Voedingswetten

Getogen in het Katholieke Zuiden ken ik de Vrijdag als Visdag. Ongezond heb ik veel tijd in ziekenhuizen en een kinderdorp doorgebracht. Standaard menu op vrijdag: lauwwarme aardappelpuree, stuk gekookte worteltjes, witte vis in botersaus. Voor mij smakeloos, zonder pit. Ik kauw graag op mijn eten. Het hoe en waarom van vrijdag visdag is mij nooit verteld of uitgelegd. Verder als: ‘zo hoort dat ‘ zit er niet in mijn geheugen. Later lees ik: Het vijfde gebod uit het Oude Testament (Ex. 20,13), ook van toepassing op christenen, zegt “Gij zult niet doden.” ), ook van toepassing op christenen, zegt “Gij zult niet doden.” Dit zou wel of niet van toepassing zijn op het doden van dieren?

Het vasten na carnaval stelde in mijn jeugd al weinig voor. Hoe dat nu is weet ik eigenlijk niet.

Dit in tegenstelling tot mijn Afghaanse buren. Zij eten halal. En daar zijn zij heel streng in. Etiketten worden uitgeplozen om te kijken of er niet stiekem dierlijke producten in verwerkt zijn. Hetzelfde bij mijn Marokkaanse buren. Het vasten tijdens Ramadan is ook echt een serieuze zaak. Waarbij het niet drinken mij extra zwaar lijkt. Waarbij er natuurlijk een flink verschil zit tussen de daglengte in de winter of de zomer.

Mijn Vietnamese vrienden zijn Boeddhisten. Al merk ik daar weinig van. Maar het bezoek aan de Tempel voor hun NieuwJaar vind ik dan weer wel indrukwekkend. Zij eten vooral Varken. En soms kip, maar zeker geen rund, schaap of geit. Al heeft dit volgens mij meer met hun persoonlijke smaak te maken.

De mensen uit Thailand, de Isaan, die ik ken hebben een simpele uitleg. Alles dat loopt, vliegt of zwemt wordt gegeten. Alleen tweebenige, de mens, mag niet gegeten worden. Terwijl zij zichzelf toch echt Boeddhist noemen.

In Thailand mag je volgens de Boeddhistische leer geen levende wezens doden. Je zou dus verwachten dat veel Thais vegetarisch zijn. Thaise boeddhisten volgen over het algemeen de voedingsrichtlijnen die zijn gebaseerd op de boeddhistische leer, die zich richt op geweldloosheid en het vermijden van het toebrengen van schade aan levende wezens. Dat de bewoners van de Isaan daar hun eigen invulling aan geven vind ik mooi.

De boeddhistische benadering van voeding zou meer gericht zijn op de intentie achter het consumeren van voedsel en de impact ervan op het lichaam en de geest, dan op strikte dieetrichtlijnen? De nadruk ligt op gematigdheid, bewustzijn, en het cultiveren van mededogen en geweldloosheid.

Thaise Monniken mogen vlees eten zolang ze niet betrokken zijn bij of getuige zijn van het doden van het dier, en het dier niet speciaal voor hen gedood is? In Thailand zag ik dagelijks de Monniken hun bedelronde maken. Met rolkoffers en winkelwagens werden alle giften meegenomen naar de Tempels. En daar zaten wel degelijk vlees en vleesproducten bij!

Zowel door mijn Vietnamese vrienden als door de Thaise mensen wordt geaccepteerd dat ik geen dieren wil eten. Waarbij mijn Vietnamese Vrienden dit wel eens vergeten. Vooral omdat zij mij graag speciale lekkernijen willen laten proeven. In Thailand kreeg ik gewoon apart vleesloze gerechten voorgeschoteld.

Wat mij duidelijk is geworden? Er is niet een Boeddhisme. Er zijn meerdere stromingen. En over eten wordt heel verschillend gedacht? Of is het vooral heel praktisch en meer cultureel en sociaal bepaald?

Bij de Islamieten hoor ik vooral wat er beschreven en voor geschreven is. Maar dat de een dat strenger mee om gaat dan de ander?

De afgelopen jaren is er een heftige discussie over halal en kosjer slachten. Regel- en wetgeving verankerd in een geloof. Nu met een religieuze betekenis, maar ontstaan uit gezondheidsredenen?

De Tenach, Oude Testament, Nieuwe Testament en de Koran schrijven voor goed te zorgen voor jezelf, je lichaam, je familie, je omgeving en de Natuur. Kosjer en Halal slachten waren daar onderdeel van. Als de eerste Hindoes, Boeddhisten, Joden, Christenen of Moslims nu zouden zien hoe slachtvee leeft en geslacht wordt? Zou wellicht veganisme de norm zijn?

Wetenschappers ontwikkelden de Schijf van Vijf. Waarbij nieuwe inzichten aanpassingen en veranderingen worden doorgevoerd in de principes van de Schijf van Vijf.

De voorschriften vanuit Tenach, Oude Testament, Nieuwe Testament en de Koran hebben misschien ook een nieuwe invulling nodig. Hoe dat voor het Hindoeisme en Boeddhisme geldt weet ik niet. Ooit volgde ik de Makrobiotiek van George Oshawa. Nu probeer ikzelf vooral zonder dode dieren te leven.