Lili en Howick zijn vaak in het Nederlandse nieuws voorbij gekomen. Lili en Howick zijn in Armenië geboren. Armeens spreken zij niet en het land kennen zij feitelijk niet. Uiteindelijk is er voor en door deze kinderen een politiek compromis gesloten. Zij mogen in Nederland blijven. En ook hun moeder mag terug komen.
Nadat het tumult een beetje uit het nieuws is verdwenen ontmoet ik een Juweel van een Armeense moeder. Jarenlang heeft zij zich aan alle wetten en regels van Nederland gehouden. Haar asielaanvraag loopt ook al tien jaar. In Nederland kreeg zij een zoon. Als liefhebbende moeder en gelovige vrouw verafgoodt zij haar zoon.
Moeder spreekt vloeiend Armeens, Russisch en Engels. Maar ook in het Nederlands kan zij zich prima uitdrukken. Haar zoon spreekt Armeens en Nederlands. Maar Armenië kent hij alleen maar van de verhalen van zijn moeder.
Als docent en mentor heb ik meerdere internationale leerlingen in mijn klas gehad. En altijd speelt de thuis situatie een grote rol. Een ouder zonder geldige papieren heeft een grote invloed op het leven van het kind / de leerling. Tot het achttiende levensjaar is er voor het kind veel mogelijk in Nederland. Maar als er voor de ouder niets mogelijk is dan blijft dat lastig. Geen eigen thuis, geen inkomen, geen ziektekostenverzekering voor de ouder geeft ook het kind een vreselijk en onveilig leven.
Ik noem deze moeder dan ook niet voor niets een Juweel. En ik begrijp maar al te goed dat zij haar zoon verafgoodt.
Meer dan 10 jaar zit zij nu in de procedure van haar asielaanvraag. Hoe vaak de regels veranderd zijn weet ik niet. Maar in mijn ogen laten wij hiermee nog steeds een zeer onmenselijke kant zien van onze samenleving.
Ik noem bewust niet de namen van deze moeder en haar zoon. Want ik ben er van overtuigd dat er nog veel, te veel vergelijkbare asielaanvragen lopen.
https://ind.nl/nieuws/Paginas/Criteria-overgangsregeling-kinderpardon-bekend.aspx
https://ind.nl/over-ind/Paginas/Alles-over-de-Regeling-langdurig-verblijvende-kinderen.aspx
https://ind.nl/Familie/Paginas/Kind-in-Nederland-geboren.aspx
Het is wat je zegt onmenselijk zo lang als dergelijke procedures lopen (en steeds veranderen ja, ook dat nog). Jij maakt het inderdaad van dichtbij mee, hoe ingrijpend dit is. Vreselijk!
LikeLiked by 1 persoon
Op onze school werd twee jaar geleden ook een Armeens meisje en haar familie uitgewezen… terwijl ze volledig geïntegreerd was. Ondanks alle acties van de school, mocht het niet baten. Zonder pardon werden ze het land uitgewezen. Het zou niet mogen. Het is zo barbaars.
LikeLiked by 1 persoon
Ik heb er toen ook een logje over geschreven.
http://beekblog.com/2017/12/30/kristina/
LikeLiked by 2 people
Instemmende groet,
LikeLiked by 1 persoon
Onmenselijk om zo lang in onzekerheid te moeten leven.
LikeLiked by 1 persoon
Wat Els zegt.
De onzekerheid is het meest onmenselijk.
Dat soort aanvragen moet binnen 6 weken, ik noem maar wat, afgehandeld zijn.
LikeLiked by 1 persoon
Instemmende groet,
LikeLike
Het duurt allemaal te lang, een ramp voor de kinderen.
LikeLiked by 1 persoon
een ramp voor ouders en kinderen. Het moet allemaal veel sneller, dat kan ook als de wil er maar is
LikeLiked by 1 persoon
Vooral die lange proceduren nekt die mensen, ik vind het best behoorlijk lastig hoor moet ik zeggen het kaf van het koren te scheiden…
LikeLiked by 1 persoon
Vervelend genoeg is het nu meer een uitputtingsslag met alleen maar verliezers!
Bezorgde groet,
LikeLiked by 1 persoon
Ja dat klopt, bij mijn werk voor de krant ging ik altijd naar inburgeringsceremonies. ALs je de verhalen soms hoorde wat een traject mensen hadden moeten afleggen. Heel onmenselijk soms.
LikeLiked by 1 persoon
Ik vind dat ze toch zeker binnen een paar jaar zoiets moeten kunnen regelen. Ik vraag me af waarom dat zo lang moet duren.
LikeLiked by 1 persoon
Ik heb geen idee waarom dit zoveel tijd kost …
LikeLike
Het is een schande dat het voor die mensen allemaal zo lang moet duren. Ik krijg er kromme tenen van als ik eraan denk hoe erg dat voor die mensen is.
LikeLiked by 1 persoon
Jij de kromme tenen en zij krom lopend met hun zorgen …
Ook ik vind het een krom verhaal dat een aanvraag jarenlang moet duren!
Bezorgde groet,
LikeLike
Een langdurige procedure en na vele jaren toch nog de vrees om uitgewezen te worden. Zoiets moet je tekenen.
LikeLiked by 1 persoon
Instemmende groet,
LikeLiked by 1 persoon
ik sluit mij aan die mij voorgingen 😦
het is een ramp
LikeLiked by 1 persoon
je noemt geen namen, waarschijnlijk omdat het geen namen zijn die voorkomen in Noord Korea. Waarom denk je dat het geen mensen zijn met namen die voorkomen in Noord Korea?
LikeLike
De namen van de door mij beschreven personen verstop ik altijd in mijn blogpost.
Noord-Koreanen onderscheid ik niet van andere Oost-Aziaten. Mijn ogen laten mij daarbij in de steek.
Zonnige groet,
LikeLike
In België is het niet anders. Inderdaad een schande dat zo’n procedure zo lang moet aanslepen…
LikeLiked by 1 persoon
Van oudsher hebben wij eigenlijk nog altijd de gewoonte om met het opgeheven vingertje naar anderen te wijzen als het om mensenrechten gaat. Maar deze procedures kunnen de toets der kritiek nog altijd niet doorstaan. En dan zijn het uiteindelijk toch weer de zwaksten en meest kwetsbaren die aan het kortste eind trekken.
LikeLiked by 1 persoon
Ik denk misschien heel naïef!
Ik dacht dat de aarde voor mens en dier is.
Vraag jij eens, als verstandig mens, aan Rutte of die wolven op de Veluwe ook een inburgeringscursus gaan volgen?
LikeLiked by 1 persoon
Hierbij nog een verborgen reactie van Adri Bloem:
Ik ken die situatie. Een ethiopische vriendin van mij (was eigenlijk eerst mijn schoonmaakster) heeft na een vlucht voor moordpartijen en na een gevangenis tijd met verkrachting en mishandeling, in Nederland met haar man 10 jaar gewacht op een verblijfsvergunning. Haar baby, die was achtergebleven bij haar ouders, kon zij pas na 12 jaar terugzien!!
Wat doen wij in godsnaam die mensen aan!
Groet,
Adri
LikeLike
Pingback: Fietsfeest | Blogger uit Amsterdam-ZuidOost