Blikopeners

Opgegroeid in een dorp was mijn beleving groots. Jaren later ben ik nog eens naar dat speelbosje gaan kijken. Ik waande mij daar altijd onbespied. De 3 bomen en misschien wel 30 struiken bleken opeens erg klein. Op verschillende plaatsen in Nederland heb ik gewoond. Maar het dorp waar ik opgroeide blijft in mijn hart. Mijn geboortestad geeft meer herinneringen aan de talloze bezoeken en logeerpartijen bij mijn grootouders. In Amsterdam hebben mijn buren mijn blik verruimd en geopend.

Het Koninklijk Insitituut Tropen publiceerde een Landenreeks. Een groot deel van deze boekenserie is in mijn boekenkast terecht gekomen. De boekjes met gegevens over taal, religie, cultuur en economie van een land ben ik gaan verzamelen. Van elke leerling zocht de landen informatie. Later werden dat de landen van hun ouders en/of grootouders. Weten en begrijpen van de achtergrond van mijn leerlingen was het doel. Wetenschappelijk publicaties over de oorzaken en gevolgen van migraties naar, door en vanuit Nederland zijn daarna in mijn boekenkast gekomen. Vele malen las en herlas ik deze boekwerken.

Later ben ik Taalcoach geworden. Buitenlanders die hulp vragen bij hun Nederlandse spreekvaardigheid zie ik wekelijks. Zo’n contact duurt volgens afspraak een kalenderjaar. Soms ontstaan daaruit mooie vriendschappen. Maar meestal blijft het bij een jaar. Vaardiger in actief Nederlands en wat wijzer van onze regelgeving en gebruiken vervolgen deze mensen hun eigen levenspad.

Zelf heb ik een tiental landen op 3 werelddelen bezocht. Maar de contacten met eerst mijn leerlingen, hun ouders en daarna met het Taalcoachen hebben mij een nieuwe blik op onze wereld gegeven. Natuurlijk Spelen mijn buren hierin ook voortdurend een grote rol.

Op mijn blog beschrijf ik soms mijn ervaringen met andere landen. Vietnam, Tanzania en de Filipijnen hebben zelfs een categorie gekregen op mijn blog.

Nu schrijf ik deze blogpost met een reden. Het xenofobe, het racisme en facisme klinkt steeds harder en onbeschaamder in Nederland. De Amsterdamse leus “Heldhaftig Vastberaden Barmhartig” staat voor iets. En juist Barmhartig mis ik steeds meer in Amsterdam en Nederland! De jaarlijkse herdenking bij de Dokwerker wordt door sommige gedragen. Maar bij teveel Amsterdammers en naar randgemeenten verhuisde oud-Amsterdammers overheerst meer en meer het xenofobe, het racisme en facisme. Waarbij er van Barmhartigheid niets meer terug te vinden is.

De burgemeester maakt zich nu hard voor twee ambitieuze Amsterdamse vrouwen: https://www.at5.nl/artikelen/208314/uitzetting-dreigt-voor-amsterdamse-zusjes-sofia-24-en-najoua-21-dit-moet-juridisch-worden-rechtgetrokken

Terwijl nu deze week heel veel Amsterdammers hun Ramadan zijn begonnen. De afwijzing van deze groep Amsterdammers in hun vastenperiode zijn voor mij een voorbeeld van het xenofobe, het racisme en facisme dat nu in Amsterdam en Nederland voortwoekert. De Geschiedenis van Amsterdam kenmerkt zich door de leus: Heldhaftig, Vastberaden en Barmhartig. En juist dat laatste mis ik teveel in Amsterdam en Nederland.

Mijn vraag is om onze blikken opnieuw te openen. En met een respectvolle blik naar mensen en onze wereld te kijken.

Democratie

Het wringt, het kraakt, het knarst en het schuurt, maar Nederland en Europa zijn democratisch. Door mijn buren realiseerde ik mij hoe belangrijk onze democratie is. Mijn buren komen deels uit landen waar een democratie in ontwikkeling is, waar geen democratie bestaat, of waar een dictator heerst. Maar ook op het internet zie ik soms een moeizame zoektocht in Nederland naar de schoonheid van democratie. Het voorrecht om een democratische stem te mogen uitbrengen is en blijft bijzonder. Voor lokale verkiezingen zijn de inwoners van een gemeente stemgerechtigd. Voor Europese Verkiezingen is een Europees Paspoort noodzakelijk. Bij verenigingen, vakbonden, coöperaties politiek partijen is natuurlijk een lidmaatschap nodig. En bij Naamloze Vennootschappen is een voor stemrecht een aandeel met stemrecht nodig. Elders zijn paspoorten te koop. Zoals er ook landen zijn die alleen geboren landgenoten stemrecht geven.

Veel van mijn buren hebben vanaf hun geboorte een Nederlands Paspoort. Sommige zijn gedwongen en/of vrijwillig naar Nederland verhuisd. Vreemd genoeg zijn er mensen die dit willen veranderen. Vergelijkbaar met de ophef rondom het geboortebewijs van Barack Obama. Honolulu 4 augustus 1961 is zijn geboorteplaats en datum. Honolulu, Hawai, sinds 1959 behorend bij de Verengde Staten van Amerika. Zoals anderen door gezinshereniging en/of het behalen van een inburgeringsdiploma een Nederlands Paspoort hebben ontvangen. De Nederlandse regelgeving en wetgeving m.b.t. Paspoort verstrekking en kiesrecht is door ons democratisch gekozen Parlement tot stand gekomen.

Een bewonersbelangenvereniging, een vakbond, coöperaties voor woningbouw of energie opwekking, Naamloze Vennootschappen, een politieke partij, een gemeenteraad, het Waterschap, de provinciale staten, de Tweede Kamer, het Europese Parlement zijn allemaal plekken waar wij een democratische stem hebben. En dan ben ik vast nog wel een ander Nederlandse en/of Europese orgaan en/of bestuur vergeten.

Jazeker, ik behoor ook tot de groep mensen die onze Overheid onbetrouwbaar en oneerlijk vind. De diverse veroordeelde, weggestuurde politici en/of bestuurders geven een onuitwisbare smet op ons land. Zoals ik het ook schandalig vind dat veel door de overheid geregelde zaken slecht tot zeer slecht afgehandeld worden. En de gevonden compromissen binnen ons bestuurlijke bestel staan meestal ver van mijn persoonlijke ideeën.

Blijft staan dat onze democratie een mooi goed is.

Het recht op demonstreren, het recht van vrije meningsuiting zijn voor mij onderdeel van onze democratie. Dat het hier wringt, het kraakt, het knarst en schuurt en soms heftige discussies en moeilijke rechtszaken geeft hoort bij deze democratie. Terroristische aanslagen zijn beangstigend en schrikbarend. Zoals het bedreigen en aanvallen van politici, hoogleraren, scholen, gezondheidscentra, religieuze gebouwen en nieuwsmedia ook niet bij een vrij land behoren. Zoals ik trots ben op onze democratie, zo vertrouw ik ook op onze rechters. Onze rechters verrichten volgens mij het noodzakelijke onderhoud bij het wringen, het kraken, het knarsen en het schuren in onze democratie.

Onze democratie is een mooi recht, inclusief het aanhoudende gezeur na de verkiezingen. Maar 4 jaar zijn te overbruggen en te overzien naar de volgende verkiezingen!

Stemmen is een voorrecht!

Onze Democratie is mooi.

Kakkerlakken

Op het moment dat mijn buren verhuisde kreeg ik telkens kakkerlakken in mijn keuken. Ik bewoonde een 2-persoons HAT-woning. Het appartement naast mij was een 1-persoons HAT-woning. Ik heb met veel plezier in die woning gewoond! Maar mijn buren vertrokken steeds snel naar een grotere woning. Maar de 1-persoons HAT-woning naast mij is altijd een emancipatiemachine in optima forma geweest. In dit geval jonge en ambitieuze starters op de arbeidsmarkt en woningmarkt van Amsterdam die snel weer hun levensweg vervolgden elders.

Terug naar de kakkerlakken. Snel leerde ik van de Amsterdamse schoffies dat Rotterdammers in het algemeen en Feijenoord-supporters in het bijzonder kakkerlakken zijn. Alsof het oordelen en veroordelen van anderen in het bloed zit van Amsterdammers ??? Maar ook las ik dat de Duitse Kakkerlak vooral berucht is bij bakkers. In elke bakkerij is warmte, vocht en meel aanwezig, ideaal voor kakkerlakken. De keukens van restaurants hebben dus ook een streepje voor als ideale plek voor kakkerlakken.

De schachten voor leidingen en kabels in appartementscomplexen zijn de snelweg voor familiebezoeken van de kakkerlak. Schoon en Hygiëne in huis hebben met de constructie van het huis te maken. Maar ook de boodschappen en het schoeisel kunnen kakkerlakken naar binnen brengen. Als je kakkerlakken gaat bestuderen zijn het erg schone beestjes. Voortdurend zijn ze zich zelf aan het poetsen. Maar lopend van de ene besmettingsbron van menselijke ziekten met bacterie, schimmel of virus naar ons huis, ons voedsel kunnen wij besmet worden.

De fabels over kakkerlakken zijn legio. De beschuldiging richting de buren is snel gemaakt. Terwijl ook hier weer het dichtmaken van de woning en het verwijderen van alle etensresten de beste en simpelste bestrijding is. Gebruik van gif veroorzaakt vooral immuniteit bij kakkerlakken en is dus een doodlopende weg.

Een zeer efficiënte en niet-giftige methode is de zogenaamde “Vegas roach trap”. Deze bestaat eenvoudigweg uit een glazen pot met nauwe opening (bijvoorbeeld een groentepot), gedeeltelijk gevuld met koffiedik (en eventueel water). De buitenkant van de pot kan desnoods worden bedekt met ruw plakband, zodat de kakkerlakken gemakkelijk naar binnen kunnen klimmen. De “Vegas roach trap” is in zoverre insectvriendelijk, dat andere insecten niet aangetrokken worden.

Kinderzorgen

Nee, ik heb zelf geen kinderen. Wel heb ik eerder langer met kinderen gewerkt. Hier wil ik mijn zorgen voor andermans kinderen beschrijven. Dertig jaar woon ik nu in mijn wijk. Ik heb hier kinderen zien opgroeien. Ik zie nieuwe buren komen, die even daarna trotse ouders worden. Maar ook jonge gezinnen met kinderen komen hier wonen. Ik zie kinderen uit deze woonwijk hier ook weer kinderen krijgen. Zoals andere hier opgegroeide kinderen trots met hun eigen kinderen bij oma op bezoek komen.

Dat is leuk en mooi om te zien!

Maar toch heb ik mijn zorgen. In en rondom de tuinen van deze jonge gezinnen, maar ook bij de oma’s zie ik ratten voorbij schieten. Naast de tuinen van veel bewoners zie ik gebruikte en bewoonde rattenholen. De lijst van ziekten die door ratten worden overgedragen is lang. Veel van deze ziekten zijn dodelijk voor jonge kinderen. Maar ook voor volwassen mensen zijn de ziekten die door ratten worden verspreid zorgelijk.

De bewoners die dagelijks grote bergen met etensresten op de grasvelden deponeren zijn bij iedereen bekend. Na de hongerige meeuwenkolonie eten de ratten zich hun buiken rond. De voorbij lopende groepen van de kinderopvang zijn bij iedereen bekend. Zoals ook de klassen die naar en van de gymzaal lopen bij iedereen bekend zijn. Dat deze kinderen hun etensresten op de stoep en in het groen gooien is ook bij iedereen bekend. Zoals ook iedereen weet dat er verschillende vuilcontainers te klein zijn en niet vaak genoeg geleegd worden.

Enerzijds is er een kleine groep bewoners die de vuilproblemen en de rattenplaag consequent bij de overheid meld. Anderzijds wordt deze kleine groep door talloze bewoners ondersteund met het regelmatig verwijderen van de etensresten en het zwerfvuil in de woonwijk.

Maar durven de ouders te vertellen over hun zieke kind? Durven ouders te zeggen dat hun kind door een rat is gebeten? Durven ouders te vertellen dat het zieke kind een door een rat overgedragen ziekte heeft gekregen? Het wekelijks schoonspuiten van de volledig betegelde tuin, het dagelijks aanvegen van het terras, het gebruik van sloffen en binnenschoenen zijn een duidelijke tekens van schoon zijn. Er is een verschil tussen “Hygiëne” en ‘schoon zijn’. Er is een begrijpelijk schaamte voor rattenziektes. Zoals de slordige manier van weggooien bij kinderen ook heel gewoon is. En het vogels voeren is een goed bedoelde actie.

Blijven mijn kinderzorgen. Want de natuurlijke aanwas van ratten is alleen met elkaar onder controle te krijgen.

Geen eten, geen ratten.

Simpeler en eenvoudiger is het niet.

Piet Wortel 3

Een update op mijn blogpost over Piet Wortel. In de eerste aflevering schreef ik vooral over de dunne scheidslijn tussen drugs gebruik en de harde criminaliteit. Zoals er tijdens een VrijdagMiddagBorrel anekdotes uitgewisseld kunnen worden over ervaringen met relationele problemen veroorzaakt door drugshandel en drugsgebruik. Of hoe iemand aarzelend toegeeft ook wel eens recreatief snoept van de verboden drugspot. Het lijntje met bijvoorbeeld Piet Wortel is vaak heel erg dun.

De nieuwskoppen over grote drugsvangsten en arrestaties van drugsbaronnen komen regelmatig voorbij. De incidentele rechtszaken duren vooral heel erg lang. De landen vlaggetjes bij de lezers van mijn blogposts over Piet Wortel geven een mooi beeld van het internationale netwerk van de drugshandel. De vlaggen van landen in het Midden Oosten, Europa, Zuid-Amerika en Afrika wapperen regelmatig op mijn lijst van lezers. En een heel enkele keer zijn er groepjes lezers in Nederland die voorbij komen. Of er nu sprake is van vrienden, collega’s of concurrenten van Piet Wortel weet ik niet.

De ontmoetingsplek van de Vrijdagmiddagborrel is vanwege Corona Voorschriften al heel lang gesloten. De oud-collega’s heb ik al heel lang niet meer gezien en/of gesproken. Als ik langs de voormalige werkplek loop krijg ik vooral een desolate indruk. De verfkleur van het houtwerk is bijna niet meer te onderscheiden. De enkelzijdige ruiten rammelen in de wegrottende kozijnen.

Bij toeval sprak ik deze week een oud-collega van de vestigingsdirecteur. Met respect werd er gesproken over de vestigingsdirecteur. Piet Wortel en andere details van mijn voormalige werkplek hebben we niet besproken. De wapperende vlaggetjes bij mijn blogposts heb ik ook niet ter sprake gebracht. Maar na het gesprek kwamen diverse herinneringen en gedachtes bij mij boven. De desolate indruk van de voormalige werkplek heeft natuurlijk niets met Piet Wortel te maken. Maar drugsgebruik, criminaliteit en verwoeste levens en kapot gemaakte relaties zijn wel te koppelen aan Piet Wortel en consorten …

Virtuele winst boeken

Minder auto’s, minder wegen, minder kilometers, lagere snelheden. De luchtkwaliteit en de CO2-uitstoot moest omlaag. Maar ook het gebruik van fossiele brandstof moest verminderen. In vele wetenschappelijke onderzoeken werd deels naar de auto als vervuiler gewezen. Voor fervent autorijders direct reden om het voor hun heilige koe op te nemen. “Het valt allemaal wel mee”. “De auto is noodzakelijk voor de Nederlandse Economie”. “De vervuiling komt van andere landen”. “De auto staat voor mijn vrijheid”. Het rijtje voor- en tegenstanders is kilometers lang. De argumenten zijn vaker emoties dan dat er een feitelijke wetenschappelijke ondergrond bij aanwezig is.

Online werken is vanwege de Corona Crisis deels de vervanging geworden van het filerijden. Schermtijd geeft verschillende problemen. De schermkijkers krijgen hier gezondheidsklachten door. De benodigde elektriciteit vreet alle beschikbare duurzaam opgewekte stroom. ICT-centrales van providers produceren grote hoeveelheden restwarmte. Video-vergaderingen werden al veel langer door Internationale banken gebruikt. Voor sommige banen zijn de ict-mogelijkheden een mooi alternatief.

Online verkoop van allerlei producten en eten geeft nieuwe en ander werkgelegenheid. Veel van het transport hiervan kan met elektrische busjes, scooters en fietsen. Maar voor velen blijft woon-werk verkeer nodig voor het produceren van het een en ander.

De transport-, de distributie-industrie en de auto branche is zich aan het vernieuwen. Zoals de eerste fiets, auto, trein en vliegtuig vooral angsten en horrorverhalen veroorzaakten zo kijken velen nu met angst en beven uit naar de toekomst van hun eigen heilige koe …

Virtuele winst boeken noem ik deze blogpost. Wordt er nu de afslag genomen naar een duurzame tijd? Of gaan we straks na het het overwinnen van COVID-19 en haar nieuwe varianten weer door met het asfalteren van Nederland ??? De volgende nieuwsflits geeft kansen en mogelijkheden:

https://www.nu.nl/economie/6126133/energieverbruik-in-nederland-vorig-jaar-terug-op-niveau-van-1992.html

Een Knuffelpad door Jan Kluskens

Jan Kluskens, een oud-studiegenoot, schrijft over een knuffelpad. Hij zegt: Het geheim van een Knuffelpad, juist nu.

Ik citeer zijn verhaal letterlijk:

Nederweert, 1972

In de woonkamer, Nederweertenaren noemden dat de Gooi kamer, zaten opa en de ooms. Mannenstemmen die hun gelijk in volume probeerden te krijgen. De geur van sigaren, en het geklink van glaasjes met jonge klare die men altijd voller dan vol probeerde te schenken. Hard gelach om die ene opmerking die me altijd bij bleef. 

“Nu hebben ze weer iets nieuws bedacht. Ze gaan knuppelpaadjes in de Peel maken. Dat doen ze zodat mensen op zondag een rondje door de Peel kunnen wandelen. Voor de lol…” Hard gelach en instemming over dit zotte idee. “Zijn die paadjes dan ván knuppels gemaakt of vóór knuppels?” “Nee. Dóór knuppels.” Nog harder gelach. 

Van, voor of door knuppels

Logisch ook want voor Opa stond de Peel gelijk met het randje van de hel. Hij ging er alleen naar toe om turf te steken, die ter plekke te drogen en dan zo snel mogelijk met de kar naar huis. Ergens anders was de Peel niet goed voor. Je ging er in, oogstte je turf en ging er weer uit. De gedachte dat je op zondag, met je zondagse kleren een rondje door de Peel ging lopen kon er echt niet in. Op zondag ging je naar de kerk en ging je op bezoek bij familie. Opa kon niet weten dat we 50 jaar later te weinig Peel zouden hebben om door heen te lopen. Knuppelpaden zijn er inmiddels in vele verschijningsvormen.

Ik herinner me dat ik met mijn vader in de Peel naar de meeuwenkolonie ging kijken. Duizenden meeuwen zorgden daar voor een vogelspektakel door te broeden op de pollen pitrus en pijpenstro. Ze vraten hun buikje vol aan de mest die toen nog breedwerpig op de weilanden werd gespoten en op de stortplaatsen. Ze zochten dan de rust van de Peel op om te broeden. Daarna werd het elk jaar drukker in de Peel. Niet met meeuwen, maar met mensen. Comfortabel parkeren voor de deur van de natuur en een bezoekerscentrum waar je vooraf de lengte van de wandeling kan aanpassen. Voor Limburgers die op zondag uit willen waaien is de Peel inmiddels een soort strand. Het is er nu zelfs zo druk dat ik er zelf op zondag eigenlijk niet meer kom. 

Onlangs signaleerde ik dat er aan de overvolle parkeerplaatsen bij natuurgebieden te zien is dat we te weinig natuur hebben. Een kennis reageerde daarop dat echte natuur ook moeilijk te vinden is. Het staat niet aangegeven. Daarin heeft ze misschien gelijk. Hoe herken je natuur? Voor sommigen zal dat het pannenkoekenhuis of bosrestaurant zijn. Anderen volgen de routes van internet of krant. Ieder zijn of haar meug natuurlijk.  

Liefst kijk ik naar het landschap en gebruik ik de topografische kaart. Intuitief vind ik daarmee altijd wel natuur en wat nog fijner is, eigenlijk vind ik altijd dat stukje natuur waar op dat moment iets te beleven is. Voor mij is dat rust en vooral de afwezigheid van mensen. Door Corona wordt dat lastiger maar beter zoeken levert verrassingen op. De jacht wordt spannender om het zo maar eens te zeggen.

Op jacht en verrast worden door het landschap. Een gek idee. Het landschap ligt er al eeuwen en zou dus eigenlijk niet moeten verrassen. De verrassing zou kunnen zijn dat je een zwijn, ree, das ziet. Mogelijk wordt je verrast door overvliegende kraanvogels. Maar ik heb gemerkt dat veel mensen deze dieren niet eens horen of zien. Wellicht wordt de gemiddelde natuurbezoeker niet eens verrast en ziet, hoort en ruikt hij niet. Natuur is dan niet het onderwerp maar het decor van de natuurwandeling. Te veel ervan kan afleiden van het gesprek dat je met je partner voert. 

Een zonsondergang of herfstkleuren kunnen ons vervoeren, beslommeringen laten vergeten of misschien wel inspireren. Dat vereist dan weer wel dat je je overgeeft aan de natuur. Zet je eigen verwachting overboord. Loop juist geen uitgezette route, maar laat je door je nieuwsgierigheid verdwalen. Je vindt dan vanzelf een plek voor je koffie. Misschien wil je het nog avontuurlijker. Ga dan bij slecht weer. Het is dan lekker rustig in de natuur en je voelt de wind door je haren. De regen koelt je sensationeel af of de sneeuw neemt je mee in verstilling. Wedden dat je beter het bos uitkomt dan dat je er in ging? 

En dan nog iets. Doe het samen, ga met je lief. Samen op minivakantie! Het is bijna gratis. Je hoeft maar één keer een rugzak, thermosfles en wandelschoenen te kopen. Als beginner groei je door te oefenen door tot gevorderde, misschien wel tot expert. Opa’s gelach om de knuppelpaadjes die hun tijd ver vooruit waren hebben me opnieuw geïnspireerd. Ik wil meer relevante natuur in Nederland. 

Daarom hier mijn idee: 

Knuffelpaadjes… Natuuravonturen maak je samen

Iedereen mag hier zijn of haar eigen gedachten over laten gaan en ik hoop dat je veel voorpret beleeft aan het uitstippelen van jullie knuffelpad. Omdat een goed idee zonder businessmodel tegenwoordig geen navolging vindt heb ik dit tot op detail uitgewerkt voor bezoekerscentra, pannenkoekenhuizen en bosrestaurants. 

Dit idee werd een paar jaar nog weggelachen. Dankzij Opa echter weet ik dat dit wel eens een goede garantie kan zijn voor succes. De tijd is er rijp voor.  

Landbouwgif is niet onschuldig

Op een van mijn blogpost krijg ik een reactie van Himawan Sant uit Indonesië. Hij schrijft:

“Ik maak me ook zorgen over het gebruik van pesticiden die veel voorkomen op plantages in de regio waar ik woon. Het is duidelijk dat het gebruik van pesticiden na verloop van tijd schade kan toebrengen aan een duurzaam ecosysteem. Ik wilde vragen om het gebruik van pesticiden te verminderen, maar ik ben geen boer, dus ik begrijp niet welke instantie ik suggesties moet geven.
Groeten uit Indonesië.“

Ik schreef naar Alok van Loon of zij een reactie wilde schrijven. Alok van Loon woont in Westerveld, Zuidwest-Drenthe. Dit is een gebied waar sinds ongeveer 20 jaar de lelies oprukken.

Het antwoord van Alok neem ik letterlijk over:

Landbouwgif is niet onschuldig

Je denkt er niet zo vaak bij na dat de glimmende appels en peren bij de supermarkt, de aardappelen , ja eigenlijk bijna alle groente en fruit bespoten is met landbouwgif. Kijk maar eens bij het CBS: https://www.cbs.nl/nl-nl/nieuws/2018/30/landbouw-gebruikt-5-7-miljoen-kg-chemische-middelen Appels, peren, aardappelen en uien worden flink bespoten. Maar het meeste gif gaat naar de sierteelt: de bloembollen, de pioenrozen en vooral de lelies.

Ik woon in Westerveld,  Zuidwest-Drenthe  in een gebied waar sinds ongeveer 20 jaar de lelies oprukken. Een uiterst lucratieve giftige teelt. En dat in een oud kleinschalig landschap met kleine dorpen en eeuwenoude essen (De es is een gemeenschappelijk akker in de middeleeuwen ontstaan die vaak wat hoger ligt dan het dorp).

Lelies (maar ook andere sierteelt zoals pioenrozen en tulpen) groeien goed op zandgronden en zijn een nieuw verdienmodel. De bollen en bloemen zijn vooral bedoeld voor de export, lelies zijn bijvoorbeeld geliefd in China, Taiwan en andere Aziatische landen.

Bollenboos

Bij de omwonenden zijn lelies niet geliefd. Toen de eerste lelievelden werden aangelegd ontstond er al gauw een niet-pluis gevoel. Omwonenden kregen keelpijn, brandende ogen, werden misselijk en kortademig wanneer er gespoten werd..  Al gauw ontstond een actiegroep Bollenboos. Deze groep protesteerde tegen de lelieteelt, ze wezen op de gevaren, niet alleen op de korte termijn maar ook op de lange termijn. De gevolgen voor de grond, het bodemleven, de insecten, de vogels, de kleine zoogdieren en vooral de gevolgen voor de volksgezondheid. Ze zette samen met de PvdD de ‘Gifklikker’op, een meldpunt waar mensen met hun verhaal terecht konden. Het mocht allemaal niet baten. Het Ctgb (de instantie die bepaalt of een middel op de markt mag komen) ziet geen gevaar, het ministerie van landbouw  vindt de economische belangen te groot en de gemeente  ziet er ook een verdienmodel in. Het valt allemaal wel mee, werd en wordt er sussend gezegd. Die actievoerders zijn milieuextremisten, zo wordt gezegd. Toch kreeg Bollenboos het voor elkaar dat er een blootstellingsonderzoek gedaan werd door het RIVM. Een studie of en zo ja via welke routes het gif bij omwonenden terecht kwam. Deze studie duurde 5 jaar (zie verder in dit verhaal)

Toen er in 2018 gemeenteraadsverkiezingen waren, was de lelieteelt een van de belangrijkste issues in de gemeente Westerveld. Drie partijen zeiden in hun verkiezingsprogramma dat ze op z’n minst de teelt aan banden wilden leggen en spuitvrije zones rond woningen, scholen en verpleeghuizen. Maar actie bleef uit, oplossingen werden aan de markt overgelaten, de telers samen met de gifindustrie. Dat schoot niet op, integendeel: in 2018 groeide het areaal lelies met 30%. Kiezers zijn bedrogen uitgekomen, de enige partij die op bleef komen voor de omwonenden werd het college uitgezet, de VVD kwam er voor in de plaats.

Meten=Weten

Uit frustratie en wanhoop ontstond toen een nieuwe groep: Meten=Weten. Ik ben een van de initiatiefnemers. We wilden weten wat er gespoten werd en of dat in onze tuinen kwam. We namen grond- en gewasmonsters uit (moes)tuinen en natuurgebieden. En we vonden heel veel. Ons onderzoek kwam in grote landelijke dagbladen o.a. in de TROUW. https://www.trouw.nl/nieuws/drentse-burgers-meten-landbouwgif-in-bodem-en-vinden-57-middelen~b3c65540/

We schreven er zelf een rapport over: https://robalberts.files.wordpress.com/2021/04/39ccf-13b638_5d7681d9dffa4817a3646e66e025ad82.pdf

Onderzoek

Het blootstellingsonderzoek van het RIVM (https://robalberts.files.wordpress.com/2021/04/39ccf-13b638_5d7681d9dffa4817a3646e66e025ad82.pdf) toonde aan dat bij omwonenden tot meer dan 250 meter van een bespoten veld gif gevonden werd in hun huizen, onder de deurmat en zelfs in luiers van baby’s. Zembla maakte daar een uitzending over: https://www.bnnvara.nl/zembla/artikelen/bollengif-in-babyluiers

M=W bestaat nu meer dan twee jaar. We blijven op de trom slaan met bewijzen, onderzoeken en feiten. Buitenlandsonderzoek toont aan dat mensen ziek worden van langdurige blootstelling aan pesticiden. Parkinson, Alzheimer, ziektes in het centrale zenuwstelsel van kinderen etc.

M=W interviewde een hoogleraar kindergeneeskunde:  https://www.youtube.com/watch?v=EUVl-1LIJ_A  en prof. Toxicologie Martin vd Berg: https://www.youtube.com/watch?v=djMdPfW7ZO0

Zij bevestigen onze zorgen.

En dan hebben we het nog niet gehad over de kaalslag in de biodiversiteit: het gebruik van insecticiden doodt veel insecten. We vonden vluchtige insecticiden tot diep in de natuur. En als er geen insecten zijn, is er geen voedsel voor vogels die massaal achteruitgaan.

We waren zo naïef om te denken dat dit allemaal voldoende bewijs was dat er spuitvrije zones rond huizen moeten komen en dat het gebruik van gif moet verminderen. Helaas, volgens het Ctgb is er niets aan de hand, alle hoeveelheden die wij hebben gevonden zijn ‘onder de norm’.  En dat terwijl er nog nooit onderzoek is gedaan naar de cocktailwerking van verschillende gifstoffen.

De organisatie

M=W is een vereniging. Mensen kunnen lid worden voor 5 euro per jaar. Met dat geld en giften betalen we het onderzoek en zetten we advertenties. Inmiddels hebben we meer dan 600 leden. Maar de tegenstand is massief, de belangen zijn te groot. Nu na 2 jaar zijn we doorgedrongen in de politiek, onze onderzoeken halen de dagbladen, maar helaas: we staan nog steeds met lege handen. Maar onze motivatie om door te gaan is onverminderd.

En hoe je kunt helpen?

Wordt lid van ons. En voer actie met je winkelwagentje en koop zoveel mogelijk biologisch.  In Nederland is er nog enige controle op in landen in Zuid Amerika, en Azië zoals Indonesië, spuiten grote bedrijven duizenden kilo’s gif. Slecht voor omwonenden daar, slecht voor hun en onze gezondheid, slecht voor de biodiversiteit.

Dus koop biologisch en koop vooral geen lelies!

https://www.metenweten.com/post/steun-meten-weten

Ik ben lid geworden van meten=weten.

Dat er een lange weg te gaan is begrijp ik. Ik hoop dat Himawan Sant veel medestanders krijgt in zijn eigen omgeving. En als er in Indonesië door Himawan Sant ook een meten=weten wordt opgericht dan zal ik daar ook lid van worden. Lelies koop ik nooit! Wel probeer ik zoveel mogelijk Biologisch te kopen.

Oma’s Soep

Een keukenprins ben ik niet. En ik leef ook zonder een vrouw. Maar mijn geboortejaar zegt dat ik een Opa ben … Hier wil ik even aandacht aan alle Oma’s geven. Nee, ik ga geen uitgebreid verhaal schrijven over een Paasontbijt van een van mijn grootmoeders. Maar omdat het Paasweekend wat kouder weer heeft schrijf ik vandaag over Oma’s Soep.

In elke ‘Oma’s Soep stad’ zit een studentenbestuur. Zij zijn verantwoordelijk voor de kookdagen die Oma’s Soep voor de Lockdown organiseerde. De kookdagen werden georganiseerd in verschillende buurthuizen en dagbestedingen.

Eenzaamheid onder ouderen is een groot en groeiend probleem. Bijna de helft van alle ouderen in Nederland voelt zich regelmatig eenzaam. De verwachting is dat het aantal ouderen de komende 20 jaar zal verdubbelen. Gelukkig zijn we in Nederland met genoeg mensen om te voorkomen dat het aantal eenzame ouderen ook verdubbelt.

Wekelijks brengen de vrijwilligers in deze Corona tijd met in het acht nemen van alle Corona Voorschriften verrassingspakketjes rond bij ouderen, met daarin een soepje, cadeautje en een persoonlijk kaartje (met telefoonnummer, zodat de ouderen gedurende de week met de vrijwilligers kan bellen)

De meeste lezers op mijn blog zijn nog in de bloei van hun leven. Actief en hebben ondanks alle Corona Tegenslagen nog veel sociale contacten. Maar er is ook eenzaamheid in Nederland. Vooral ook bij de Oma en Opa generatie ontbreekt soms het noodzakelijke sociale contact. Daarom: Ken je eenzame senioren bij jou in de buurt, of ben je geïnteresseerd om vrijwilliger te worden bij Oma’s Soep? Lees dan verder en meld je aan of neem contact op!

Wanneer je dit project op een andere manier wilt ondersteunen? In de koeling van Albert Heijn, Spar en Picnic staan de Oma soepen. De omzet van deze soepen komt weer ten goede van de Oma’s!

https://omassoep.nl/

Opgeruimd Kantershof

Vanmiddag gaan 20 Kantershoffers met prikkers, vuilniszak in een vuilniszakring de wijk opruimen. Natuurlijk heeft de het Milieu-technisch Bedrijf de Reininginsafdeling van stadsdeel Amsterdam-ZuidOost ook een taak. Maar het zwerfvuil in een woonwijk wordt door de bewoners en bezoekers gemaakt. Zelf gaan opruimen helpt wellicht om anderen duidelijk te maken dat wij een schone woonomgeving willen. Fastfood verpakkingen, energiedrank blikjes, lachgas ampullen, lachgasballonnen, condooms, drankflessen, wietzakjes, cocaïne wikkels, sigarettenfilters snoeppapiertjes, zwerfvuil is er in alle soorten, maten en hoeveelheden. Vaak geeft zwerfvuil een indicatie van de bewoners en bezoekers.

Het enthousiasme en de energie van de bewoners zegt ook iets. ‘Samen doen, samen schoon en groen’ is een leus die in elke buurt werkt. De Buurtactieveling Henk van de Belt heeft met de Whatsapp groep Schoon Hart voor de Kbuurt een beweging in gang gezet. Ik schreef er al eerder over. In diverse wijkjes binnen Kbuurt zijn er groepen ontstaan die de woonomgeving gaan schoonmaken.

Elke eerste zaterdagmiddag van de maand verzamelen de opgeruimde Kantershoffers bij de fietsrotonde aan het begin van Kantershof. Met prikkers, vuilniszakken en vuilniszakringen gaan zijn gezamenlijk aan de slag. Het Paasweekend wordt de aftrap van een schoner, mooier en groener Kantershof. Misschien sluiten nog meer K’hoffers zich aan? Misschien ontdekken andere bewoners en bezoekers dat vuil ook gewoon in een prullenbak gestopt kan worden?Voor nu is het gewoon een mooie buurtactiviteit waar nieuwe en oude buren elkaar ontmoeten en aan de slag gaan. Goed voorbeeld doet goed volgen?

Samen doen, schoon en groen !!!