Wim Vreetkasteel

Naast mij woont Wim Vreetkasteel. Hij woont hier al weer een tijdje. Ik heb Wim leren kennen als een zachte vriendelijke man. Maar na verloop van tijd zijn van mijn kant kleine ergernissen groter geworden.

Bij de eerste bezoekjes aan Wim bewonderde ik in de zomer een prachtige haag van uitbundig zachtrose bloeiende rozen. Het viel mij eerst niet zo op. Maar gestaag verdwenen deze rozen. Na het verdwijnen van de rozen gebeurde er iets met de klimop in zijn voortuin.

Er ligt altijd een berg met tuinafval op onze stoep. Als ik naar het tuinafval wijs zegt Wim zegt dat hij een produktieve tijd in zijn tuin heeft door gebracht. De buurt mag al struikelend over het tuinafval zien dat Wim hard gewerkt heeft.

Het verdwijnen van de rozen heb ik nooit gekoppeld aan het tuinafval op de stoep. Maar nu weet ik beter.

Elke winter is de partner van Wim druk bezig met vogelvoer. Al heb ik Wim er nooit op kunnen betrappen dat hij hier enige aandacht voor had. Vreetkasteel is een verbastering van zijn Familienaam. Maar al etend komt zijn liefde voor dieren naar voren. Alles wat loopt, kruipt, vliegt of zwemt wordt door Wim smakelijk opgegeten. Maar of hij weet wat dierenliefde is?

Na het verdwijnen van de prachtige rozen en de klimop ging Wim verder. Plank voor plank, paal voor paal verdween uit mijn schutting. hoewel de schutting onze erfscheding was staat de schutting op mijn tuingrond. Geregeld heb ik in een buurtpraatje uitgelegd dat ik hier erg treurig van word.

Afgelopen jaar werden mijn kleine ergernissen steeds groter. In het voorjaar zijn er twee merelnesten met eieren vernietigd door Wim. Opmerkingen hierover door mij zijn steeds genegeerd. In de zomer ontdekte ik een bijenvolk in en onder mijn schutting. Wim is allergisch voor elke insect. Ik vertelde hem dan ook dat ik erg blij was met dit stukje natuur in mijn tuin. Maar ook legde ik hem uit dat verder slopen van mijn tuinschutting gevolgen voor zijn gezondheid kan geven. Een wolk woedende bijen kan vervelende gevolgen geven. Vreemd genoeg weer geen reactie van Wim. En ook zijn partner haalde zijn schouders op. De sloop van mjn schutting is gewoon door gegaan. Het bijenvolk is jammer genoeg verdwenen, gelukkig zonder gezondheidsproblemen van Wim.

In het najaar ontdekte ik een dode egel onder een gevallen schuttingplank. Door de sloopactiviteiten van Wim is er weer een dier gestorven. In zijn normale slaap of al in winterslaap het dier heeft er waarschijnlijk zelf niets van gemerkt.

Het restant van mijn klimop staat nu te bloeien. De meest kleurrijke vlinders eten de nectar en pollen van de klimop. Elke winter verbaas ik mij hierover. Maar ik vrees het ergste als Wim weer naar buiten komt met zijn snoeischaar …

Kerst is het feest van eten en gegeten worden. Maar ooit leerde ik dat respect voor mens, dier, plant en aarde voorop mag staan op deze feestdagen.

Hoe is dat bij jullie ???