Voor de portrettenserie ‘Verzetshelden’ schreef ik een blogpost. Nu komt Coosje Ayal ter sprake.
Coosje was een een verzetsvrouw in Nieuw-Guinea. Ze verwierf bekendheid als vrouwelijk lid van de enige guerrillagroep in Nederlands-Indië die het drie jaar heeft volgehouden. Zij is geboren in Titawai op het eiland Nusa Laut in de Molukken. Toen Coosje zes jaar oud was werd ze geadopteerd door haar oom en tante en verhuisde ze naar Manokwari, Nieuw-Guinea.
Op 31 januari 1946 ontving Coos Ayal het Kruis der Verdienste. In 1981 ontving ze het Verzetsherdenkingskruis. Daarnaast ontving ze het Mobilisatie-Oorlogskruis, het Ereteken voor Orde en Vrede, het Draaginsigne Gewonden en het Draaginsigne Veteranen.
Blogger uit Amsterdam-ZuidOost 
op dat we nooit vergeten
LikeGeliked door 1 persoon
Zo zijn er veel verzetshelden geweest die de eer nooit hebben gekregen, of de eer zelfs weigerden.
LikeGeliked door 1 persoon
Dit jaar herdenk en beschrijf ik een aantal verzetshelden. Opdat zij niet vergeten worden.
Dat er nog veel meer helden zijn daar ben ik mij van bewust.
PS: in mijn jeugd was ik onder de indruk van het verhaal van https://nl.wikipedia.org/wiki/Joe_Mann
In de bossen waar ik veel rondzwierf stond het Joe Mann Theater. Ter nagedachtenis van zijn moedige dood.
Vredelievende groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Dat waren de echte helden. De verhalen die ik daarover heb gelezen en gehoord dwingen respect af. Dit in tegenstelling tot de ‘verzetshelden’ die ons land tegenwoordig kent.
LikeGeliked door 1 persoon
Zeer bijzonder!!!
LikeGeliked door 1 persoon
Pleegde zij verzet tegen de Indonesiers die N.G. in feite gewoon inlijfden bij hun toen net nieuwe staat??
LikeLike
In de gegeven wikipedia link over haar levensloop is het volgende te lezen:
Bij de Japanse invasie in Nederlands-Indië werd de oom van Coosje door het Koninklijk Nederlands-Indisch Leger ingezet bij het verstoppen van wapens, voedsel en munitie in de jungle. Toen de Japanse vloot op 12 april 1942 de baai van Manokwari binnenvoer, hield een bewapende militie – waar de zestienjarige Coos Ayal deel van uitmaakte – zich daar al schuil. De militie hield zich dertig maanden lang verborgen in de jungle. Coos droeg een soldatenuniform en leerde omgaan met karabijn en handgranaten, maar voerde ook ‘vrouwentaken’ uit zoals koken, kleren herstellen en gewonden verzorgen. Op 4 oktober 1944 werden ze bevrijd.
Coos Ayal volgde in Brisbane een verpleegstersopleiding als infanterist bij het vrouwenkorps van het KNIL en ze werd bevorderd tot korporaal. In Brisbane ontmoette ze ook de Antilliaanse militair Henry Evers, met wie ze in 1947 trouwde. Het gezin woonde op Nusa Laut, in Nederland en op de Antillen. In 1964 keerden ze terug naar Nederland, waar Coos eerst in een verpakkingsfabriek werkte en later een eigen cateringbedrijf oprichtte.
Vriendelijke groet,
LikeLike
Kijk, dat is nog eens aanvullende informatie. Zet deze verzetsheld in een voor mij zeer acceptabel perspectief…dank voor de aanvulling…
LikeLike