Voor een lesdag maakte ik jarenlang een ochtendsprint. In 15 minuten van wekker uitdrukken tot gewassen en aangekleed op de fiets. En met een beetje doortrappen in 15 minuten op school. Op school dronk ik dan mijn eerste koffie. Waarna ik mijn leslokaal schoonmaakte, opruimde en klaarmaakte voor mijn eerste lessen.
Nu merk ik dat het opstaan, krakend en piepend, heel wat meer tijd nodig heeft. En hoe meer ik daar aan toegeef hoe meer ik van de dag kan genieten. Met mijn verschillende vrijwilligerswerk ben ik bijna net zo druk als indertijd met mijn schoolwerk. Wel doe ik alles later en langzamer op een dag.
Hoe ik het indertijd voor elkaar kreeg om met 2 sprintjes een werkdag kon beginnen? Ik kan mij er nu niets meer bij voorstellen.
Op zondag heb ik al langer een vaste gewoonte. Voor 12 uur ben ik voor niemand bereikbaar! Luierend van bed, naar de keuken, de douche, mijn kledingkast, mijn tuin start ik mijn zondag heel langzaam op. De tegenstelling van een werkdag en de zondag was er jarenlang. De rustige zondag start is heel langzaam naar de werkdagen aan het verschuiven. Terwijl mijn vrijwilligers verplichtingen zich ook uitbreiden en groter worden.
Maar het langzame opstaan ervaar ik steeds meer als een weldaad!
Blogger uit Amsterdam-ZuidOost 
mogge Rob
zo uit bed en aan het werk , was ook hier de normaalste zaak van de wereld
moet er niet aan denken nu pppffftt
maar op een dag als vandaag , dat ik met de trein weg ga , zet ik zelfs de wekker op een vroeg uur , kan ik heerlijk alles op m’n gemak doen van het ochtend ritueel 🙂
ja dat is een mooi fietstochtje , kan jij vanaf de andere kant wel doen 🙂
geniet de dag
LikeGeliked door 1 persoon
Heel herkenbaar, dat eerste. Hier idem, ik was zelfs een klokvaste kakker. Was de eerste op het werk, als de collega’s druppelsgewijs toekwamen was de post verdeeld, stond de koffie te dampen, waren de eerste ‘dringende’ telefoontjes gepleegd.
Vandaag gaat het er veel rustiger aan toe, gelukkig maar…
LikeGeliked door 1 persoon
Tijdens mijn werkzame leven, vond ik het vreselijk om mij ‘s-morgens te moete haasten, dan was mijn hele dag verpest.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kan het niet helpen maar sinds mijn pensioen sta ik nog steeds rond 06.00 u op. Ochtendstond heeft goud in de mond…. elke dag van de week !
LikeGeliked door 1 persoon
Wat had je vroeger een immens racetempo, Rob. Dat je dat hebt overleefd 🙂
Ik deed het meestal toch wel wat rustiger met een boterhammetje en een krantje. En dan relaxed naar werk. Dat ritme heb ik toch een beetje aangehouden na mijn pensionering.
LikeGeliked door 1 persoon
Het opstaan is voor mij ook de grootste verschrikking bij het naar school gaan. Meestal ben ik vroeg wakker, maar net op die dagen dat ik werk, lukt het vaak niet. Helaas moet ik steeds een verre verplaatsing maken en moet ik meer dan een uur voor aankomst vertrekken. Vaak is er geen parkeerplaats te vinden. Openbaar vervoer is er niet. Met de fiets is best ver en het Belgische deel is gevaarlijk met de moordstrookjes waarop je moet fietsen. Moordstrookjes zijn super smalle fietspaden die eigenlijk op de rijweg liggen.
Ontspannen groet, het is vakantie.
LikeGeliked door 2 people
Vroeger toen ik nog werkte had ik een vaste routine. Zeven uur op en kwart over acht op school. Nu is er geen dag hetzelfde. Als ik moet rijden voor het Rode Kruis sta ik om zes uur op. Maar op dagen zonder verplichtingen wordt het steeds vaker pas acht uur of zelfs half negen. Heerlijk. Geen stress.
LikeGeliked door 1 persoon
Dit is allemaal heel herkenbaar!
LikeGeliked door 1 persoon
De meeste krijgen het drukker zo gauw ze niet meer werken…zo was het hier in ieder geval.
Iedereen weet je te vinden 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
In mijn middelbare schooltijd bleef ik ’s ochtends steevast zo lang mogelijk liggen, omdat het ’s avonds met allerlei ditjes en datjes altijd (te) laat werd. Daarna moest ik vervolgens in een vast haast je rep je patroon op tijd op school zien te komen. Dat lukte niet altijd.
Toen ik later aan het werk was, begon ik de dag iets rustiger en was ik altijd keurig op tijd aanwezig tijdens afspraken en vergaderingen.
Tegenwoordig heb ik de tijd bijna helemaal aan mezelf en dat bevalt wel.
LikeGeliked door 1 persoon
Je bent niet de enige, Rob, je hebt je prima weten aan te passen.
Dat probeer ik ook maar uitslapen is een crime. Nooit gekund en het lukt nog steeds niet, ik doe dus zo langzaam mogelijk met krant en puzzeltje. 🙄
LikeGeliked door 1 persoon
heerlijk, hè, dat nieuwe ritme!
LikeGeliked door 1 persoon
Een blogje naar mijn hart, zo gaat het bij mij ook. Toen ik nog werkte moest er ook niets tegen zitten want had precies een ochtendplanning waarbij ik zo lang mogelijk in bed kon blijven liggen……Geniet maar heerlijk van deze rust, doe ik ook.
LikeGeliked door 1 persoon
Hier nog zo eentje. Mijn werkzame periode valt op te delen in de kantoorperiode en de zwerfperiode.
In mijn kantoortijd had ik ook een vaste ochtendplanning; opstaan, fietskleren aan, brood in de tas, en onderwijl dronk ik ook nog een glas karnemelk. 18 km (3 kwartier tot 55 min) fietsen, douchen in de sportruimte (waar ook mijn schone kleren hingen) en rond halfnegen was ik frisgewassen op mijn werkplek. Dat ging zo totdat ik midden veertig was en vanuit de werkgever onderworpen werd aan een jaarlijkse keuring, die in de wandeling ‘de ouwelullenkeurig’ genoemd werd. De keuringsarts kreeg bijna een rolberoerte toen hij mijn ‘voorbereiding’ op de werkdag aanhoorde; pas met de lunch de eerste maaltijd van de dag gebruiken. Hij raadde mij zeer dringend aan om ’s morgens te ontbijten. In zoverre heeft hij zijn zin gekregen dat ik vanaf toen ’s morgens een kommetje magere yoghurt wegslikte.
Tijdens mijn ‘zwerfperiode’ wist ik vaak pas kort tevoren waar ik de volgende dag zijn moest en vrijwel altijd om 7 uur ’s ochtends,- aannemers beleggen bij voorkeur een vergadering om 7 uur ’s ochtends-. Dat hield soms in tussen 4 en 5 opstaan, thee zetten (ik lust geen koffie) en het obligate kommetje yoghurt verorbert werd en enige uren in de auto.
Als het een meerdaags project was zocht ik vaak en hotel of pension in de directe omgeving. Het merkwaardige was dat ze er dan niks van zeiden als je pas om 8 uur op de bouwplek aankwam, want in hotels kun je vaak niet voor 7 uur, vaak half acht, ontbijten. Het belangrijkste wat ik deed bij het ontbijt was mijn lunchpakket klaarmaken.
Nu ik gepensioneerd ben wens ik niet gestoord te worden voor het middaguur, zodat ik op mijn gemak de krant lezen kan en ik heb er geen enkel moeite mee gehad om dat ontaard vroege opstaan af te leren.
Het gezegde ‘De ochtendstond heeft goud in de mond’ is voor mij nooit een realiteit geweest en heb het ook nooit begrepen. Mijn ochtendhumeur is vrij standvastig dat pas een uur na het opstaan langzaam weg begint te vloeien.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn racetempo is sinds vorige week ook aangepast. Van 36 uur volop aan t werk naar 0 uur. Krantje, ontbijten, zien wat de dag brengt. Alles op t gemakske op zijn Vlaams gezegd. Ik vreesde dat ik er moeite mee zou hebben. Dus niet. Bevalt me tot nog toe prima
LikeGeliked door 1 persoon
Hoe ouder ik word, gelukkig, hoe minder ik (oud)uit kan slapen.
LikeGeliked door 1 persoon
Als ochtendmens ben ik snel monter en actief. De avonden daarentegen…….
LikeGeliked door 1 persoon