Wonen bij een windmolen

In de Windvaan lees ik een interview met Windvogellid Paul van Egmond. Hij woonde elf weken naast twee windmolens. Voor de een zal dit een verhaal zijn in de categorie: “Wij van WC-eend.” Een ander zal zeggen dat het verhaal nieuwe inzichten geeft.

“Ik wil een paar maanden bij een windpark gaan wonen. Weet iemand een (tijdelijk) leegstaande woning op maxi maal 500 m van de dichtstbijzijnde turbine, die ik voor een antikraak-achtig kan huren?
Max. 40 autominuten van Amsterdam. RT = lief” Met dit Twitterbericht begon het avontuur van Paul van Egmond. Deze zomer en herfst woonde deze Windvanger vlakbij twee windmolens om zelf te ervaren hoe dit is. Paul: “Het valt 90% mee.”

Ik citeer het interview uit het het de Windvaan

Uiteindelijk leidde niet zijn bericht op Twitter, maar zijn eigen netwerk tot een tijdelijk onderkomen, gebouwd van twee zeecontainers, in Ruigoord. Als ‘artist in residence’ woonde Paul samen met zijn vriendin, kinderboekenschrijver Marloes Kemming, twee weken in juni en negen weken van september tot begin november op 220 en 265 meter afstand van twee windmolens.
“De discussies over windenergie zijn stevig in Amsterdam”, legt Paul uit. “In mijn bijdrage ben
ik fel op tegenstanders die onzin verkopen. Vaak is dan hun antwoord dat ik niet weet waarover ik praat omdat ik niet in de buurt van een windmolen woon. Daarom besloot ik de proef op de som te nemen.”

Zoevend geluid
De molens maken geluid, weet Paul nu uit eigen ervaring met twee turbines van Vestas die elk een
tiphoogte van 130 meter en een ashoogte van 80 meter hebben en beiden een vermogen van drie megawatt produceren. Hij hoort ze niet altijd even hard, want veel is afhankelijk van de windrichting en de stand van de wieken. “Meestal horen wij alleen een amorf zoevend geluid dat lijkt op het zachte geruis van een snelweg in de verte”, beschrijft Paul. “Als de wind in de bovenste lucht lagen harder waait, horen we de molens duidelijker.” Het geluid is nooit overheersend, misschien ook omdat Ruigoord sowieso niet een stille plek is door het voortdurende geluid van generatoren van olietankers en vliegtuigen.

Slagschaduw
De effecten van slagschaduw vindt hij heftiger, áls ze optreden. Paul: “Om überhaupt slagschaduw mee
te maken, moeten er nogal wat omstandigheden samenkomen: het mag niet te bewolkt zijn; de
zon moet laag aan de hemel staan; de wind moet uit een bepaalde hoek waaien zodat de wieken
parallel aan ons raam staan; én we moeten ook nog thuis zijn.Windvogel. “Het duurt meestal een kwartier op deze plek”, weet hij inmiddels uit ervaring. “Ik blijk er trouwens gevoeliger voor dan Marloes; zij merkt het niet eens, tenzij ik haar erop wijs.” Het aantal vogelslachtoffers dat hij tot nu toe heeft gevonden tijdens zijn onregelmatige rondes ligt op vijf.

Documentaire
Het idee van Paul, die in het dagelijkse leven schipper in Amsterdam is, was om het wonenvast te leggen en daarnaast ook op zoek te gaan naar de redenen achter de weerstand. Tot nu toe wilde helaas geen enkele verklaarde tegenstander van windenergie op land ingaan op zijn uitnodiging om met hem in Ruigoord te komen praten. Paul: geen gesprekken heb kunnen voeren, zal ik op nieuw moeten nadenken over wat ik ga doen met mijn materiaal.

“Meestal horen wij alleen een amorf zoevend geluid dat lijkt op het zachte geruis van een snelweg in de verte”

Hoewel hij de impact van windenergie in het landschap niet wil bagatelliseren is voor dit
Windvogellid uit Amsterdam duidelijk dat er geen weg terug meer is voor onze toekomstige energie voorziening. “Het produceren van energie heeft altijd ingegrepen op het landschap. Of het nu gaat om hout, turf, kolen of aardgas; het winnen van brand stoffen heeft zijn sporen in het land achtergelaten
en mensenlevens gekost. Vergeleken daarbij valt de impact van windenergie mee. Tegenstanders
hebben het over de nadelen van windenergie; ik vind dat we het moeten hebben over de nadelen
van géén windenergie.”

Doelpalen
Terugkijkend op zijn avontuur is de conclusie van Paul dat wonen naast een windturbine voor 90%
meevalt. “Ik kan nu zeggen dat ik weet waarover ik het heb. Tegenstanders slaan nu alweer nieuwe
doelpalen met het verwijt dat ik maar naast ‘kleine’ windmolens woon, maar zo kunnen we
wel aan de gang blijven natuurlijk.” De 10% twijfel zit in zijn eigen beweegredenen om dit project te
beginnen. “Ervaring is subjectief, en ik had mij voorgenomen toen ik aan dit avontuur begon dat
het geluid mij niet zou storen. Dat is goed gelukt. Maar ik ben een slechte slaper en soms, als ik
’s nachts wakker word, hoor ik de windmolens.Ik erger me er niet aan, en val er ook weer bij in
slaap. Maar is mijn niet-ergernis autonoom of komt dat door mijn voornemen? Dat zou ik graag
zuiver willen krijgen.”

file:///Users/robalberts/Downloads/wonen%20bij%20windmolens.pdf