Oude hoortoestellen

Nu gebruik ik het nieuwste van het nieuwste als gehoorondersteuning. Maar van de oude Grieken en Romeinen is er een hele ontwikkeling te zien.

Met mijn hand achter mijn goede oor draai ik mij naar iemand toe. Het is een langzaam proces geweest. Maar uiteindelijk maakt iedereen grapjes over mijn doof zijn. De eerste hulpmiddelen in de oudheid waren eenvoudige hoorns. Misschien zelfs letterlijk de hoorns van dieren. Maar later nagemaakte hoorns van verschillende materialen. Schelp, bamboe, rietstengel of een opgerold blad zijn wellicht gebruikt. De duurste exemplaren zijn verzilverd of verguld. Sommige zijn zelfs gesigneerd.

De dove en/of slechthorende Grieken en Romeinen maakten al gebruik van een geluidshoorn. Het gebruik van zo’n hoorn maakte al dat er harder en duidelijker gesproken werd.

In de Zeventiende Eeuw werden er weer nieuwe en kunstig gevormde oortrompetten gemaakt. De tuba sonorifera seu acovstica werd bijvoorbeeld op een stokje gedragen. Er waren hoortoestellen om de gehoorgang open te houden. Maar het merendeel waren het ‘vergroters’. In de vorm van een klok, met luisterslang, waaier en trechter van alles werd geprobeerd.

Ontzettend veel materialen zijn gebruikt. Van metalen als ijzer, koper, tin, brons, zilver, goud of legeringen hiervan zijn de mooiste kunstwerken gemaakt. Maar ook natuurlijke produkten waren populair. Hoorn, leer, ivoor, hout, schildpadschild, rubber en schelpmateriaal zijn verwerkt. Nu zou dat ter bescherming van de dieren niet meer kunnen. Papier-maché, karton, glas, celluloid en synthetische materialen werden verbruikt.