Door het hele land word er door coöperaties duurzame energie opgewekt, ingekocht en doorgegeven. Soms gebeurt dit heel kleinschalig. De bewoners van 1 straat organiseren zich. Iets groter een buurt gaat samen duurzame energie produceren en gebruiken. In mijn omgeving zie ik in naburige gemeenten energiecoöperaties ontstaan. Voor Amsterdam is er een overkoepelende organisatie voor alle verschillende energiecoöperaties opgericht.
Ouderen, jongeren werken hierin met elkaar samen. De motieven voor duurzame energie varieert. Het realiseren van de Internationaal gemaakte afspraken uit het Klimaat Akkoord is een motief. Onafhankelijk zijn van de grote internationale energiemarkt is ook een motief. Maar heel simpel hebben sommige ook een financieel motief. Zelf energie produceren en gebruiken is in sommige gevallen goedkoper dan maandelijks te betalen aan een winstgevende multinational.
De beste duurzame investering is het isoleren van de woning. Maar gezamenlijk zonder winstkenmerk duurzame energie opwekken heeft natuurlijk ook meerdere voorbeelden.
Bij veel energiecoöperaties ontstaat er niet alleen duurzame energie. Maar vanuit de positieve inzet groeien ook allerlei andere mooie initiatieven. Mensen krijgen nieuwe contacten waaruit andere projecten ontstaan. De bestuursleden van deze energiecoöperaties vervullen meestal een vrijwilligersfunctie. Netwerken naar andere duurzame activiteiten zijn meestal een logisch vervolg. Waarbij altijd de insteek is dat in de energiecoöperaties de leden het voor het zeggen hebben.
Juist de medezeggenschap ontbreekt grotendeels bij de traditionele commerciële energiemaatschappijen.
Tussen de 35.000 en 40.000 leden zijn actief in burgercollectieven. Alle coöperaties samen kunnen bijna 90 megawatt (MW) aan elektriciteit opwekken. Dat staat gelijk aan het stroomverbruik van bijna 50.000 huishoudens. Nederlandse burgers, huurders en bewoners/eigenaren hebben al zo’n 20 á 25 miljoen euro geïnvesteerd in met name zonnepanelen.
Ik ben er van overtuigd dat ook in Amsterdam-ZuidOost een duurzame energiecoöperatie mogelijk is. Met behulp van de overkoepelende Amsterdamse stichting van duurzame energiecoöperaties moet dat lukken. Laat ik hierbij een oproep plaatsen voor alle bewoners in Amsterdam-ZuidOost om zich in te zetten voor duurzame energie. Samen kunnen we betaalbare duurzame energie opwekken en gebruiken. De voorbeelden elders in het land bewijzen dat het kan. En met behulp van crowdfunding kunnen mensen uit alle hoeken en gaten van Nederland meehelpen om een duurzame energiecoöperatie voor, door, met en samen de bewoners van Amsterdam-ZuidOost te realiseren.
Blogger uit Amsterdam-ZuidOost 
ha die Rob
ik heb op meerdere boerderijen in o.a de Beemster gewerkt , en daar werd gekookt op brongas
https://nl.wikipedia.org/wiki/Brongasinstallatie
of dat plots niet meer mocht of dat het aardgas kwam , geen idee
maar de boerderijen hadden het gratis , dus ik denk dat ze verplicht werden om over te stappen om zo ook te moeten betalen
koers groet
LikeLike
Wat de precieze reden geweest is dat de brongasinstallaties het loodje gelegd hebben weet ik niet, maar vermoed toch echt dat de gaslobby in de jaren ’60 en ’70 er de hand in heeft gehad. De officiële reden zal wel veiligheid geweest zijn, maar een financiële reden zal vast en zeker onderliggend geweest zijn.
Na de vondst van de Slochterense gasbel werd overgaan op aardgas enorm gepromoot en de prijs van een m3 gas was nog geen 3 (guldens)cent. Dat weet ik nog zo nauwkeurig omdat ik begin jaren ’60 een bouwkundeopleiding deed en er nauwelijks tot geen aandacht besteed werd aan isolatie. Reden: met dat goedkope aardgas van 2.7 ct per m3 haalde je de investeringen er nooit uit gedurende de levensduur van de woning.
Je ziet; ook 60 jaar geleden waren dergelijke argumenten al gemeengoed.
Heb merkwaardig genoeg nog nooit van zo’n persoon gehoord dat hij/zij geen auto aanschafte met als reden die investering er nooit uit te halen.
De mens zit (geestelijk) merkwaardig in elkaar
LikeLike
Uitstekende initiatieven. Wij wonen zelf in een flatgebouw. Met nog gasgestookt een blokverwarming. De ellende is, dat wij huren en in dit gebouw niet zelf kunnen kiezen welke energievoorziening wij wensen. Frustrerend.
LikeLike
Als ze ons op stadsverwarming zouden gaan zetten of iets dergelijks, is het huis niet warm te krijgen.
LikeLike
Succes!
LikeLike
Opgegroeid op het Drentse platteland ben ik groot geworden met coöperaties. Mijn ouders waren lid van de coöperatieve boerenleenbank, het vee was verzekerd bij een onderlinge waarborgmaatschappij, kortweg het veefonds en voor de paarden was er het paardenfonds. Ook een coöperatief iets. Het huis was verzekerd bij een onderlinge brandwaarborgverzekring, De melk werd afgeleverd en verwerkt bij de coöperatieve zuivelfabriek en de aardappelen gingen naar een coöperatieve aarappelzetmeelfabriek en voor zover ik weet was er ook een coöperatieve begrafenisvereniging. Je kunt wel stellen dat alles ‘coöperatie was, wat de klok sloeg. Merkwaardig genoeg werd er niet gekocht bij de Coöperatiewinkels. Levensmiddelen werden nog via de bakkers en kruideniers van je eigen gezindte gekocht. Slagers en groenteboeren zaten niet bij de middenstanders waar we over de vloer kwamen en voor kledingwinkels, schoenmakers, etc. deed je het met wat voorhanden was.
Met dit in het achterhoofd denk ik wel eens dat de angst voor coöperaties tegenwoordig ingegeven is door controledrang en -dwang, bij zowel instanties als individuen. Iets uit handen geven, -of misschien wel iemand ‘zomaar’ vertrouwen-, lijkt nog steeds erg moeilijk te zijn.
De maatschappij van mijn ouders en grootouders wil ik niet terug, maar weiger ook mij over te geven aan het wantrouwen dat in de huidige tijd schering en inslag lijkt te zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
dat zullen Leidseglibbers zijn die Dinosaurussen op het Leidseplein 🙂
je staat verbaasd wat er in de grote stad allemaal nog groeit en bloeit en aan dieren leeft
ik vind zelf Artis de mooiste tuin van Mokum
en heb gelukkig oog voor al dat moois
rustige avond groet
LikeGeliked door 1 persoon