Khao Tom Mud (ข้าวต้ม มัด)

Tijdens mijn vakantie in Na Makhua heb ik vooral gegeten. Nu lees ik op Thailandblog meer over de gerechten die ik heb gegeten. Het recept deel ik hier graag. Het is eenvoudig en lekker. Her verhaal rondom Khao Tom Mud (ข้าวต้ม มัด) vind ik ook de moeite waard om hier te delen.

Terwijl ik toe kijk zitten de oudere dames van Na Makhua met elkaar te kletsen. Mijn pogingen om het Thai te leren zijn nutteloos geweest. Jazeker, iedereen spreekt en verstaat Thai. Maar in de Isaan spreekt men Isaans of Lao. Ik versta dus niets helemaal niets van het geklets. Men zit in een kring naast het huis. De spullen liggen in het midden. Een tafel of stoelen ontbreken.

Wel zie ik hoe met volle aandacht deze Thaise snack wordt gemaakt. De bananenbladeren zijn eerst op maat gemaakt. Afgepast wordt een beetje zoete kleefrijst op het bananenblad gelegd. Daarna worden er een paar mungboontjes en stukje banaan toegevoegd. Het blad wordt dichtgevouwen. En in setjes van 2 worden ze met draadje dichtgeknoopt. Voor het dichtknopen wordt ook weer een stukje bananenblad gebruikt.

Wat ik mij wel heel goed herinner is de zoete smaak van de banaan. Hier in Nederland kopen we 1 soort dessertbanaan. Terwijl in Thailand er veel meer verschillende dessertbananen groeien.

Overal en ook in Thailand wordt alles dubbel, driedubbel verpakt in plastic. En bij elke aankoop krijg je weer een nieuwe plastic tas.

Maar Khao Tom Mud (ข้าวต้ม มัด) wordt gewoon met de hand gemaakt en met natuurlijk materiaal verpakt.

Dit gerecht is ook populair in Laos. Gerechten die vergelijkbaar zijn met de Khao tom-mud zijn ook te vinden in de Filippijnen (bekend als suman), Cambodja (bekend als ansom chek ), Indonesië (lepet) en snacks uit Vietnam zoals bánh tét en Bánh chưng.

Thailandblog beschrijft twee varianten, hartig (gevuld met varkensvet en mungboon) of zoet (gevuld met kokosmelk en banaan). In Na Makhua werd weer een andere variant gemaakt; kleefrijst met mungboon en banaan. Of er kokosmelk bij de kleefrijst werd gedaan? Ik weet het niet. Ik denk van niet.

Thailandblog noemt een aantal tradities rondom Khao Tom Mud.

– De Sai Krachat- traditie (ประเพณี ใส่ กระจาด), een boeddhistische traditie van de Thaise Phuan-bevolking in Ban Mi District, in de provincie Lopburi.

– In Thailand is de Khao tom mud het symbool van koppels, omdat ze bij elkaar passen en samengebonden zijn met een dunne bamboestrip (touw). Thai geloven dat als een koppel khao tom-mud aanbieden aan monniken op Khao Phansa-dag (het begin van de boeddhistische vastentijd. Deze wordt gevierd op de eerste dag na de volle maan in de achtste maand van de Thaise maankalender, de dag na Asalha Puja), het huwelijksleven soepel zal verlopen en er stabiele liefde zal zijn.

– En Khao tom mud is ook een traditioneel Thais dessert voor de viering van de Wan Ok Phansa (het einde van de boeddhistische vastentijd eind oktober)

Mijn geheugen laat mij een beetje in de steek. Maar Na Makhua ligt niet in het Ban Mi district, provincie Lopburi. Na Makhua ligt in de provincie Kalasin. Tijdens mijn verblijf was er ook geen huwelijk. En er was ook geen Wan Ok Phansa viering. Ik was tenslotte in juni in Thailand.