Discriminatie

“Ik heb genoeg van jouw volk gezien. Komt mijn eigen volk ook nog aan de beurt?”, vroeg een Nederlandse mevrouw nadat ik klaar was met mijn voorstelling.

Er worden dagelijks nare opmerkingen gemaakt over jongeren en/of volwassenen op basis van o.a. hun kleur, religie en afkomst:
– “K*tmoslim!”
– “Zwarte piet!”
– “Terrorist!”
– “Jullie Marokkanen, Turken en Antilianen zijn toch allemaal hetzelfde.”
– “Die hoofddoek is een vorm van onderdrukking.”

Of middels micro-agressie:
– “Wat spreek jij goed Nederlands!”
– “Jij bent anders!”
– “Jij bent goed geïntegreerd.”

En dan vragen wij ons af hoe het komt dat men zich afzet tegen de maatschappij? Als jij structureel wordt #gecriminaliseerd, #gedemoniseerd, #geridiculiseerd en #gediscrimineerd door bijv. politici, media, politie en docenten, hoef je geen Einstein te zijn om te begrijpen dat het segregerend en polariserend werkt.

Ja, ik heb mij, ondanks alles wat ik naar mijn hoofd geslingerd heb gekregen en nog steeds, weten te transformeren tot wie ik vandaag de dag ben. Gelukkig ben ik niet de enige! Maar… dat maakt ons niet ineens het ‘voorbeeld’ van hoe het wel kan, om daarmee te zeggen dat het niet moet uitmaken wat men tegen je zegt. Want, zolang je hard genoeg werkt, kom je er wel.

For your information, woorden zijn krachtig, dragen bij aan het ‘selffulfilling prophecy’ en achtervolgen mensen hun leven lang.

Zomaar een voorbijkomend bericht op LinkedIn van Ismail Aghzanay. Op zijn profiel schrijft hij over zichzelf: Leraar van het Jaar 2018 R’dam & 2021 NL | Meesters Met Dromen | Dagvoorzitter & Spreker (o.a. Kansengelijkheid, Burgerschap, Pedagogisch klimaat, Persoonlijk Leiderschap)