Grootouders, ouders vergeten kennen de nostalgie van het opgroeien met planten en dieren. Nu turen kinderen en kleinkinderen vooral op hun beeldschermen. En ik maak mij zorgen om verdwenen insecten. Alles dat kriebelt, kruipt, graaft, fladdert en vliegt heeft waarde. Of het nu klein, eng, betoverend mooi of beangstigend is. De Natuur verdwijnt met elke tel, minuut ergens op onze wereld. De lijst van uitgestorven dieren en verdwenen planten wordt langer en langer. De zogenaamde Rode Lijst van planten en dieren die bedreigd worden vind ik beangstigend.
Wetenschappers onderzoeken, observeren, registreren en tellen. In de omgeving van onze huizen of verder weg in onbekende terreinen is heel veel te zien. Maar spijtig genoeg ook steeds minder!
Van Linkedin copieer ik het volgende bericht van Marc Argerloo:
Mijn boek Natuuramnesie is nu maanden geleden, op basis van het proefschrift, uitgekomen. Meer dan 15 kranten en tijdschriften in Nederland en België hebben er aandacht aan besteed (‘meer dan de moeite waard’, ‘indrukwekkend boek’, ‘vol met verbijsterende verhalen’, meer in de pijplijn). Radioprogramma’s en podcasts werden ermee gevuld. Lezingen erover gegeven. En op de Reinwardt Academie (HBO erfgoed) is het -ben ik- op grond hiervan onderdeel van het Artist in Residence Programma ‘Bezitten en Begrijpen’ geworden. Een tweede druk volgde. Mission completed? Nou nee. De aandacht voor de staat van de natuur, in Nederland en daarbuiten, blijft broodnodig en moet verder gaan dan ‘hoeveel soorten zitten er in mijn achtertuin?’. En als ik al een missie heb dan is het de verhalen uit deze ‘opmerkelijke studie’ (recensie Natuuramnesie NRC) aan te laten slaan bij mensen met belangstelling voor natuur, en vooral bij hen waar die belangstelling sluimerend is, of minder. De onwetendheid rond natuur, biodiversiteit en ecologie is groot. Gelukkig heb ik de mogelijkheid daar iets aan te doen, van MBO-4 (Aeres, Almere), HBO (Reinwardt Academie, Amsterdam) tot universiteit (Erasmus, Rotterdam). Niet dat ik alwetend ben, maar proefschrift en boek dragen wel bij aan de broodnodige kennisvergroting op dit gebied. Spread the word!
https://delevendenatuur.nl/nieuws/net-verschenen-natuuramnesie
Blogger uit Amsterdam-ZuidOost 
De natuur intrekken met mijn kinderen en kleinkinderen. Ik blik even terug. Dat deden mijn ouders (vooral mijn vader) best vaak. Meestal op jacht naar iets. Champignons, zeekraal, lamsoor, bosbessen, cranberry’s, heidebessen, rozenbottel, braambessen. Of het wad op … vis, krabben, mosselen, kokkels, kreukeltjes.
Dat deed ik al heel wat minder met mijn kinderen. En of zij dat met hun kinderen doen waag ik te betwijfelen. SNIK.
LikeLike
mogge Rob
ja ook ik genoot van al wat groeit en bloeit , en kruipt vliegt of zwemt , in mijn kinderjaren met pa en ma als goede leraren
ik koos zelfs via tuinbouw en landbouwschool toch voor het beroep vee verzorger
heb het enorme verlies van al wat groeit en bloeit , en kruipt vliegt of zwemt , met lede zo niet natte ogen zien gebeuren
en hoe het verder gaat , wie zal of kan het zeggen 😦
bedroefde groet
LikeLike
Vooral in grotere (wereld-)steden waar miljoenen mensen wonen zoals Amsterdam of pak-‘m-beet, Bangkok ontbreken de insecten. Ook in de provinciestad een merkbaar gemis!….:-(
LikeLike
En dat alles doen we samen…pffttt
Al mis ik de muggen niet 😉
LikeLike
Ik schreef net in reactie op een weblog dat ik dit jaar nog maar weinig heb gezien. Maar niet alleen dat, ook dit jaar zie ik tot nu toe helaas maar bar weinig insecten in onze tuin. Echt verontrustend.
LikeLike
Het wordt hoog tijd dat de politiek dit wat hoger op de prioriteitenlijst zet.
LikeLike
Over het gemis aan insecten las ik al, ik ben benieuwd hoe dat gegeven zich ontwikkelt, wat men er aan kan doen, of de insectenvolken zich zelf aanpassen, enzovoorts.
Of ik onze kinderen mee had gekregen de natuur in, betwijfel ik. Jammer maar zo ging dat en gaat het.
Overigens deden we vroeger op de Lagere School, MULO en Middelbare ook niet veel aan het bekijken van de natuur, je leerde uit de boeken.
LikeLike
Wel, als ik je blog zo zat te lezen (alsook het citaat) kan ik me alleen maar aansluiten bij de gedachte die hier verwoord wordt. Mensen moeten terug veel dichter tot bij de natuur komen en niet alleen door er te gaan wandelen maar vooral door de samenhang tussen de mens en de volledige natuur (waar hij deel van uit maakt) te begrijpen. In onze moderne samenleving waarin technologie het allerbelangrijkste lijkt, dreigen we onze eigen oorsprong te vergeten en laat dit nu net aan de basis liggen van de hele milieuproblematiek !
LikeLike