Een Rotterdamse oma wordt door haar kleindochter gevraagd waarom zij zo vaak in het nieuws genoemd wordt. Oma heet voluit Co de Rood. Code Rood voor een storm krijgt dan opeens een andere betekenis.
Ik wil het hier over gebeurtenissen bij echte stormen hebben.
Tijdens een vergaderdag stormt het door het hele land. Het hele team zit met deskundigen verspreidt door het schoolgebouw. Wanneer ik uit mijn vergadering kom krijg ik te horen dat Monique op mij heeft gewacht. Zij brengt mij naar huis. Alle treinen zijn uitgevallen vanwege stormschade. maar iedereen wordt gewoon door een collega naar huis gebracht.
Op een andere school ontdek ik dat de meeste leerlingen uit de buurt komen. Lopend of op de fiets gaan alle leerlingen na schooltijd naar huis. Het ene groepje met een flinke tegenwind. Het andere groepje laat zich gewoon door de afzwakkende storm meewaaien.
Een enkeling wordt door een ouder opgehaald. Een klasgenootje uit de buurt wordt dan spontaan meegenomen. Een klein groepje blijft achter op school. Een voor een wordt de schooltelefoon gebruikt, geen beltegoed, mobieltje vergeten.
Dat ouders opeens onbereikbaar zijn vind ik vreemd. Maar het meest verbazingwekkende vind ik dat er ook ouders zijn die geen hulp aanbieden.
Het kind blijft dan vertwijfeld naar de telefoon staren. En kijkt daarna hulpeloos naar een van ons.
De grootste praatjesmaker lost het uiteindelijk helemaal op. Tijdens de lessen is Paul een onrustmaker. Maar nu laat hij zien dat zijn hart op de juiste plek zit. Hij belt zijn vader op. Hij beschrijft het probleem. En vader sluit zijn winkel en rijdt naar de school. De achterblijvers worden door hem meegenomen. En elk kind wordt naar zijn eigen huis gebracht.
Oma, Co de Rood, heeft alles voor haar kleinkinderen over. Maar volgens mij moet elke ouder voor de eigen kinderen overhebben. Code Rood voor een storm of niet.
Blogger uit Amsterdam-ZuidOost 
mogge Rob
dat kan je , je toch niet voorstellen dat er ouders zijn die zich dan niet om hun eigen kinderen bekommeren 😦
en het aan anderen overlaten , goed werk van die onruststoker en zijn vader , klasse 🙂
fijn weekend groet
LikeGeliked door 1 persoon
Grappige naam, mooie levensles op het eind.
LikeGeliked door 1 persoon
Precies, zo is het. Instemmende groet.
LikeGeliked door 1 persoon
Ja of je hebt werk zoals ik en kan niet weg.
LikeLike
Zo heeft jouw werk heel vervelende kanten, maar ook positieve kanten.
Vriendelijke groet,
LikeLike
ja Rob , dat lange weekend bevalt mij steeds meer 🙂
jij spreekt van kouder weer , nu dan denk ik nog wel eens aan m’n oud collega’s als die bij nacht en ontij de vliegtuigen moeten gaan de-icen bbbrrrr
opgewekte groet
LikeLike
Voor mij niet te begrijpen dat er ouders zijn, die hun kinderen dan aan hun lot overlaten.
LikeGeliked door 2 people
Zou vanzelfsprekend moeten zijn, ja.
LikeGeliked door 2 people
Ja, onbegrijpelijk… arme kinderen. Maar ja, ik heb wel eens een vader horen zeggen dat zijn zoon maar moest leren hoe hard het leven was en hem in storm en regen vele kilometers naar huis liet fietsen. Zelf stapte hij in een dikke auto…. zelfs het OV vond hij te ongemakkelijk…
LikeGeliked door 1 persoon
Niet te geloven hoe laconiek sommige ouders zijn… Mooi dat juist zo’n onruststoker er eentje blijkt te zijn met het hart op de goede plek.
LikeGeliked door 1 persoon
Het is meer en meer ieder voor zich. Gelukkig zijn er nog mensen met het hart op de juiste plaats.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik zou me als ouder schamen om mijn kind daar te laten staan.
LikeGeliked door 1 persoon
Vervelend. Maar ja, je hebt mensen en mensen….
LikeGeliked door 1 persoon
Het gebeurt.
Gelukkig zelf nooit meegemaakt en ook mijn kinderen niet.
LikeGeliked door 1 persoon
Mijn ouders hadden vroeg nooit tijd voor mijn broertje en mij. Zodoende moesten we alles zelf oplossen. We zijn er niet slechter van geworden maar leuk was anders.
Lief dat collega’s klaar stonden om andere collega’s naar huis te brengen. En dat de grootste onruststoker zijn vader om hulp vroeg. Op zo’n manier brengt natuurgeweld de mensen dichter bij elkaar.
Lieve groet
LikeGeliked door 1 persoon
Wij organiseren ieder jaar een huttendorp dan vragen we of de ouders indien nodig thuis zijn en waar bereikbaar als ze een nachtje mogen blijven slapen of bij calamiteiten. Is al regelmatig gebeurt als kind het ’s nachts opeens niet meer durfde of misselijk van het snoepen of zo was en we haar/hem thuisbrachten dat ouders niet thuis of bereikbaar waren. Ik snap dat echt niet hoor.
LikeGeliked door 1 persoon
Als ik soms lees dat er nog steeds kinderen zijn die zonder ontbijt naar school komen verbaast me dit niks. Sociaal zijn is dus ook richting hen die het minder hebben. En sommige kinderen hebben het thuis minder dan anderen. Daarbij is dit wat jij beschrijft een goed voorbeeld van het idee. Laten anderen dan even zorgen dat alles goed komt. Ik kom uit een tijd dat armoede bij sommige gezinnen nog min of meer normaal was. Men keek naar elkaar om. Hulp kwam van school of de kerk waar nodig. In de huidige tijd zou dat de altijd over maatschappij en sociaal denken sprekenden wellicht eens tot daden en wat minder tot woorden over…moeten doen neigen. Wellicht morgen beginnen??
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Rob
Passende naam bij je blog…Co de Rood hihi
Kan me er wel iets bij voorstellen met werkende ouders maar overal is een oplossing voor en ook wij mogen dan regelmatig inspringen 😉
Groetjes
LikeGeliked door 1 persoon
Heel mooi van de papa van de Paul. Enne, I couldn’t agree more. Onze dochter is mijn alles. Ze gaat tot ze helemaal op eigen benen staat voor alles.
LikeGeliked door 1 persoon
Onvoorstelbaar dat mensen geen rekening houden met bepaalde situaties en niet voor hun kinderen iets regelen. En het probleem wordt steeds erger want het gaat vaker stormen in Nederland.
LikeGeliked door 1 persoon
I’m glad everything worked out (eventually.) We only heard about your “Code Red” after it was over.
LikeGeliked door 1 persoon
Have a very Nice week dear
Kissed
LikeGeliked door 1 persoon
Thank you
LikeLike
Helden kondigen zich nooit aan, maar zijn er als je ze nodig hebt.
LikeGeliked door 1 persoon