Herfst

Ik wacht tot de appel niet ver
van de boom valt of de zwaarte
ontstijgt. De appel is rood
en hardstelig; hij hecht aan
zijn tak, zwelt welbehaaglijk.
Ik heb tijd zat. De appel
weet niet dat de zwaarte
kracht, wet is, dat de tak
zijn dracht moe wordt.
Het is herfst: appeltijd.
De appel doet of ik ver
van de boom of lucht ben
voor hem. De appel bloost
van opwinding. Zou hij
vallen? Wordt het dit keer
 zweven?
De Vlaamse dichter en essayist Stefaan van den Bremt (1941), krijgt vandaag het woord met “In Newtons boomgaard” waarin hij naar hartelust speelt met beelden en taal.

Over Rob Alberts

Mensen, natuur, de aarde, planten en dieren hebben mijn interesse. Monumentale Bomen fascineren mij. Onderwijs is mijn passie. In 1988 ben ik in de Bijlmermeer komen wonen. De mensen, het groen, de andere manier van bouwen / wonen hebben mijn hart gestolen. Zonder ver te reizen is hier de hele wereld binnen handbereik. Rondom mijn huis geniet ik vooral van de Familie Pimpelmees. In december 2009 ben ik gaan bloggen over wat mij opvalt of wat mij bezig houdt.
Dit bericht werd geplaatst in duurzame energie, eten en drinken, Onderwijs en getagged met , , , . Maak dit favoriet permalink.

20 reacties op Herfst

  1. Vlaamse dichters kennen er wat van 🙂 !

    Geliked door 2 people

  2. fietszwerver zegt:

    mogge Rob
    een mooie ode aan de appel
    laat ze je smaken

    fiets groet

    Like

  3. wdfyfe zegt:

    This is so good even the translation works

    Geliked door 1 persoon

  4. ollieherman zegt:

    En als die appel dan zwevend naar beneden gaat
    zie ik nu al blikkerende tanden die het maagdelijke velletje willen doorboren.
    Oh, wilde wellustige woeste snijtanden, zij zullen het vonnis vellen
    terwijl de appel nog van het zweven geniet.

    Geliked door 1 persoon

  5. Bertie zegt:

    Mooi. Een echter dichter aan het woord!

    Geliked door 1 persoon

  6. Een erg mooi gedicht, en op dit moment zeer toepasselijk.

    Geliked door 1 persoon

  7. gewoonanneke zegt:

    Wat een prachtig gedicht. Ik had ooit een heel klein appelboompje en verbaasde met dat zulke zware appels aan zulke dunne takjes konden hangen en ook nog groeiden. Heb weer een klein appelboompje van mijn moeder geërfd.die moet een mooi plaatsje nog krijgen dus misschien volgend jaar weer appels oogsten.

    Geliked door 1 persoon

  8. Ferrara zegt:

    Wat fijn als je zo kunt dichten. Mooi.

    Geliked door 1 persoon

  9. Mooi gedichtje!
    Lieve groet!

    Geliked door 1 persoon

  10. Jaap Bakker zegt:

    Mooi gedicht.

    Geliked door 1 persoon

  11. Rebbeltje zegt:

    Mooi gedicht van een simpele appel
    En ja eentje om je tanden in te zetten als die gevallen is.
    Niks lekkerder dan een appel recht van de boom.
    Groetjes

    Geliked door 1 persoon

  12. joke_dev zegt:

    Dat is nog eens een mooie appel

    Geliked door 1 persoon

  13. Aad Verbaast zegt:

    Mooi, niets om je (s)appel over te maken.

    Geliked door 1 persoon

  14. Suskeblogt zegt:

    En achteraf appelmoes !

    Geliked door 1 persoon

  15. Kakel zegt:

    Echt een mooi gedicht. Het is rijk in zijn eenvoud (-:
    Lieve groet

    Geliked door 1 persoon

  16. sjoerd zegt:

    De krachten in de natuur en de poëzie samen…

    Geliked door 1 persoon

  17. @matroosbeek zegt:

    Zo schoon, schoon, schoon toch…
    Genietende groet

    Geliked door 1 persoon

  18. prachtig gedicht, rob! 🙂

    Geliked door 1 persoon

  19. Villasappho zegt:

    Geweldig goed gedicht!

    Geliked door 1 persoon

  20. Wolf zegt:

    Oh wat mooi. Oh wat mooi!!!!
    Ik zie dat ook live elke dag; heb een adres gelegen aan een zeer grote fruitkwekerij.
    Met de verschrikkelijke regenbuien van even geleden, leek alles verloren.
    It wasn”t. De natuur is robuuster dan dat.

    Geliked door 1 persoon

Plaats een reactie

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.