De huismus en de boekenwurm

Ik herinner mij dat mijn moeder na elke maaltijd het tafelkleed achter het huis uitklopte. De mussen zaten dan op het schuurtje te wachten. Overgebleven eetkruimels aten zij gezamenlijk met een hoop gekwetter en getsjilp. Nu lees ik overal dat de huismus aan het verdwijnen is. Maar ook dat er tonnen aan voedsel weggegooid worden.

Als klein kind was ik een echte boekenwurm. Nu lees ik steeds meer digitaal. Op het wereldwijd web kom ik dan ook iets tegen van een boekworm. De getijgerde lijmspuiter (Scytodes thoracica) is de natuurlijke vijand van de boekworm. Waarbij ik dan meteen denk dat juist het wereldwijd web boeken aan het vervangen is. Of dat dan ook betekent dat de getijgerde lijmspuiter bedreigd wordt met uitsterven?

Voor de mussen heeft Jennifer Hagens een Stichting opgericht. Onderaan dit blog geef ik de weblink van haar stichting. De getijgerde lijmspuiter zal voor veel mensen een onbekende zijn.

Als boekenwurm heb ik mij zelf verdiept in het boek “De huismus” van Minouk van der Plas – Haarsma. Het ontstaan van de huismus heeft een verrassende parallel met de geschiedenis van de mens. Wisselende theorieën hebben het over een eerste huismus in Afrika dan wel in Azië. De vermenging met een Spaanse mus lijkt ook op de nieuwste inzichten over de nieuwe mens en de Neanderthaler. De huismus is een echte cultuurvolger. Maar vreemd genoeg kan de huismus nestelen onder het dak van gebouwen, maar ook in speciale nestbomen verder weg. Al met al vind ik het een zeer lezenswaardig boek.

De getijgerde lijmspuiter ben ik nog nooit tegengekomen. Naast het wereldwijde web zal ik dus voorlopig ook nog de nodige boeken blijven lezen.

http://www.stichtingdemussentoevlucht.nl/

De huismus van Uitgeverij Nieuw Amsterdam ISBN 9789046810439

https://nl.wikipedia.org/wiki/Getijgerde_lijmspuiter

 

2% Rente

De ALV heeft besloten dat De Windvogel ook dit jaar weer rente uitkeert aan de leden die in 2015 een lening hadden uitstaan voor het realiseren van onze duurzame energie projecten. De rente is vastgesteld op 2%. Onze 4 windmolens waren het afgelopen jaar goed voor de productie van ca. 8,8 miljoen kWh, een goed windjaar dus.
De opbrengst in kWh was weliswaar hoog in 2015 door veel wind, maar de financiële vergoeding viel tegen door de gedaalde energieprijzen. Dit leidde tot een tegenvallend resultaat, mede door de kosten van afschrijvingen van de windmolens.
De reserve van De Windvogel is gelukkig relatief groot en bedraagt €1,2 miljoen, de leningen van leden bedragen samen €3,0 miljoen en de waarde van de windmolens bedraagt €1,0 miljoen.
De gekozen rente van 2% is een keuze die past bij dit beeld: we hebben wat spek op de botten maar hebben echter wel te maken gedaalde inkomsten. Met alle nieuwe projecten die in voorbereiding zijn, verwachten wij in 2017 en 2018 nieuwe windmolens te bouwen en vanaf 2020 goed te gaan oogsten. De rentevergoeding kan weer stijgen zodra er nieuwe projecten met betere rendementen gerealiseerd zijn.

 

Misschien wilt u ook investeren in duurzame energie?

Vandaag, zaterdag 24 september is er een  ALV van 11 tot 13 uur op het kantoor van de Windvogel in Utrecht.

http://www.windvogel.nl/

 

Een Herfstrecept

Courgetteballetjes met kokos, een verrassend lekker receptje.

Dit recept is desgewenst veganistisch te bereiden. 

• 1 courgette
• 1 teentje knoflook geperst
• 100 gram geraspte kokos
• 100 gram speltbloem
• 1 el kerrie
• Zout naar smaak
• Sap van ½ citroen
• 100 gram zonnebloempitjes
• 100 gram pompoenpitten
• 1 ei of 1tl baksoda om luchtiger te maken
• Ghee of olie om te frituren

Aan de slag!

Rasp de courgette grof (in de keukenmachine). Laat uitlekken in een vergiet en knijp het vocht eruit. Vermeng de courgette met de overige ingrediënten. Je moet goed kneden om een balletje te vormen. Draai 1 balletje, bak en proef of de smaken goed zijn. Zo ja draai van de rest ook balletjes en frituur goud bruin.

 

Op de volgende website zijn nog meer lekkere en gezonde recepten te vinden:

http://www.biobudget.nl/

 

 

Herfst

Ik wacht tot de appel niet ver
van de boom valt of de zwaarte
ontstijgt. De appel is rood
en hardstelig; hij hecht aan
zijn tak, zwelt welbehaaglijk.

Ik heb tijd zat. De appel
weet niet dat de zwaarte
kracht, wet is, dat de tak
zijn dracht moe wordt.
Het is herfst: appeltijd.

De appel doet of ik ver
van de boom of lucht ben
voor hem. De appel bloost
van opwinding. Zou hij
vallen? Wordt het dit keer

 zweven?

De Vlaamse dichter en essayist Stefaan van den Bremt (1941), krijgt vandaag het woord met “In Newtons boomgaard” waarin hij naar hartelust speelt met beelden en taal.

Herbert Ludwig Macharius (Oboline)

Vroeg op een zonnige zondagmorgen ontmoet ik Herbert voor de eerste keer. Aan de rand van Amsterdam-ZuidOost kijken we uit over het groen. Mijn vraag om koffie wordt niet helemaal begrepen. Maar met alle gastvrijheid krijg ik een biertje aangeboden. Ronald Neslo heeft zijn vriend voorgedragen voor het eerste afdelingsbestuur van GroenLinks. In ons eerste gesprek blijkt Herbert een joviale en betrokken man. Zijn familie, kinderen en kleinkinderen gaan voor alles. Met veel nachtdiensten verdient Herbert zijn geld. En iedereen uit zijn omgeving wordt daarmee ondersteund.

Door de jaren heen blijkt steeds dat de hechte band tussen Herbert en Ronald in alles naar voren komt. Bij tegenslag staan zij voor elkaar klaar. Maar ook de vrolijke momenten worden uitbundig gevierd.

Langzamer hand overheersen de problemen met de gezondheid. Toch zag ik altijd een glimlach en een vrolijke twinkeling in de ogen bij Herbert. Bij elke ontmoeting was er even kort contact met een positief, vriendelijk woord.

In de lokale politiek heb ik twee sterke kanten van Herbert leren kennen. Ronald Neslo kon altijd op zijn steun rekenen. Ook de toekomst van de jeugd had alle aandacht van Herbert, kinderspeelplaatsen, goed onderwijs en de juiste stageplekken waren zijn wens.

Op 12 april 2016 overleed Herbert. Maar vandaag op zijn geboortedag wil ik nogmaals bij hem stilstaan.

Zijn Familie en goede vrienden wens ik een mooie dag met vooral de goede herinneringen aan het leven van Herbert Ludwig Macharius.

 

 

Wat heeft het onderwijs NU nodig?

Droog's

Vandaag verschijnt in dagblad TROUW een opiniestuk over onderwijs, onder de titel ‘Wat heeft het onderwijs NU nodig?’ Er staan twee namen onder het artikel, omdat dit er niet meer mochten zijn. Het stuk is ontstaan door het samenkomen van een zestal leerkrachten en docenten, die op zoek zijn gegaan naar de overeenkomsten in hun visie en niet naar de ook duidelijk aanwezige verschillen. Na veel heen-en-weer getweet en uitwisselingen op blogs en mailwisselingen bleek één gezamenlijk etentje voldoende om tot een aantal essentiële punten te komen en deze in twee acties om te zetten. Een oproep en een opiniestuk.

Aan de basis van het opiniestuk in TROUW ligt een eerder deze week geschreven, iets uitgebreidere oproep. Deze zal vandaag en de komende dagen op verschillende blogs verschijnen, al dan niet voorzien van een persoonlijke toelichting. De oproep is ondertekend door 22 leerkrachten en docenten.

Ik doe graag, op veel plaatsen…

View original post 1.301 woorden meer

Anansi

Deze zomer maken de wethouders van de grote steden bezwaar tegen het houden van krokodillen als huisdier. Het houden van exoten blijft een vreemde bezigheid. Ecovakanties naar de Tropen blijken ook een negatieve invloed te hebben op het milieu. Zo geeft het wegvangen van exoten ook een verstoring van het milieu.

Mijn Anansi is hier in Nederland geboren en opgekweekt. Maar oorspronkelijk komt deze vogelspin in Midden- en Zuid-Amerika voor.

In 1785 heeft Linnaeus deze spin een naam gegeven. Hoe hij dit heeft gedaan is mij niet duidelijk. Geboren in Zweden, heeft Linnaeus in Nederland, Engeland en Frankrijk gewoond en is in Zweden overleden.

Surinaamse en Antilliaanse vrienden schrikken altijd van mijn vogelspin. Het verhaal gaat dat in de achttiende eeuw iemand een vogelspin een kolibrie zag vangen. Een uitzonderlijke gebeurtenis. De Kolibrie is feitelijk te snel voor een vogelspin. Insecten, kleine reptielen en misschien soms een klein vogeltje zijn de prooi van een vogelspin.

Het gif van een beet of het weggespoten gif is licht giftig en irriteert vooral. Een andere verdediging is het wegschieten van de haren op het achterlijf. De weerhaakjes op deze haren hebben ook weer een irriterende werking. Maar feitelijk zijn vogelspinnen meer benauwd voor ons dan dat wij ons voor hun zorgen hoeven te maken.

Anansi is een bewust gekozen naam. Zowel in Ghana als in de Caraiben zijn er talloze verhalen over de belevenissen van Anansi. Het is in deze volksverhalen een mythische spin die vooral voor eigen gewin gaat. Je zou het kunnen vergelijken met ons verhaal van den Vos Reynaarde.

De verzorging is makkelijk. Vocht, regelmatig een krekel en een warme afgesloten bak is voldoende. Of het inbrekers afschrikt weet ik niet. Maar het turen naar de spin geeft mij rust. Het veilige gevoel denk ik er dan maar bij.

Omdat deze exoot niet op eigen kracht in Nederland kan leven zal er hier geen milieu verstoring plaatsvinden. Mijn Anansi is hier in Nederland geboren. Extra wildvang in de Tropen heeft er dus niet plaats gevonden. Ecovakanties maak ik niet. Ik ga er dan maar vanuit dat mijn huisdier weinig tot geen verstoring in de Tropen heeft veroorzaakt.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Amazone-roodteenvogelspin

https://nl.wikipedia.org/wiki/Anansi