Nieuwe Architectuur in Indonesië

Mijn impressie van een lezing georganiseerd door Hasti Tarekat Dipowijoyo van Heritage Hands-on and Indonesia Diaspora Task Force Liveable Cities

De koloniale architectuur in Indonesië heeft een sterk Nederlands karakter. In de postkoloniale tijd hebben Indonesische architecten, veelal met een opleiding in Nederland, gepoogd nieuwe wegen in te slaan met wisselend succes, snelle expansie, bevolkingsdruk, gebrek aan planning en roofbouw op het milieu blijken complicerende factoren. Woensdag 12 juli heeft Dr. Muhammad Thamrin, een insider in de Indonesische architectuur-scene zijn lezing over dit onderwerp gegeven. Te gast bij Dutch Culture met schetsen aan de hand van een paar projecten, dat er ook een positieve trend te bespeuren valt.

Met foto’s van een prachtige nieuwe Moskee is de lezing geopend. Een afwijkende vorm werd in haar symboliek geplaatst. Ondanks aanvankelijk verzet wordt de nieuwe vorm en haar symboliek toch geaccepteerd en gewaardeerd. Het eigen en vernieuwende karakter van de moderne architectuur komt in het ontwerp mooi naar voren.

Een klein modern vliegveld was het volgende project. Zonder wanden werd met alleen het dak en de vloeren een natuurlijke ventilatie verzorgd. Een mooi ontwerp voor een warm land waar vooral bescherming tegen de regen van belang is.

Een volgende serie van foto’s lieten de oorspronkelijke gebouwen van een dorpsgemeenschap zien. Door onderzoek is deze bouwwijze weer toegepast. Ook hier blijkt dat de oude beroepen aan het uitsterven zijn.

Het publiek bestond uit drie groepen; Indonesiërs, mensen met een Indonesische achtergrond en Nederlanders. Vooral bij de vragen en antwoorden over en weer werd veel respect gegeven aan elkaar.

Architectuur heeft vaak wortels in het verleden. Terwijl gebouwen tegelijkertijd voor de toekomst ontworpen worden. Mooi als deze verbindende factor ook tussen mensen plaats vindt.

ICOMOS lezing: Muhammad Thamrin: ‘Nieuwe Architectuur in Indonesië’, Dutch Culture,

Tropical architecture is unique and had been creatively interpreted during the colonial era by the Dutch architects. Henri Maclaine Pont and Thomas Karsten are two from many Dutch architects who have shown exemplary works how beauty and nature are able to accommodate form and function through buildings such as the campus of Institute of Technology of Bandung and the (not so long time ago burned) Pasar Johar in Semarang.

After the Independence, Indonesia produces many architects through architecture education institutions that pioneered by the Dutch. Now 72 years later it would be interesting to trace architecture development in the country. It would be exciting to see how native Indonesians define tropical architecture from their own angles. We are also curious how architects involve in rapid development of the country.

As Indonesian cities and villages are desperately grappling with development pressure, environmental degradation and failure of planning, post-independence; architecture profession is largely absent from advancing sustainable agenda or worse: mperpetuating development models that has taken us to our current deplorable state. Architecture in Indonesia has largely failed to make impact beyond individual buildings – except for a few and far between.

Dr. Muhammad Thamrin
Muhammad Thamrin is an insider at Indonesian architecture profession with 25 years’ experience. He holds B. Arch from Institute Technology Bandung, Indonesia and MBA of University of Hawaii at Manoa.

He designed Indonesia’s Guest of Honour Pavilion at Frankfurt Book Fair 2015, a six-diamond resort Hoshinoya Bali and is currently working on the revitalization of the former Bandoengsche Kinine Fabriek in Bandung.
He will share seven projects, ideas and personalities in Indonesian architectural scene that are notable exceptions and may make impact beyond their immediate sites.