Nieuw Eten ???

Woorden in de Vrijheidzee
Op een zee van andijvie met stukjes ricotta vaart een halve watermeloen met een kleine kapitein aan boord, gemaakt van Nederlandse kaas, die een trage bemanning aanvoert, gevormd van kalfshersenen gekookt in melk. Een paar centimeter van de boeg staat een rotsig rif van Sienese panforte [zoetig brood uit Siena, red.]. De zee en het schip zijn besprenkeld met kaneel of rode peper.

De Kannibalen Komen in Genève
Een bord van verschillende stukken rauw vlees, waarvan de gasten afsnijden wat ze willen, en waarna ze de stukjes dippen in kleine kommetjes olie, azijn, honing, rode peper, gember, suiker, boter, saffraanrisotto of oude Barolo.

Aerofood: niet voor hongerigen
Een plak venkel, een olijf en een kumquat. Daarbij een stuk karton waarop naast elkaar een stuk fluweel, een stuk zijde en een stuk schuurpapier zijn geplakt – om tijdens het eten aan te voelen. Ondertussen komt er geur van een ventilator (liefst een vliegtuigpropeller) en spuiten obers anjergeur over de gasten, allemaal onder begeleiding van een Wagner opera.

Niet verzonnen, maar letterlijk overgenomen uit wellicht het bizarste kookboek uit de geschiedenis: het Futuristische Kookboek (1930). Geschreven door de Italiaanse futurist Filippo Marinetti, die met zijn kunststroming de nostalgische kijk naar het verleden definitief wilde verleggen naar een heldere blik op de toekomst.

Dit artikel is geschreven door Charlotte Kleyn en is oorspronkelijk verschenen in Archeologie Magazine (nummer 1, 2018 pag. 32-33): Ontdek archeologische vindplaatsen en beleef dé verhalen over opkomst en ondergang van eeuwenoude beschavingen!

Onze eetgewoonten stellen vroegere futuristen waarschijnlijk teleur