Soms schiet ik uit mijn slof en schrijf ik minder positief. Toch ben ik mijn blog ooit begonnen met een positieve gedachte. Deze week sprak de schoonmaker op mijn school over onhebbelijke kinderen. Natuurlijk ging het over de troep die zij gemaakt hebben. Vaak zie ik wat er gedaan wordt. De goede dingen krijgen een compliment. De vergissingen worden met een terechtwijzing beantwoord.
Vaak zeg ik dat ik zelf nooit jong ben geweest. In werkelijkheid was ik een lastig en dwars kind. Mijn misdaden bleven kindervergrijpen. Al werk in nu met jongeren die zelfs veroordelingen achter de rug hebben. Mijn jeugdzonden kan ik niet meer weghalen. Maar een positieve toekomst probeer ik wel voor mijn leerlingen te verwezenlijken.
Juist de mooie, oudere uitdrukking; “onhebbelijke kinderen” geven aan dat ook de schoonmaker met liefde en verwondering naar de leerlingen kijkt.
Een stage geeft mijn leerlingen misschien een beter beeld van hun mogelijkheden. Want om een kind nu al te veroordelen voor hun vergrijpen? De toilet was nu door hun bewust vervuild. Maar verder zoekend zijn er buiten school vast ergere dingen uitgehaald.
Voor mij heeft elk kind elke keer weer een nieuwe kans.
Zelf ben ik bevoorrecht. Een opleiding, een baan en een eigen huis heb ik nu. Al zullen sommigen daar vroeger ook bij mij vraagtekens bij gehad hebben.
Wat zeggen jullie? Moeten wij pubers al af schrijven door een gedane misstap. Of laten we ook voor deze pubers een toekomst binnen handbereik?
Blogger uit Amsterdam-ZuidOost 
Toen ik puber was (zo’n 45 jaar geleden) waren er ook al ‘onhebbelijke kinderen’. Ieder zoekt en vindt zijn weg in het leven, jij bent er het levende bewijs van. Blijven kansen geven tot jongeren hun weg hebben gevonden…
LikeGeliked door 1 persoon
mogge Rob
is er niet het gezegde ” de geschiedenis herhaald zich ”
dus we waren allemaal eens een puber onhebbelijk of niet deden allemaal wel dingen die eigenlijk niet hoorden of zelfs niet mochten
ik ben voor om allen een nieuwe kans te geven en niet gelijk af te schrijven
ex kwajongen groet
LikeGeliked door 1 persoon
Het enige dat ik denk is… er zijn onhebbelijkheden en onhebbelijkheden. Sommige mensen blijven “kinderen” tot hun 20ste, andere zijn dat op hun zestiende al niet meer. Moeilijke materie. Maar (verstandig) kansen geven moeten we blijven doen denk ik.
LikeGeliked door 1 persoon
t binnen
gelokkeg
nait aalmoal
antammen en
rötgrommen…….
LikeGeliked door 1 persoon
Zeker niet direct afschrijven. We weten nu dat hersenen op je 25e pas volgroeid en volwassen zijn dan kunnen wij toch niet verlangen dat ze zich op hun 16e al als volwassenen gedragen. Het komt (meestal) altijd goed, misschien niet zoals wij voor ogen hadden maar goed komt het altijd.
LikeGeliked door 1 persoon
Die meeste onhebbelike kinders word op die ou end verantwoordelike volwassenes. Ek dink tog dat jong volwassenes reeds die verskil tussen goed en kwaad behoort te te ken en gebruik te maak van die kanse wat reeds gegun is. Op watter punt moet hulle dan verantwoordelikheid neem vir hulle dade?
LikeGeliked door 1 persoon
Natuurlijk gun je alle kinderen kansen,ook de onhebbelijke al vraag ik me bij sommige pubers af of ze nog steeds kind zijn. Halfvolwassenen lijkt me een betere term en ook zij hebben recht op steun.
LikeGeliked door 1 persoon
Helaas heb je ze Rob.
LikeGeliked door 1 persoon
Zeker niet afschrijven ze sturen richting toekomst lijkt me beter en ach zeg nu zelf met de meeste komt het goed zoals ook bij jou toch?
LikeGeliked door 1 persoon
Petje af voor jou! Ik ben uit 1932, zat op de lagere school in de oorlogsjaren en was een tiener in de na-oorlogse tijd van schaarste en hoop. Ik heb mij altijd volwassen gevoeld, en mijn kinderen van baby af aan als aanspreekbaar mens behandeld. het woord puber bestond niet eens. Tot mijn genoegen zie ik dat mijn kleinkinderen nu met hun kinderen ook zo omgaan, liefdevol en verstandig. Een kind dat leert om verantwoordelijkheid te dragen maakt een geestelijke groei door en wordt een prettig mens.
Ik zou niet weten hoe ik moest omgaan met kinderen in de situaties die jij beschrijft.
LikeGeliked door 1 persoon
Er zijn genoeg voorbeelden bij de jeugd waar het minder goed afloopt, maar de fouten van kinderen moet je inderdaad niet bestraffen, maar ze kansen geven om het beter te doen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zou ze zeker niet afschrijven en ze een kans geven
LikeGeliked door 1 persoon
Afschrijven lijkt me nooit een oplossing in deze, stel je schrijft ze af en dan ? Dat je ze achter het behang wil plakken af en toe dat begrijp ik, ik denk echt dat er te snel word afgeschreven.
LikeGeliked door 1 persoon
Ook, misschien wel zeker, pubers hebben recht op minstens één herkansing.
LikeGeliked door 1 persoon
Mens kan nooit ’n puber afskryf nie, want deur skande en skade word mens tog ook eendag wys.
LikeGeliked door 1 persoon
De ene fout is de andere niet. De meeste hebben recht op herkansing en een toekomst. Er zijn er wel die ik liever niet meer vrij zie rondlopen. Sommige vergrijpen zijn zo zwaar dat ze best als volwassenen behandeld en gestraft worden.
LikeGeliked door 1 persoon
Pubers zijn pubers = onhebbelijk. Op weg naar volwassenheid vol kuilen en kansen. Overigens ben ik altijd voor nieuwe kansen. Al sluit ik me aan bij de nuance.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik denk dat die dingen erbij horen bij de pubertijd hoewel de rotzooi van tegenwoordig dat zag ik echt niet in mijn middelbare schooltijd en dat vind ik dus wel ergerlijk. Maar om daarom iemand af te schrijven gaat me veel te ver. Je hebt het voorbeeld als je in de spiegel kijkt dat maakt je ook misschien juist daarom een betere leerkracht. (Al zijn er echt heel vervelende kinderen hoor pfff)
LikeGeliked door 1 persoon
hier spreekt een ervaringsdeskundige…….
LikeGeliked door 1 persoon
Afschrijven is volgens mij absoluut not done. In iedereen zit wel iets goeds. Het is de kunst om dat er uit te halen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dit schrijft een collega uit het basisonderwijs in Amsterdam:
https://www.parool.nl/opinie/-wat-is-een-klas-zonder-een-paar-ettertjes~a4527169/
LikeLike
Een kind (of ander mens) nooit zomaar afschrijven. Iedereen verdient een kans en sommige hebben er zelfs meerdere nodig. Uit persoonlijke ervaring weet ik dat met geduld en goede begeleiding mensen terug op het ‘juiste’ pad kunnen komen en kinderen dus kunnen blijven.
XxX
LikeGeliked door 1 persoon
Dank Rob voor jouw liefhebbende zorg voor deze ‘onhebbelijke’ kinderen. Tuurlijk schrijven we ze niet af. Ze zijn de toekomst zoals de nieuwe Sire reclame zo mooi laat zien. https://www.youtube.com/watch?v=A23xjht8BAg. Luister naar de toekomst.
LikeGeliked door 1 persoon
Nieuwe kansen, ja, op zeker.
Gelijk afschrijven , nee, zeker niet.
Maar…………………
Niet oneindig!
Ik bedoel, soms lukt het ook gewoon niet, en dan zijn ze allang puber af.
LikeGeliked door 1 persoon
Zeggen ‘we’ niet juist dat we meer leren door fouten te maken?
LikeGeliked door 1 persoon
Ieder mens, ook de pubers, hebben recht op een 2e kans. De meesten komen daarna heus wel goed terecht hoor. Aldoende leren ze!
LikeGeliked door 1 persoon
vanavond (donderdag) om 22.15 op NPO 1 TV Eva Jinek in de VS, deze keer met conrector van een second chance school in Chigaco. Die moet je beslist zien.
LikeGeliked door 1 persoon
Gemist ….
Ik probeer dit weekend bij uitzending gemist.
Vriendelijke groet,
LikeLike
hij zegt: 5 uur per dag zijn die kinderen hier, voelen zich beschermd en gerespecteerd, voelen vertrouwen, leren zich te uiten. Maar dan gaan ze iedere dag weer terug naar hun eigen omgeving. Als ik president was zou ik geld beschikbaar stellen voor boarding schools.
LikeGeliked door 1 persoon
Raar woord eigenlijk: onhebbelijk. Niet-om-te-hebben… alsof een kind iets is wat je ‘hebt’. Je krijgt het wellicht, maar in dat willen hebben wat elk mens toch wel in zich heeft schuilt wellicht het ontstaan van on-hebben-lijk gedrag.
LikeGeliked door 1 persoon
Second chances, especially when you’re a kid, are very important and sometimes even third and fourth one, but when it starts into double digits it time to start asking serious questions.
LikeGeliked door 1 persoon
Als ik mijn jeugdjaren op school terughaal weet ik dat wij geen schaduw waren van wat tegenwoordig als gewoon gedrag wordt gezien. Ook al kwamen indertijd in die grote stad, en de milieus waarin we verkeerden, een deel van de klassen uit toen al probleemgezinnen. Discipline op school was dusdanig dat je wel wist dat overtreding van de regels streng werd gestraft. Bij ons nageslacht zagen we al dat er verandering in de lucht zat. Het nieuwe land kende net als die in de Bijlmer vroeger, aardig wat culturen en daar waren de mores anders dan bij ons vroeger. En het onderwijs paste zich aan, kleurde mee, deed haar best om er van te maken wat er van te maken valt. Maar of dat meteen goed is? Ik vraag het me af.
LikeGeliked door 1 persoon