In Lunteren heeft men een eigen versie:
Van sage tot Leperkoen
Leperkoen is een kabouterfiguur met een punthoofd, hij heeft zes vingers aan iedere hand, grote ronde oren, geknepen smalle oogjes en lange flapvoeten. De elven laten hun schoenen graag maken door de Leperkoen, want het kaboutertje is zeer wijs, altijd in voor een goede raad en nog mooier; hij brengt geluk. Voor ons mensen is het moeilijk om de Leperkoenen te vinden. Ze zijn erg klein en houden zich goed verborgen. Dat kan ook makkelijk als je maar 2 grashalmen hoog bent. We weten dat de kabouters heel oud zijn. In de 12e eeuw wonen ze al bij de Kelten; dan heten ze nog ‘Luchrupan’, wat ‘klein lichaampje’ betekent. In Ierland komt de kabouter ook voor: Jonathan Swift vertelt in zijn verhaal ‘Gulliver’ over de kleine koning der dwergen van de ‘Tuath Luchra’ en de ‘Lupracan’. En nog altijd wonen daar ‘Leprechauns’. In 1917 geeft de wijze kabouter zijn naam aan het landgoed in Lunteren De oudste kabouter, Leperkoen, zegt goedmoedig: “Ga voort met je gedachten, wij komen als je ons nodig hebt, ga voort, alles komt terecht”.
De Familie Voute laat in 1916 door architect Lelieman ten bate van de stichting .Ons Huis. uit Amsterdam, De Leperkoen bouwen. De doelstelling van deze stichting is: .Alles wat het leven rijk en vol kan maken binnen het bereik van allen, zonder onderscheid. In Mei 1917 heeft deze stichting bij haar 25-jarig jubileum het hotel (genaamd: Vakantiehuis de Leperkoen) in gebruik genomen teneinde er in de zomer voornamelijk kansarme groepen een vakantie te bieden. Het huis wordt gebouwd op de Lindeboomsberg, langs de voormalige Wekeromse Lijkweg, zo genoemd naar de vele oude graven en grafheuvels. Vanaf 1934: Kampeer en Bungalowbedrijf Brochure met nieuwe naam: .Kampeer en Bungalowbedrijf de Leperkoen.
Jammer genoeg is er een storende spelfout in deze geschiedenis is geslopen.
Toch kan ik iedereen aanraden om het Landgoed de Leperkoen te bezoeken.
Landgoed De Leperkoen te Lunteren is gelegen op de oostelijke helling van de Lindeboomsberg, een stuwwal uit de voorlaatste ijstijd, in de buurtschap Meulunteren. Het terrein heeft een verval van 25 meter.
Het Landgoed bestaat uit 32 hectare bos en weide met een landhuis, caravans (48 stuks in privé bezit), 2 woonhuizen en enkele vakantiehuisjes (in privé bezit) en een openlucht zwembad.
In mijn zwerftochten door Nederland heeft de prachtige omgeving van het Landgoed Leperkoen heel veel indruk op mij gemaakt. De kleine spelfout in de naam Lepelkoen is daarbij van ondergeschikt belang.
De informatieve website http://www.leperkoen.nl geeft de juiste informatie om een bezoek te plannen.
Berthie Speelziek- de Jong, beschrijft in de Veluwenaar no: 4 oktober 2007 haar versie van het leven en de achtergrond van Lepelkoen
Blogger uit Amsterdam-ZuidOost 
Wat zou ik er graag willen zijn nu 💛💚
LikeGeliked door 1 persoon
Zo heeft iedere streek zijn eigen verhalen, hier dwalen de aovermenkes rond. Een soort aardkabouter
LikeGeliked door 1 persoon
mogge Rob
ik was er vorig jaar nog vlak bij , wie weet liep ik er wel langs , op wandel van Wolfheze naar Lunteren , nam mij toen ook voor , om nog eens terug te gaan enkel voor Lunteren dan en daar de wandeling naar het middelpunt van NL te maken
rustige zondag groet
LikeGeliked door 1 persoon
Bij ons in het Oosten waren de Witte Wieven rond maar dat is toch echt anders dan een Lepelkoen.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja, die ‘Witte Wieven’ daar gingen de meest vreemde verhalen over rond.
Zijn daar ook geschreven versies van te vinden op het internet?
Nieuwsgierige groet,
LikeLike
Heb het eerlijk gezegd nooit opgezocht, maar met witte wieven heb ik een ambivalente relatie. Mijn opa, 1881-1961 en dus nog van de generatie dat er geloofd werd in witte wieven, zei altijd heel stellig dat het de grootst mogelijke onzin was en dat er vast en zeker een betere verklaring voor was. Maar gelijktijdig was hij ervan overtuigd dat zijn vader, mijn overgrootvader dus, ze wel gezien had. Als je hem confronteerde met zijn eigen bewering dat het nonsens was dan was zijn curieuze argument “Waorum zul mien va der um liegen”.
Er moet wel ergens een verhaal op www rondzweven over ‘Cillie, de nevelheks’ en dat gaat ook over het verschijnsel ‘witte wieven’
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn moeder had indertijd een bundeltje met Sonse Vertellingen.
Middenin het dorp aan de oever van de Dommel achter de kerk zou in de mistflarden ook een nevelheks gesignaleerd zijn.
De essentie van het verhaal kan ik mij niet meer voor de geest halen.
Nostalgische groet,
LikeLike
In september jl heb ik wat Twentse sagen op mijn blog gezet, onder andere over witte wieven
LikeGeliked door 1 persoon
Ik herinner mij inderdaad dat ik mooie verhalen bij jou heb gelezen.
Stille groet,
LikeLike
Even gekeken op de website.
Dat natuurhuisje Tobias ziet er ook gaaf uit!!!
LikeGeliked door 1 persoon
Misschien heb je hier iets aan. https://vvvlochem.nl/de-legende-witte-wieven
Leuk om Lepelkoen te leren kennen.
LikeGeliked door 1 persoon
Leuke website, met plezier bekeken en gelezen.
Stille groet,
LikeLike
Ik zou me niet zo druk maken of de juiste vertaling nou Leperkoen is of Lepelkoen. Ik woon sinds 1973 in de Liemers en kan me herinneren dat er begin jaren ’80 een groepering was die vond dat het de Lijmers moest heten want de íe’ in de Achterhoekse streektaal was in het Nederlands als regel een ‘ij’. Een nogal rechtlijnige en vrij ongenuanceerde argument vond ik, maar het grootste deel van de aanhangers ervan kwamen uit het ‘westen des lands’ en ik heb gemerkt dat die het vaak klakkeloos als waarheid omarmen. Dat het woord Liemers afgeleid is van het Romeinse Limes, was iets wat er niet goed inging bij die groep. Mijn huidige omgeving vormde destijds de noordgrens van het Romeins Rijk.
Het enige wat bij mijn weten overgebleven is van de Liemers/Lijmers-discussie is een kegelclub die
‘Kegelclub de Lijmers’ heet.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik weet niet beter dat het Liemers is. De relatie met de Limes heb ik zelf nooit gemaakt.
Streeknamen horen mijns inziens de oorspronkelijke spreektaal te volgen.
Maar ik begrijp nu dat er ook nog een Romeinse oorsprong meespeelt.
Het lepeltje van Koen is een vrije spelling.
Het verhaal spreekt mij aan. En de omgeving vind ik gewoon mooi.
Hoewel ik in Arnhem geboren ben heb ik een minder goed beeld van de Liemers.
Terwijl de landschappen van de Liemers toch erg mooi vind.
Nostalgische groet,
LikeLike
De Liemers is goed beschouwde een gebied dat voor iedereen wat te bieden heeft. Aan de noordkant komt de liefhebber van polderlandschappen goed aan zijn trekken en aan de zuidzijde vind je het waterrijke rijnstrangengebied. Een juweeltje onder de natuurgebieden vind ik zelf. Ik weet er zelfs een beverburcht die de afgelopen zomer in ieder geval nog bewoond was. De onder water gelegen ingang was door de lage waterstand drooggevallen en je kon de sleepsporen in de modder zien.
Voor de liefhebber van bos en heuvelachtig terrein is het oostelijk gelegen Montferland bij de hand. En voor liefhebbers van watersport hebben we de Rijn en IJssel in de buurt. kortom voor elk wat wils.
Nu stop ik, want ik vind dat ik genoeg reclame gemaakt heb voor mijn huidige woongebied
LikeLike
Ik zal er eens langs lopen.
LikeGeliked door 1 persoon