Driemond, Linnaeus en Frankendael

In het dorp Driemond is een groots en groen verenigingsleven. De volkstuin verenigingen Linnaeus en Frankendael en de Tuindersvereniging Driemond hebben een lange geschiedenis. Op een volkstuin mogen de tuinders gedurende het seizoen slapen. Soms worden er groenten en fruit verbouwd. Bij de nutstuinen staat het verbouwen van groenten en fruit voorop. Soms staat er klein kasje of platte bak of gereedschapskist, maar overnachten is niet toegestaan.

Voor de eigen tuin worden door de vereniging voorwaarden en eisen opgesteld en gecontroleerd. En voor het gemeenschappelijke deel, de paden, sloten enzovoorts, is er een corveeplicht. Deze zomer heb ik bij het Noord Hollands Landschap een maaicursus / zeiscursus gevolgd. Een van de volkstuinders uit Driemond was een mede-cursist. Hij vertelde dat hij als corveedienst de kanten van de sloten met een originele zeis bijhoudt.

In het elfde deel van de Historische Kring Driemond is goed te lezen dat de saamhorigheid binnen de tuinders en de Driemonders erg groot is. Door onbegrijpelijk beleid van de gemeente Amsterdam worden volkstuinen en nutstuinen vaak verplaatst en opgejaagd. In het Historische boekwerkje is te lezen dat de saamhorigheid en overlevingsdrang van de tuinders altijd overwint.

De verplichte openstelling en de verhoogde huurtarieven zijn de laatste gemeentelijke vernieuwingen.

Toch wil ik ook een andere tendens noemen. Renate Nollen is volkstuinder in Driemond. Maar zij is ook de overtuigde leidsvrouwe van het het Voedselbos in Amsterdam-Zuidoost. terwijl ik deze blogpost aan het typen ben wordt er nieuw fruit aangeplant. In openbaar plantsoen van de Kbuurt, tussen de hoogbouwflats en laagbouwwoningen komen fruitbomen. Pruim, appel, peer, perzik en bessenstruiken plant Renate Nollen samen met de vrijwilligers van de praktijkgemeenschap Voedselbos Amsterdam-ZuidOost. En op zo’n zelfde manier heeft Renate Nollen van de volkstuin in Driemond een aanzet gegeven voor Kemp Garden. 50 Buurtbewoonster verbouwen bij de voormalige parkeergarage Kempering hun eigen groenten. En bij Koornhorst en het HRH-huis staan dezelfde plantenbakken met groenten en kruiden.

Mag ik deze blogpost eindigen met een paar tips? Kbuurt bewoners ga gerust eens kijken bij de tuinen in Driemond. En tuinders in Driemond kom gerust eens kijken naar het voedselbos rondom metrostation Kraainennest. En voor de lezers verwijs ik naar de website van de Historische Kring Driemond. Daar zijn zeer lezenswaardige boekjes te verkrijgen over de gevarieerde geschiedenis van Driemond.

https://historischekringdriemond.nl/

Anton de Kom: ‘Strijden ga ik!’

Op 25 november 1975 werd Suriname onafhankelijk. Eén van de meest prominente Surinaamse helden is Anton de Kom: schrijver, activist, verzetsstrijder. De Kom had een veelbewogen leven dat tragisch eindigde in een Duits concentratiekamp. In Zuidoost is een plein naar hem vernoemd. Er staat ook een standbeeld van hem.

Cornelis Gerhard Anton de Kom wordt in 1898 geboren in Paramaribo. Zijn vader Adolf is voormalig slaaf, moeder Judith komt uit een familie die al vóór het einde van de slavernij in vrijheid leefde. Op zijn 12e gaat Anton naar de mulo, dat kun je vergelijken met het tegenwoordige vmbo. Het is in het Suriname van 1910 de hoogste vorm van onderwijs, er zijn er maar 4 van.

Racisme

Anton komt al vroeg in aanraking met racisme: zijn moeder behandelt donkerder gekleurde kinderen slechter dan lichtgekleurde. Dit blijkt als een halfzusje tijdelijk bij het gezin inwoont en nauwelijks te eten krijgt van haar. Het tekent een groot maatschappelijk probleem binnen Suriname.

Naar Nederland

Na zijn mulo haalt Anton zijn boekhouddiploma. In 1920 emigreert hij naar Nederland. Bij aankomst neemt hij zijn intrek in het Zeemanshuis aan het Kadijksplein.

Nel van de administratie

De Kom woont achtereenvolgens in de Reestraat en De Genestetstraat in de Helmersbuurt. Maar het lijkt erop dat Amsterdam hem niet echt bevalt: in 1921 vertrekt hij naar Den Haag en meldt zich daar aan voor militaire dienst. Na een jaar verlaat hij vroegtijdig het leger en krijgt een baan bij een handelaar in koffie en thee. Daar valt hij al snel op bij Nel van de administratie. Ze worden verliefd, met de volledige zegen van de baas van het bedrijf die Anton een geschikte vent vindt. In 1926 trouwen Nel en Anton. Ze gaan samenwonen in Den Haag en krijgen 4 kinderen.

Wij slaven van Suriname

In Den Haag vindt Anton zijn draai. Hij is vaak te vinden in de Haagse dancings, op en top verzorgd, strak in de kleren. Rond deze tijd begint hij lezingen te geven op scholen om Hollandse kinderen bewust te maken van het slavernijverleden.

Volgens De Kom moet het Surinaamse volk vaderlandsliefde en nationalisme bijgebracht worden. En dat kan het beste door een uitgebreide geschiedschrijving, waarbij opstandige ex-slaven de helden zijn. Dit wordt zijn boek ‘Wij slaven van Suriname’. Hij schrijft het in zijn spaarzame vrije tijd, naast zijn baan als vertegenwoordiger in koffie en thee, in een druk gezin met 4 kinderen. Maar als het manuscript af is kan hij er geen uitgever voor vinden.

Communisme

Anton sympathiseert met het communisme. Voor het partijblad ‘De Communistische Gids’ schrijft hij politieke essays, maar ook gedichten. Hij sluit zich aan bij het linkse schrijverscollectief ‘Links Richten’ dat veelvuldig in Stalins Rusland vertoeft. Zetten zijn communistische collega’s zich in voor proletariërs van alle rassen, Anton de Kom valt bij hen op omdat hij het alleen over de zwarte onderdrukten heeft.

Terug naar Suriname

In 1933 keert De Kom terug naar zijn geboorteland Suriname, samen met Nel en hun 4 kinderen. Ze trekken in bij zijn ouders die inmiddels meerdere huizen en een stuk grond bezitten. Hier opent hij een adviesbureau, bedoeld om arme Surinamers vooruit te helpen. Dat zijn uiteindelijk voornamelijk Javanen en Hindoestanen die vlak na het einde van de slavernij naar Suriname zijn gehaald om het werk van de voormalige slaven te doen. Zij zijn de dupe van vele vormen van uitbuiting en racisme. Maar zijn activistische artikelen in Nederland hebben hem in het vizier van de politie gebracht, want de mensen zijn bang voor het communisme.

Arrestatie

Anton wordt een beroemdheid in Suriname. Bij zijn huis zijn regelmatig honderden Aziaten te vinden die hopen op een betere toekomst. De politie ziet daarin aanleiding om in te grijpen en De Kom te arresteren. Als een grote menigte zich verzamelt bij het politiebureau waar hij vastgehouden wordt, opent de politie het vuur. Er vallen 2 doden en 22 gewonden. Na 3 maanden cel wordt Anton op het schip terug naar Nederland gezet.

Negro Palace

Begin 1934 verschijnt dan eindelijk zijn boek ‘Wij slaven van Suriname’. Het boek verkoopt aardig maar is geen doorslaand succes. Wel zorgt het dat Anton bekend raakt met de Haagse kunstelite. Hij is onder meer bevriend met Simon Carmiggelt. Carmiggelt zal later naar Amsterdam verhuizen en in één van zijn ‘Kronkels’ over Anton de Kom schrijven. Anton reist regelmatig naar Amsterdam om daar zijn vriend de communist Otto Huiswoud aan de Magalhaenstraat 22 te bezoeken. ’s Avonds gaan ze uit in het Negro Palace aan Thorbeckeplein 16, een jazzclub waar veel Surinamers komen.

Inzinking

Zijn boek is dan wel eindelijk gepubliceerd, toch heeft De Kom in Nederland moeite om rond te komen. Het lukt hem niet om weer een baan te vinden. Als Carmiggelt hem toevallig in Den Haag op straat tegenkomt, krijgt De Kom een vreemde woedeaanval. Hij vertoont tekenen van ernstige overspannenheid en paranoia. De Koms gedrag heeft dan al meerdere keren geleid tot incidenten, onder meer met verschillende buren in zijn straat. In 1939 wordt hij opgenomen in de Haagse Ramaerkliniek in Loosduinen. Hier verblijft Anton 3 maanden.

Concentratiekamp

Niet lang nadat hij uit de kliniek ontslagen is, vallen de Duitsers Nederland binnen. De Kom gaat artikelen schrijven voor de illegale krant De Vonk. Zijn stukken vallen op doordat ze zowel een aanval op de Duitsers als op Nederland bevatten. Op 7 augustus 1944 wordt Anton in de Haagse Heemstraat door de Duitse Sicherheitsdienst gearresteerd. Hij komt in het Oranjehotel in Scheveningen terecht, een beruchte gevangenis voor verzetsmensen. Daarna wordt hij naar kamp Vught gebracht. Van daaruit wordt hij samen met 80 medegevangenen in veewagons via kamp Sachsenhausen naar Neuengamme gebracht, een tocht van 4 dagen zonder eten en drinken. In Neuengamme sterft Anton de Kom in 1945 op 47-jarige leeftijd.

Erebegraafplaats

Pas in 1960 komt er duidelijkheid over Anton de Koms lot. Tot die tijd is het voor Nel en de kinderen onduidelijk wat er met hem gebeurd is. Zijn lichaam wordt geïdentificeerd nadat het is gevonden in een massagraf en in Loenen op de erebegraafplaats herbegraven. Nel sterft in 1983. Vanaf 2006 staat er een beeld van Anton de Kom op een naar hem genoemd plein in Zuidoost. Met daarbij zijn dichtregels: ‘Strijden ga ik! Eerst nà d’overwinning kom ik terug…’

Dit artikel is eerder op amsterdam.nl verschenen.

Niet fietsen / Fiets nieten

Even terug vroeg de gemeente Amsterdam om Ideeën van bewoners. Ik vroeg om meer fietsnietjes. Bij winkelcentra, gezondheidscentra en andere openbare gebouwen zijn vaak onvoldoende veilige plekken om een fiets te plaatsen. Maar ook in Amsterdam-ZuidOost ontbreken in de meeste straten plekken om op een veilige manier je fiets weg te zetten.

Het ontbreken van Fietsnieten is de duidelijkste boodschap voor Niet fietsen.

Mijn aanvraag werd afgewezen! Dat het gerucht rond gaat dat er ergens in Amsterdam een grote gemeentelijke opslagplaats volledig gevuld is met Fietsnieten veranderd daar niets aan. Vandaag vraagt Laura Monathen in haar netwerk welke politieke partij staat voor gezond leven, gezond eten en meer bewegen. Of er politieke partijen voor deze standpunten zijn? Wel weet ik dat de Gemeente Amsterdam in meerdere voorlichtingscampagnes gezond leven, gezond eten en meer bewegen als belangrijke thema’s opvoert.

De praktijk is weerbarstiger. Jaren terug zijn ondanks grote protesten van bewoners, winkelend publiek en ondernemers in de Amsterdamse Poort de fietsnieten weggehaald. En nu is rondom Winkelcentrum de Kameleon het zelfde gedaan.

In gezond leven, gezond eten en meer bewegen is fietsen een belangrijk onderdeel. Bijkomend voordeel; mensen met minder geld verplaatsen zich met de fiets op een zeer goedkopen en dus betaalbare manier.In mijn omgeving is in het straatbeeld veel obesitas bij alle leeftijden zichtbaar. Artsen weten dat niet alleen overgewicht, maar ook Diabetes type 1 en type 2, hartkwalen, hoge bloeddruk en andere aandoeningen van de bloedvaten veelvuldig voorkomen. De gemeente Amsterdam en het stadsdeel bestuur Amsterdam-ZuidOost heeft hier geen boodschap aan?

Met het weghalen van fietsnieten wordt het er niet gezonder op. Voor het gebruik van de fiets is het belangrijk dat er op diverse plaatsen een veilige stalling mogelijk is. Fietsnieten zijn de goedkoopste en eenvoudigste oplossing voor het veilig plaatsen van een fiets. Het is simpel en goedkoop te plaatsen straatmeubilair.

Dat mijn verzoek voor meer fietsnieten wordt afgewezen? Ach, het zal de wijsheid van de bestuurders en beleidsambtenaren zijn. Maar dat al bestaande fietsnieten worden verwijderd? Daar kan ik geen begrip voor opbrengen!

Klein detail: op verzoek van veel bewoners heeft Hart voor de Kbuurt, het bewonersplatform in mijn buurt gevraagd om een openbare fietspomp bij het metrostation Kraaiennest. En gelukkig is er na het vernielen van de eerste openbare fietspomp nu een tweede openbare fietspomp beschikbaar.

Gezond leven, gezond eten en meer bewegen !!!

Ik blijf pleiten voor: Wel Fietsen met voldoende Fietsnieten

Van groot naar Beter

Een ander naam voor deze blogpost is van “Hoog naar laag”. Ik heb de laatste tijd vooral geschreven over Ouderen. Waarbij ik zelfs de verouderde naam ‘bejaarden’ gebruikte. Terecht werd ik door een lezer op de vingers getikt. Bejaardenhuizen bestaan niet meer werd mij uitgelegd. Voor de verstopte woningmarkt zijn er twee regelingen. Van ‘groot naar Beter’ en van Hoog naar laag.

Op den duur zal de trap in mijn huis problemen gaan geven. Voor huurhuizen is daarvoor de regeling van ‘Hoog naar laag’. Speciaal voor Ouderen met een bovenwoning en/of een trappenhuis of een woning met 2 verdiepingen. De regeling geeft de mogelijkheid om te verhuizen naar een benedenwoning aan de straat en zelfs met een klein tuintje.

Zoals de regeling voor ‘van groot naar Beter’ de ondersteuning geeft om van de te grote woning waar alle kinderen zijn uitgevlogen te verhuizen naar een kleinere woning.

In beide regelingen is het mogelijk om de oude lagere huur mee te nemen. En binnen beide regelingen zijn ook verhuisvergoedingen mogelijk.

Met tijdig aanvragen bij de verhuurder is snel te achterhalen wat er mogelijk is. Natuurlijk is eenieder gehecht aan de eigen woning. Natuurlijk zijn er de mooiste herinneringen in het eigen huis. Maar op tijd verhuizen maakt dat er in de nieuwe woning ook de mooiste momenten beleefd kunnen worden. En juist als het trappen lopen moeilijker wordt. En voordat het schoonmaken van de te grote woning een last gaat worden. Soms is het zelfs mogelijk om in dezelfde straat of buurt een kleinere woning direct aan de straat te krijgen.

Uw verhuurmedewerker van de verhuurder kan u informeren. Maar een wooncoach van !Woon geeft u graag alle benodigde informatie.

Voor meer informatie verwijs ik naar wooninfo.nl

Organisatie

Wooncoach voor senioren

Wooncoach voor senioren

Angsten

In steeds meer regels klinkt voor mij vooral angst. Het uitblijven van een nieuw coalitieakkoord in de huidige formatie is daar voor mij een uiting van. Angstvallig en stiekem in achterkamertjes en te dure hotels overleggen is voor mij ook een gemis van leiderschap en moed.

Het geschreeuw over het levensgevaarlijke of mensen leven reddende vaccin is vooral een angstschreeuw. Wie te vertrouwen, wie te geloven? Het Darkweb is niet alleen voor de gevaarlijkste criminelen. Maar ook de meeste buitenissige complotten worden via het Darkweb en commerciële social media verkondigd.

De voor- en tegenstanders van de Klimaat Crisis zitten in zo’n zelfde spagaat. De uitersten bevechten elkaars ideeën met redelijke argumenten en meningen, maar ook met veel leugens en bedrog.

De verregaande benauwde regelgeving zonder de benodigde controle en handhaving heeft ons al diverse affaires en crisissen bezorgd. Klokkenluiders worden veroordeeld, negatief weggezet, opzij geschoven, ontslagen en verketterd.

Gaat ons land ten onder aan angsten, bangigheid of liefdeloosheid?

Een buurtgenoot veroordeelde eerder met zijn raps het geweld van de criminele jeugd. Nu geeft hij een positieve boodschap samen met de Kloeke Kids uit Kortvoort. De angsten veroorzaken vooral haat en nijd tussen allerlei individuen en groepen. Tur G geeft samen met de Kloeke Kids een andere weg:

Woningnood en Corona

Reinier van Dantzig, beoogd lijsttrekker van D66 in Amsterdam presenteerde zijn oplossing voor de Amsterdamse woningnood. Het schrappen van de keuken in nieuw te bouwen woningen is zijn oplossing. Dat hij als horeca-ondernemer graag nog meer omzet genereert is duidelijk. Maar zorgmedewerkers en leerkrachten hebben last van de Amsterdamse woningnood. Zoals ook jongeren geen woning kunnen vinden. In Kantershof is dat duidelijk te merken. Al speelt de gedwongen sluiting van het uitgaansleven ook een rol.

Feestend en slapend in hun auto laten de jongeren ontzettend veel afval achter. Lachgas tanks, ballonnetjes, fastfood resten, drankflessen, condooms, wietzakjes, cocaïne wikkels, de parkeerplaatsen liggen er mee vol. De basisschool heeft hier natuurlijk ook last van. Menselijke ontlasting voor de deuren van de school en naast de leslokalen zijn natuurlijk schandalge gevolgen van een weekend, nacht bivakkeren op de parkeerplaatsen naast de school. Ja er zitten bij de achter gelaten rommel papieren fastfoodzakken en papieren rietjes. Maar het blijft nog steeds vervuiling en overlast!

Of de buurtbewoners, BewonersBelangenVereniging Kantershof, leerkrachten of directie van de school aan de bel trekken? Het maakt allemaal niets uit. Dit probleem van vervuiling en verloedering speelt al langer!

De demografische gegevens in Amsterdam-ZuidOost zijn simpel. De beschikbare woningvoorraad is eenzijdig. Voor zowel jongeren, als ouderen, zorgmedewerkers en leerkrachten is er te weinig gebouwd. Maar het ontbreekt ook aan voldoende bouwplannen voor jongeren, ouderen, zorgmedewerkers en leerkrachten. Bouwen voor jongeren voorkomt de hier beschreven excessen op de parkeerplaatsen naast de basisschool. Levensloopbestendige woningen en appartementen geeft doorstroming van ouderen. Waardoor woningen voor zorgmedewerkers en leerkrachten met hun gezinnen vrijkomen.

Kleine woningen zonder keukens zijn geen oplossing! Maar tonen wel de beperkte visie van een horeca-ondernemer voor het besturen van een stad!

Een hommage aan Diederick

Vanmiddag was er een jamsessie van de oude vrienden van Diederick van Zuylen. Natuurlijk in de huiskamer van Kleiburg ‘Bij van Buuren’. Brandende vuurkorven voor de ingang van deze collectieve ruimte in de Klusflat Kleiburg. Binnen warme soep, broodjes en lekker hapjes en de gastvrije vrijwilligers onder de bezielende organisatie van Irene. De inrichting van deze ontmoetingsplek is voor een deel door Diederick gerealiseerd.

Vanuit alle windstreken hebben de muzikanten de oude sfeer van de Bijlmermeer weer laten horen en voelen. Zoals er ook oude en nieuwe bewoners bij elkaar en met elkaar genoten van de muziek, de sfeer, het eten en de vloeibare versnaperingen.

Zonder de geldende Corona Voorschriften is ‘Bij van Buuren’ elke vrijdagavond van 20.00 uur geopend. En voor bewoners is op andere dagen en tijden deze ruimte te gebruiken voor (in-)formele bijeenkomsten. Tegen de muur zijn nu weer de foto’s van de verschillende kluswoningen te zien. Maar geregeld exposeren andere bewoners hun kunst bij van Buuren.

Door de sloop van veel traditionele Honingraatflats zijn de collectieve ruimtes ook verdwenen. Daarom is het bijzonder dat juist de kopers en klusser van Kleiburg er voor hebben gekozen om zelf een collectieve ruime, een gemeenschappelijke huiskamer in te richten.

Kleiburg 40B is de plek voor een jamsessie, een drankje of hapje. Geregeld zijn er bewoners die een smakelijke maaltijd aanbieden. Voor weinig is er lekker eten en gezelligheid.

Ik geef deze blogpost de titel: ‘Een hommage aan Diederick’. Maar tegelijkertijd is deze blogpost ook een hommage aan de bewoners van de Bijlmermeer!

Vanwege de geldende Corona Voorschriften zal ‘Bij van Buuren’ op vrijdagavond voorlopig gesloten zijn. Maar wellicht is het mogelijk om op de zondagmiddag wel bij elkaar te komen? Oude en nieuwe bewoners van de Bijlmermeer hebben deze ontmoetingsplekken nodig. En de vrijwilligers van Kleiburg maken zo’n ontmoetingsplek mogelijk!

https://1104enzo.nl/van-buuren-in-kleiburg-geopend/

https://nl-nl.facebook.com/Burenhuis-Van-Buuren-1687553794808607/

Ouderen huisvesting

Ik ben 65 en in afwachting van mijn pensioen. Mijn huidige woning bevalt uitstekend. Maar vooruit kijken is nuttig en zinvol. Hoewel ik vooral met buurman wordt aangesproken verwacht ik dat de aanspreektitel ‘opa’ er aankomt.

Mijn buren nodigden mij uit voor een verhalenavond. Het thema van de verhalenavond: “Eenheid in diversiteit”. Mooie verhalen, prachtig voorgedragen met mooie symboliek kreeg ik te horen. Voor mij waren alle verhalen nieuw. Maar een van de verhalen is al oud en in velen varianten doorverteld. In de introductie werd gesproken over het ontstaan van bejaardenhuizen. Al zitten er ook andere verhaallijnen in het verhaal.

Een ezel, hond, kat en haan zijn de hoofdrolspelers. Afgedankt door hun bazen en eigenaren zijn zij op de vlucht voor de dood en/of een armzalig leven. Als zij elkaar ontmoeten delen misère van hun leven. Waarop zij besluiten om samen verder te zoeken naar een goed onderkomen.

Ik schreef eerder over de problemen in het HRH-huis. Zoals ik ook schreef over de illegale onderhuur in een bejaardenhuis iets verderop. De wensen van de bezoekers van de Ouderen Salon staan ook opgeschreven in een van mijn blogposts. Zoals ik ook beschreef hoe een krasse bewoonster van diverse bestuurders enthousiaste reacties kreeg op haar plan voor “zandhoopjes” in het gerenoveerde Zandkasteel in de Amsterdamse Poort. De “Zandhoopjes” zijn geclusterde wooneenheden voor ouderen. De verantwoordelijk stadsdeelbestuurster heeft vooral hart voor de jeugd. De Amsterdam International Community School (AICS) krijgt een groot deel van het gerenoveerde Zandkasteel. Voor ouderen is er niets gerealiseerd! Terug naar het verhaal van de verhalenavond ‘Eenheid in Diversiteit’. Het verhaal over de zoektocht naar geschikte ouderenhuisvesting is ook bekend als de Bremer Muzikanten.

https://nl.wikipedia.org/wiki/De_Bremer_stadsmuzikanten

Zandhoopjes

De naam en de beschrijving blijven mij fascineren. Van daar deze aparte blogpost.

Een oudere Kbuurt-bewoonster vertelt hoe zij enthousiaste reacties van het stadsdeelbestuur en gemeentelijke wethouders heeft gekregen. Bij het bekend maken van de renovatieplannen van Winkelcentrum de Amsterdamse Poort. Nog preciezer bij het bekend worden van de verbouwingsplannen van het Zandkasteel in de Amsterdamse Poort presenteerde zij “Zandhoopjes”. De kantoorfunctie van het voormalig hoofdkantoor van NMB en uiteindelijk de ING is verdwenen. De mix van wonen en winkelen in de Amsterdamse Poort wordt versterkt.

En juist die mix van wonen en winkelen spreekt de oudere Kbuurt-bewoonster aan. Ouderen willen niet opgesloten worden. Ouderen willen niet achter de geraniums terecht komen. Het rumoer en de levendigheid rondom hun woning waarderen ouderen. Waarbij de bereikbaarheid van allerlei voorzieningen steeds belangrijker wordt. Op loop- en/of rolafstand willen zij graag boodschappen doen. Zoals ook een plek om iets te drinken of te eten zeer gewaardeerd wordt. Ook de bereikbaarheid met het openbaar vervoer is voor ouderen belangrijk. Zelf uitstapjes maken, maar ook het bezoek van familie, vrienden en kennissen is met goed openbaar vervoer belangrijk voor de ouderen.

“Zandhoopjes”, kleine clusters van ouderen woningen in het Zandkasteel. Aangepaste woningen met in de woning de noodzakelijke voorzieningen voor bijvoorbeeld rolstoel of scootmobiel. Maar ook een goede en veilige lift, aangepast aan een rolstoel en/of scootmobiel. Contacten zijn voor ouderen steeds belangrijker. Maar ook het gegeven dat hun aanwezigheid nog steeds gewaardeerd wordt. “Zandhoopjes” in het Zandkasteel speciaal voor ouderen.

Jammer genoeg hebben alle mooie woorden en beloftes van het stadsdeelbestuur en de gemeentelijke wethouder niets opgeleverd. Het zandkasteel wordt deels de nieuwe Amsterdam International Community School (AICS). Dit is een school in voor leerlingen van 4 tot 18 jaar. De school is volledig Engelstalig. De leerlingen komen uit alle windstreken. Het andere deel van het Zandkasteel krijgt een woonbestemming. In het gebouwen komen studio’s, twee, drie en vier kamer appartementen. De voormalige ontvangsthal wordt omgebouwd tot een horeca- en foodplein van bijna 1.500 m2. Binnen en buiten worden met elkaar verbonden. Het plein wordt voor iedereen toegankelijk en wordt ook direct bereikbaar vanaf de binnenstraat.

En juist die transformatie tot een multifunctioneel gebouw maakt dat ik het jammer vind dat het idee van “zandhoopjes” niet wordt gerealiseerd. In mijn ogen een gemiste kans van bestuurders, architect, ontwikkelaar en bouwer met dit unieke project op een speciale plek.

Of is het dat iets doen en betekenen voor grootouders niet belangrijk of mediageniek is ???

Pakhuis de Zwijger en New Metropolis organiseren vanavond om 19.30 uur een speciale bewonersbijeenkomst voor de Amsterdamse Poort.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Het_Zandkasteel_(gebouw)

https://nl.wikipedia.org/wiki/Amsterdam_International_Community_School

Home

https://nl.wikipedia.org/wiki/Amsterdamse_Poort_(Amsterdam)

https://newmetropolis.amsterdam/

https://dezwijger.nl/

Goede Aarde?

Als vervolg op een mooi weer praatje tijdens een wandeling met mijn oppashondje krijg ik de opmerking: “Verkeerde Aarde”. De tuincentrum plantjes van een buurvrouw gaan steeds dood. Of ze de tuincentrum plantjes nu in de achtertuin van haar buren plant of dat ze die planten in het plantsoen naast het fietspad plant, ze gaan dood. De verklaring die door iedereen doorgepraat wordt: “Verkeerde Aarde”.

Op dit moment wordt er in Glasgow ook gesproken over onze Aarde. Voor de een is het gespreksonderwerp of we doormoeten gaan met het verspreiden van plastic verpakkingen, bovenmatige CO2-uitstoot of de productie van heel veel Stikstof. Veel bewoners, bedrijven en bestuurders vinden dat prima. Anderen geven aan dat er maar 1 Aarde is. Zij beweren ook dat immigreren naar Mars geen optie is.

Terug naar de “Verkeerde Aarde”. Biologen geven aan dat er een relatie is tussen de bodem, de planten, dieren en het klimaat. Al zullen ecologen toevoegen dat verontreinigingen van de mens tegenwoordig een nog grotere invloed hebben. Terwijl ik op het nieuws weer verhalen hoor dat de Klimaatontwikkelingen ernstig zijn. Maar dat we wel gewoon door moeten kunnen gaan met vliegen, autorijden, vlees eten. Want het moet wel leuk en gezellig blijven. Dat zulke opmerkingen vooraf worden gegaan door het roepen van nu gaan we Actie, actie, actie ondernemen vind ik dan weer vreemd. Ik lees ook dat wij als Nederland onderaan bungelen in de lijstjes met To Do. Jongeren, maar ook andere regeringsleiders zeggen dat Nederland vooral uitblinkt in bla,bla,bla …

Wijzen naar anderen is o zo makkelijk. Terwijl de ouders met hun auto hun kinderen naar school brengen ruim ik het zwerfvuil op dat zij uit de auto gooien. De grasstrook tussen het fietspad en de straat maai ik met een zeis. Waarbij ik de spontaan groeiende orchideeën natuurlijk koester. Zo tel ik ook steeds meer nieuwe inheemse kruiden op die “Verkeerde Aarde”. En ook nu staan er nog kruiden te bloeien. Sommige van die inheemse krijden staan op een beschermde ‘Rode Lijst’. Maar er komen ook meer paddestoelen te voorschijn. Tegen een NatuurNetwerkNederland gebied aan wonen heeft zo zijn voordelen. Je zult mij dan ook niet horen over “Verkeerde Aarde”!

Tijdens het mooi weer gesprek met mijn buurman zwijg ik. Ook eerder zweeg ik bij mijn buurvrouw die telkens weer haar tuincentrum plantjes dood zag gaan. De doelstellingen van de Praktijk Gemeenschap Voedselbos Amsterdam-ZuidOost en de bewoners zelfbeheergroep in Kantershof zijn haar volledig onbekend. De buurman woont hier net een maand. Die leert de buurt vanzelf kennen. De buurvrouw woont hier al jaren. Zij ziet de opruimploeg van Kantershof en de zelfbeheerders van het groen in Kantershof al langer door de wijk gaan.

Wel denk ik vaker dat veel bewoners en ook buren niet echt goed zijn voor onze Moeder Aarde.

Of de wereldleiders in Glasgow het beste voor hebben met onze Moeder Aarde? Of het bedrijfsleven het beste voor heeft met onze Moeder Aarde? Of de zeer rijken het beste voor hebben met onze Moeder Aarde?

Tallozen wetenschappers zeggen dat onmiddellijke actie nu noodzakelijk is voor onze Goede Moeder Aarde.