Thaise les en meer …

Elke week is er Thaise les in Wat Buddhavihara te Purmerend. De beginners gaan op dinsdagavond en de gevorderden gaan op woensdagavond. Een enkeling volgt op beide dagen de lessen. De Thaise taal is een toontaal. Het heeft een eigen alfabet. Maar soms wordt er met latijnse letters een fonetische schrijfwijze gebruikt. Een van de deelnemers vertelt dat de fonetische schrijfwijze van een straatnaam aan het begin en aan het einde van de straat kan verschillen. Een andere deelnemer vertelt dat de uitspraak in Bangkok totaal anders is dan in het verre Noorden, Oosten of Zuiden.

Ik ben nu een paar weken bezig om Thai te leren. Het alfabet heb ik nog niet in de vingers. En de uitspraak kost mij ook veel moeite.

Met mijn gehoorapparaten, tafelmicrofoon en/of penmicrofoon probeer ik zo goed mogelijk alles mee te krijgen van een les. Bladerend in het lesboek, mijn aantekeningen en de woordenlijst probeer ik te volgen waar we mee bezig zijn. Gelukkig word ik er steeds weer opgewezen dat ik vooral moet luisteren. Moeilijk genoeg. A-muzikaal als ik ben gaan de meeste tonen aan mij voorbij. Als ik dan de woorden en zinnen moet nazeggen zit mijn gehoorondersteuning in de weg. Door de geluidsversterking van de apparatuur klinkt mijn eigen stem vooral anders. Alsof ik naar een geluidsopname van mijn eigen stem luister.En eigenlijk is dat ook zo. Goed horenden luisteren naar hun eigen stem van binnen uit. En dat horen wordt bij en door mijn gehoorapparaten overstemd.

Daarbij komt dat sinds ik in Amsterdam-ZuidOost woon ik mij geheel afsluit van andere talen. Er worden hier zoveel verschillende talen gesproken. Ik heb mij aangeleerd dat als ik  een andere ik niet hoef te luisteren. Op Nederlands reageer ik weer wel. Maar nu moet ik mij opnieuw aanleren om Thaise klanken te herkennen, te onthouden en er op te reageren. Vermoeiend is dat. Vooral om dat mijn slechte gehoor ook al een aanslag is op mijn energie.

Leren is zo dubbel, driedubbel moeilijk voor mij. Maar het geeft mij ook energie. De Thai leven anders. Door de taal te leren hoop ik beetje beetje ook de cultuur te begrijpen.

PS: de komende 3 weken hebben we vakantie.

Advertenties

Historicus of Hystericus

Opgegroeid in een klein dorp boven Eindhoven was ik altijd het kind van boven de rivieren. Geboren in Arnhem klopt dat ook. Dat ik na 2 poepluiers vanwege de stank uit Arnhem ben weggestuurd is daarbij maar een klein detail. Volgens goed gebruik leerde ik op de kleuterschool een weesgegroetje te prevelen. En op latere leeftijd ontdekte ik dat er bij onze buren voor het eten eerst uit de Bijbel werd voorgelezen.

De vastenperiode en op zijn Paasbest gekleed zijn leerde ik van anderen. De prachtigste mooie kleren en de grootste cadeaus voor de eerste heilige communie herinner ik mij goed. Op weg naar mijn Middelbare school fietste wij lang het Drents dorp, een traditionele woonvorm voor de eerste gastarbeiders van Philips.

Van mijn lagere school herinner ik mij een ellenlange lijst van jaartallen. Zoals wij de tafels moesten kunnen opdreunen zo moesten wij ook voor de Vaderlandse geschiedenis feiten kunnen opdreunen …

Dat Nederland altijd een migratieland is geweest leerde ik pas toen ik in de Bijlmermeer door mijn buren een wereldburger werd. Mijn boekenkast staat vol met informatie over de cultuur van migranten. Waarbij ik mij nog steeds afvraag waarom mijn buren migranten genoemd worden en er in Buitenveldert over expats gesproken wordt.

Mijn leerlingen zijn voor mij Amsterdammers die ons land weer een Gouden Toekomst gaan geven. Hun geboorteplaats of de geboorteplaats van hun ouders of grootouders vind ik daarbij niet van belang. De gewoontes en tradities die zij van thuis uit meekrijgen zijn juist die verrijking die wij nu en in de toekomst nodig hebben.

In het actuele Nederlandse nieuws over buitenlanders krijgt een hysterische politicus in mijn ogen teveel aandacht. Dat zijn voorouders uit Frankrijk naar Nederland moesten vluchten vind ik een bizar detail. Dat deze voorouders de kans hebben gekregen om hier een veilig bestaan  op te bouwen vind ik wel van belang. Diezelfde politicus schijnt afgestudeerd historicus te zijn. Maar dat de Nederlandse vertaling van zijn familienaam “Ezel” is laat mij glimlachen.

Geschiedenis is meer dan een rijtje droge jaartallen. Maar geschiedenis wordt vaak getekend door iemands wereldbeeld. Dat wereldbeeld kan op wetenschappelijke gronden rusten. Maar het kan ook door frustraties en negativisme gevormd zijn.

Ach, waar heb ik het over? Het rijtje van Geschiedenis jaartallen van mijn lagere school heb ik nooit uit mijn hoofd geleerd. Gelukkig heb ik op diezelfde lagere school wel leren nadenken. En bij http://www.republiekallochtonie.nl/ lees ik steeds meer dat de cijfers en feiten over Nederland als migratieland  niet bij elke Nederlandse historicus  bekend zijn!

 

 

Een falende overheid

Terwijl ik in mijn tuin dit blog wil schrijven word ik op 2 manieren verstoord. De steeds verdergaande verkamering van de huizen in mijn straat zorgen dat het geratel van  toeristenrolkoffers klinkt. De walm van een de huizen iets verderop dringt ook scherp in mijn neus. Ik twijfel waar ik mij het meeste aan stoor.

Mijn buurman heeft zijn leven al langer niet meer op orde. Al jaren onbereikbaar en geisoleerd leeft hij vooral in zijn tv. Schoonmaken heeft hij sinds hij naast mij is komen wonen nog nooit gedaan. De vlooien en muizen voelen zich dan ook echt thuis bij hem. In en rondom zijn huis is het een heuse ravage. Hulp wordt voortdurend afgewezen. Hoe professionele hulp in te schakelen weet ik niet. Maar als hij even een deur of raam opent kan iedereen de zure walm uit zijn huis ruiken.

Steeds meer huizen worden opgekocht door commerciele verhuurders. Handhaving op deze verhuur vindt niet plaats. De lokale overheid wil juist de kamerverhuur vergemakkelijken. Klachten over vervuiling, geluidsoverlast en parkeerproblemen worden niet gehoord door het lokale bestuur. De samenwerking tussen PvdA, SP en GroenLinks in Amsterdam-ZuidOost geeft ruim baan aan investeerders in de toeristenindustrie. Sociale ondersteuning van bewoners die broodnodige hulp nodig hebben om zelfstandig thuis te kunnen wonen krijgt te weinig aandacht.

Mijn vogelspin heeft net verse krekels gekregen. En ik denk terug aan de eerste zomer dat ik in mijn tuin luisterde naar de krekels.

https://www.natuurmonumenten.nl/kinderen/zelf-spelen/bereken-de-temperatuur-met-tjirpende-krekels

Historisch Feest

Het gebied Bijlmermuseum: de flats Gooioord, Groeneveen, Grubbehoeve, Kikkenstein, Kleiburg en Kruitberg, de oorspronkelijke binnenstraten en -tuinen en metrobaan, is het eerste beschermde stadsgezicht in Amsterdam-ZuidOost. Dat verdient een feestje. Vrijdag 12 juli vieren bewoners, ondernemers, bezoekers en medewerkers van de gemeente dit feest op het grasveld naast Het groeiend Monument.

Om 14.00 uur geven Daan Dekkers, auteur van het boek “de betonnen droom” en Jereoen Schilt, architectuurhistoricus elk een rondleiding door het Bijlmermuseum.

Om 15.30 uur heet Tanja Jadnanansing, Voorzitter van het Dagelijks Bestuur eenieder welkom.

Er is een optreden van SDA Youth Choir onder leiding van William Kwame Gyasi. Een interview van Helen Burleson, van stichting Het groeiend Monument en Henno Eggenkamp, van stichting Het Bijlmer Museum. Een voordracht van Furgell Pansa huisdichter Amsterdam-ZuidOost. Een officiele handeling door portefeuillehouder Dirk de Jager. En een optreden van de Junior Brassband.

Natuurlijk zijn er ook hapjes en een drankje.

Veilig naar School ???

Voor schooltijd en na schooltijd van de leerlingen van Samenspel is er elke keer weer een gevaarlijke tocht te maken. De school ligt middenin een woonwijk. Bij het begin van de woonwijk wordt aan automobilisten gevraagd om niet harder dan 30km te rijden. Met verkeersdrempels wordt dit nog eens ondersteund. Naast de weg ligt een vrijliggend fietspad. Je zou dus denken dat alle kinderen veilig over de stoep naar school kunnen lopen.

De praktijk is weerbarstiger. Op de stoep rijden auto’s en staan auto’s geparkeerd. Even verder op is gewoon een parkeerplaats. Maar automobilisten hebben andere ideeën en eigenzinnige gewoonten. Door onduidelijkheid over de nieuwe regels voor scooters in Amsterdam rijden de scooters maar over de stoep. De straat en het fietspad worden juist voor en na schooltijd gemeden door de scooters. Gehaaste ouders fietsen met hun kinderen voor- en achterop al slalommend ook over de stoep. De auto’s van de Kinderdagverblijven rijden gewoon over de straat. Dat er teveel kinderen zonder autogordels in de auto’s zitten is door de haast niet van belang. De busjes van de Kinderdagverblijven rijden ook op de straat. Alleen deze busjes rijden te hard want er moeten snel meer kinderen bij  andere scholen opgehaald worden.

De school heeft het predikaat Excellent gekregen. Waarbij ik denk dat ouders en verzorgers van de kinderen op de stoep bij de school het predikaat levensgevaarlijk verdienen.

Een gemeenschappelijke aanpak van dit probleem is door de bewoners regelmatig bij de school aangekaart. Jammer genoeg kijkt de directie niet verder dan de hekken rondom het schoolplein. Overleg met de buurtregisseur van de politie geeft ook geen oplossing.

Tja, wanneer er een schoolkind in het ziekenhuis beland of nog erger zal een ieder wel in aktie komen. Nadenken heeft ook met vooruitkijken te maken. Waarbij ik elke keer weer mij hart vasthoud als ik naar deze levensgevaarlijke situatie kijk …

http://www.bssamenspel.nl/

https://vvn.nl/dossier/schoolomgeving

 

Snotneuzen, overschoenen en poepluiers

In zomerzin, de Nieuwsbrief van het Kleiklooster lees ik het volgende verhaal:

In het klooster vinden we het belangrijk om voor elkaar en onze gasten klaar te staan. Onlangs had één van onze gasten extra hulp nodig bij het opstarten van haar dag, samen met een tweeling van 1 jaar.
Met elkaar maakten we een roostertje en zo gebeurde het dat ik op een woensdagochtend om 06.30 uur een poepbroek van een 1-jarige stond te verschonen. Ik ben de enige vrouw in het klooster zonder kinderen, dus u kunt begrijpen dat me dit enige moeite koste. Nadat de tweeling was gewassen, keurig in hun kleding was gehesen en hun haren waren gekamd begon de reis naar de crèche. De moeder drukte me vriendelijk doch beslist nog een lapje in mijn handen om onderweg nog snotneuzen te kunnen poetsen. De crèche is dichtbij het klooster, ondanks dat stop ik toch een aantal keer om de neuzen schoon te maken en daarmee de indruk te wekken dat ik de situatie onder controle heb. Bij de crèche aangekomen blijkt dat ik niet zomaar naar binnen mag lopen, maar dat ik blauwe beschermers om mijn schoenen moet doen. Dan vraagt de leidster ook nog welke naam bij welk kind hoort, iets wat ik niet weet, want wie was nou ook al weer wie…Een beetje bezweet loop ik een aantal minuten later naar buiten, na 2 stappen realiseer ik me dat ik de blauwe beschermers nog om mijn voeten heb zitten.

Het idee dat ik dit onder controle heb laat ik maar los…

Inmiddels heb ik de leeftijd van een opa bereikt. Alleen ik heb ook geen kinderen. Met een glimlach deel ik dan ook dit verhaal.

http://kleiklooster.nl/

Just a name ….

Landbouwgif, bestrijdingsmiddel, gewasbeschermingsmiddel; kiest u de juiste naam?

Glyfosaat, Roundup, ontwikkelt door Monsanto.

Bayer heeft Monsanto en het patent van glyfosaat overgenomen.

Monsanto ontwikkelde ook verschillende genetisch gemodificeerde variëteiten van landbouwgewassen die resistent zijn tegen het middel, onder andere soja, mais en aardappel.  Hierdoor kan ook na de opkomst en in principe tijdens heel de groeicyclus van het gewas glyfosaat gebruikt worden zonder het gewas te schaden.

Inmiddels worden steeds meer onkruiden resistent voor glyfosaat.

De koppelverkoop van de genetische gemodificeerde planten, zaden en het middel glyfosaat heeft ontzettend veel geld opgeleverd.

Het middel glyfosaat is slecht afbreekbaar wat maakt dat het lang in de grond en het grondwater aanwezig blijft.

Voor insectenbestuivers zoals bijvoorbeeld bijen is het een dodelijk middel.

Bij de mens blijkt het middel glyfosaat kanker te verwekken.

Landbouwgif, bestrijdingsmiddel, gewasbeschermingsmiddel; kiest u de juiste benaming?