Chronisch ziek zijn

In mijn jeugd hebben vooral mijn ouders geworsteld met mijn chronische aandoeningen. Over mijn hoofd en achter mijn rug om voerden zij talloze gesprekken met medici en leerkrachten. Als puber was ik daarna vooral opstandig en niet bereikbaar.

De mensvriendelijke en persoonlijke benadering die ik nu ervaar bij medici  heb ik als kind node gemist.

Met mijn chronische ziek zijn en het daarbij horende schoolverzuim heb ik op mijn manier mijn toekomst kunnen opbouwen.

Als docend en mentor in het vo laat ik de regie van de schoolloopbaan van een chronisch zieke leerling vooral bij de leerling. Waarbij ik binnen de schoolorganisatie wel eis dat ik volledig op de hoogte ben de medische informatie van mijn leerlingen. In dat laatste falen jammer genoeg de meeste scholen!

Start elk schooljaar ontbreekt het vaak aan de benodigde info bij lesgevenden. Bij lerarenopledingen is hier geen of te weinig aandacht voor. ( 17,4% van jongeren heeft een chronische ziekte. Dat zijn 3 leerlingen per reguliere klas. ) Eind schooljaar wordt vaak vergeten om de relevante informatie vast te leggen. De onzin over werkdruk en privacy is hierbij zeer storend. Op maat oplossingen zijn vaak simpel en eenvoudig. Jammer genoeg zitten scholen teveel vast in protocollen en onzin afspraken. Juist het begrip en de steun van klasgenoten geven kansen en mogelijkheden. En ook protocollen en onzin afspraken hebben voldoende rek om een chronische ziek leerling kansen en mogelijkheden te geven!

Gelukkig komt er nu een Schoolgids met tips en tricks voor de chronische zieke leerling, de ouder en de school. Hieronder een paar plussen minnen uit de concept tekst van deze schoolgids;

Graag: Begrip voor me hebben. Kijk naar mij niet naar mijn aandoening. Zie mijn kwaliteiten, niet mijn beperkingen. Het respecteren als ik aangeef dat iets niet gaat. Het respecteren als ik iets zelf wil doen en me vertrouwen geven dat ik iets zelf kan. Me mijn rust gunnen als ik aangeef dat ik die nodig heb. Voor me opkomen wanneer er geen begrip is voor mijn aandoening of als ik afwezig ben.

Liever niet: Vraag me niet de hele tijd hoe het met me gaat. Dat geef ik zelf wel aan. Houd geen rekening met me als ik er niet om vraag. Werk afhankelijkheid niet in de hand, want daarmee ondermijn je de dingen die ik juist wel kan. Dus laat me dingen in mijn eentje doen. Niet dwingend zijn. Nee is nee, niet pushen. Niet doordrammen: “Kun je dat echt niet?” Niet vragen of ik al weet of ik iets wel of niet kan of ga doen.