer kan gaan lesgeven. Toch wordt deze collega op non-actief gezet. En krijgt ook hij te horen dat hij op deze school niet langer welkom is.
Twee bizarre onderwijs anekdoten
Waar ik zelf de fijnere details nog van wil opsporen ….
Onverantwoord, zoiets.
Dit gebeurt in de onderwijs-sector, maar is daarom niet specifiek daaraan verbonden. Ik kan meerdere voorbeelden geven van feitjes in mijn branche… We leven in een wereld waar mensen uitgeperst worden ten koste van zichzelf.
LikeGeliked door 3 people
Tja… en zo ken ik nog wel een paar verhalen die trouwens ook spelen in het onderwijs… gr. Agnès
LikeGeliked door 2 people
mogge Rob
2 vreselijk voorbeelden van hoe het niet zou moeten , zoals Thomas al zegt het gebeurd overal , op Schiphol waar ik 34 jaar werkte , was het ook vaak zo van , voor jouw 10 anderen
wandel groet
LikeGeliked door 1 persoon
Medewerkers in zorg en onderwijs functioneren veel beter als ze ervaren gesteund te worden door hun leidinggevende. Dan gaat ook de kwaliteit van onderwijs en zorg vooruit. Teveel hedendaagse managers zijn vooral goed in het rode potlood: protocollen volgens en fouten aanwijzen. De fout ligt bij de ander. Ik ben heel benieuwd naar het vervolg!
LikeGeliked door 2 people
Van alle tijden en in alle branches. Bizar en triest. Sluit me aan bij bovenstaande reacties.
LikeGeliked door 1 persoon
Keihard en inderdaad, het speelt ook in andere sectoren.
Misschien kan een vakbond bemiddelen maar ik geef ze niet veel hoop.
LikeGeliked door 1 persoon
https://eltjedoddema.wordpress.com/2016/07/13/mismanagement-2/
LikeGeliked door 1 persoon
Triest.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik sluit me aan bij de reacties: Intriest!
LikeGeliked door 2 people
ik ook..!!
LikeGeliked door 2 people
Oh maar die verhalen kan ik vanuit allerlei branches vertellen, niet alleen in het onderwijs, helaas maar waar, zoveel ellende en te gek voor woorden.
X
LikeGeliked door 1 persoon
het doet denken aan toestanden in dictaturen: hoe kun je een onwelgevallige medewerker wegpesten.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een onmenselijk en hard systeem. Ik prijs me rijk met mijn directeur(en). Zoiets zie ik hier niet meteen gebeuren… Hartelijke groet.
LikeGeliked door 1 persoon
Onmenselijk dit en dat terwijl de mensen die het onderwijs ingaan juist zelf vaak zo menselijk zijn. Dat geldt jammer genoeg (vaak) niet voor het management. Dieptriest. Mooi dat je er wat mee gaat doen. Deze collega’s kunnen iemand als jij goed gebruiken. Al is het maar even die (spreekwoordelijke) hand op de schouder.
LikeGeliked door 1 persoon
Jeeetje…bijna te bizar voor woorden. Ben benieuwd wat je nog meer ondekt.
XxX
LikeGeliked door 1 persoon
Te triest voor woorden…dus die maak ik er dan ook niet aan vuil
Groetjes
LikeGeliked door 1 persoon
Dis tragies en dit gebeur oral. Die groot jammerte is dat dit gewoonlik die beste werkers is waarvan hulle ontslae raak op hierdie manier.
LikeGeliked door 1 persoon
En dan vinden ze het gek als ze geen leraren kunnen krijgen…
LikeGeliked door 1 persoon
Managers maken vaak meer kapot dan je voor mogelijk houdt. Iedereen die in het onderwijs werkt: veel sterkte gewenst!
LikeGeliked door 1 persoon
mogge Rob
ja ik reis gratis in de daluren , abo kost me € 42,00 per maand , nu die heb ik er snel uit
gister best wat warm , maar op de ruimte wat wind en dus was het goed te doen
rustdag groet
LikeLike
Triest zijn deze gebeurtenissen. Het komt helaas in veel sectoren voor. Er zijn uiteraard ook goede managers, maar ook die werknemers uitknijpen omdat het zogenaamd economischer moet. Daarbij vergeten ze dat de druk onmenselijk hoog wordt waardoor het ziekteverzuim toeneemt. Hoe economisch is dat, dus niet, omdat als ze mensen ontslaan het zich herhaald bij nieuw personeel.
LikeGeliked door 1 persoon
Te triest bijna om waar te zijn. Waar gaat deze maatschappij naar toe ?
LikeGeliked door 1 persoon
Niet te geloven toch!!!!
LikeGeliked door 1 persoon
Intriest! Dat het kan…
LikeGeliked door 1 persoon
Omdat onderwijs allang niet meer is wat het ooit was krijg je dit soort situaties. Leraren die meer ambtenaar dan leerkracht zijn, paperassen moeten invullen en minder bezig zijn met hun kinderen. Maar ook andersoortige leerlingen met veel specifieke problemen, drukken zwaar op de rug van de verantwoordelijke leerkracht. Daarbij is het economische neo-liberale denken ervoor om mensen die niet meekunnen uit de organisatie te werken op welke wijze ook. Recent nog meegemaakt dat een geweldige leerkracht op zijn 58e mocht gaan zoeken naar een andere baan omdat hij een (in mijn ogen minieme) afwijking in geloof vertoonde. Medemenselijkheid bleek niet te bestaan. Men was meedogenloos in de aanpak. Terwijl juridisch weinig meer loos was dan dat herdopen van de betrokken man. Op zijn functioneren was niets aan te merken. Maar het werd niks, de man raakte zijn baan kwijt. Opmerkelijk; een jaar later was de verantwoordelijke directeur zelf ook vertrokken. Slachtoffer van zijn eigen regels….
LikeGeliked door 1 persoon
Liefde voor leerlingen en gedreven lesgeven heeft weinig met iemands geloof te maken.
Vriendelijke groet,
LikeLike
Het gewicht van gedachten
wat ooit gebeurde is soms moeilijk verteerbaar
het voorbije dat op de schouders ligt
blijft dikwijls pijnlijk lang uit het zicht
niet voor iedereen weegt het leven even zwaar
Sommigen dansen kreupel door het leven, Rob.
Lenjef
LikeGeliked door 1 persoon
Dat is niet alleen in het onderwijs zo. Ook in het bedrijfsleven heb ik het meegemaakt dat iemand (in dit geval mijn ex) die na een hartaanval gewoon weer tot 100 % terug kon komen maar ze zagen hem liever gaan dan komen weer. Hij heeft via de bond dit aangekaart en gewonnen maar de werksfeer is dan wel verdwenen.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een trieste situaties. groetjes, Hanneke
LikeGeliked door 1 persoon
Helaas, en zoals hierboven vaak gezegd; niet alleen in het onderwijs gebeurt dit.
Er lijken geen fatsoensnormen voor werkgevers te bestaan op dit gebied.
Overigens, in Duitsland wordt netter omgegaan met de werknemer in moeilijkheden [ziekte enz] en daar heeft de zg “Betriebsrat” OR] ook écht grote invloed ten gunste/ bescherming van de werknemer.
LikeGeliked door 1 persoon
Beste Rob,
Zoals jij zelf en de mensen, die reageerden al aangeeft is de cultuur bij veel schoolbesturen tot op het bot toe verrot. Onderwijsgevenden zijn geen mensen in de ogen van de bestuurders. Zij zijn ‘production units’. Als je geluk hebt, dan tref je een directeur, die zich durft te verzetten tegen deze “Angelsaksische bestuurscultuur” en die zich wel durft te bekommeren om het welzijn en het welbevinden van de werknemers. Ik mocht privé onlangs voelen en meemaken hoe dit voelt en wat het met mij deed. Mijn blogjes hierover verschijnen binnenkort.
http://www.ezelgedachten.blogspot.com.
Vr. gr.
Burro
LikeGeliked door 1 persoon
Dank voor je reactie.
Ik maakte mij al zorgen.
Welkom terug!
Bemoedigende groet,
LikeLike
Nee niet alleen in het onderwijs, in de zorg is het net zo. Als het om de centen draait….
LikeGeliked door 1 persoon