Een ijverige mier

Geplaatst op 28 februari 2018 door Rob Alberts

Soms schrijf ik wat minder vrolijk over het werken op een school.

Nu vind ik ergens op het internet een “aardig” filmpje dat mijn verhaal laat zien.

https://www.youtube.com/watch?v=3VeW1MDmEy4

Over Rob Alberts

Mensen, natuur, de aarde, planten en dieren hebben mijn interesse. Monumentale Bomen fascineren mij. Onderwijs is mijn passie. In 1988 ben ik in de Bijlmermeer komen wonen. De mensen, het groen, de andere manier van bouwen / wonen hebben mijn hart gestolen. Zonder ver te reizen is hier de hele wereld binnen handbereik. Rondom mijn huis geniet ik vooral van de Familie Pimpelmees. In december 2009 ben ik gaan bloggen over wat mij opvalt of wat mij bezig houdt.
Dit bericht werd geplaatst in Onderwijs, persoonlijk en getagged met , . Maak dit favoriet permalink.

23 reacties op Een ijverige mier

  1. Thomas Pannenkoek zegt:
    28 februari 2018 om 08:17

    Ik herken mezelf in de mier, vooral in de machteloosheid de superviserende dieren te moeten dulden…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  2. fietszwerver zegt:
    28 februari 2018 om 09:26

    mogge Rob
    dit filmpje vertelt ook het verhaal van de mooie firma waar ik in ’81 begon op Schiphol
    en ik denk vele firma’s meer 😦

    koude groet

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  3. Jokezelf zegt:
    28 februari 2018 om 10:00

    Herkenbaar voor heel veel sectoren. Ik ben om die reden uit de GGZ gestapt. Mijn werkplezier werd volkomen uitgehold door al die toezichthouders, protocollen en voorgeschreven manieren van werken, en vooral door het feit dat degenen die het daadwerkelijke werk moesten doen, steeds harder moesten werken, of zelfs ontslagen werden, om al die managers en bestuurders hun riante vergoedingen te kunnen betalen. Zelfs als zelfstandig gevestigde werd ik nog afgeknepen en gemonitord. Ik werd er gillend gek van (wat natuurlijk wel weer werk had kunnen betekenen voor een collega-psycholoog, als de wachtlijsten niet zo lang waren geweest). Nou ja, je begrijpt: ik heb met je te doen en breek mij het bekje niet open 🙂

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  4. AnneMarie zegt:
    28 februari 2018 om 10:20

    Nederland is de weg kwijt met hun regelneven. Het grootste probleem voor al die hardwerkende mieren. Door zoveel kakkerlakken met hun pootjes gebonden aan zinloze regels.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  5. HesterLeyNel zegt:
    28 februari 2018 om 10:31

    Dit gaan maar oral so. Ek was ook eens op ’n tyd ’n mier, maar ek het so kwaad geword vir al die reëls dat ek sommer self weggeloop het. Nou hou ek produktief vakansie.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  6. Jan K. alias Afanja zegt:
    28 februari 2018 om 10:39

    Die mier zou in diverse sectoren kunnen werken, lijkt me. Ik herken het verhaal in elk geval heel goed uit mijn laatste jaren in het sociaal-cultureel werk.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  7. omabaard zegt:
    28 februari 2018 om 11:04

    Zo herkenbaar en ‘enthousiasme-verminderend’, ook in het Belgische onderwijs.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  8. Bertie zegt:
    28 februari 2018 om 11:38

    Prachtfilmpje. Zou de wereld rond moeten gaan, het is echt niet alleen in Nedelanfd zo.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  9. Regenboogvlinder zegt:
    28 februari 2018 om 11:53

    Komt in alle sectoren voor, heb het zelf meegemaakt in het bedrijfsleven. Organisatie na organisatie en op het eind moesten er mensen uit die de kennis, de goodwill bij de klanten, de motivatie hadden. Maar waardering ho maar! Mooi voorbeeld dit filmpje!

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  10. Sjoerd zegt:
    28 februari 2018 om 11:59

    Ik heb het opgeslagen, daar zouden eens meer mensen naar moeten kijken. Ik heb in mijn achterhoofd ook zo’n filmpje met een brugwachter…

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
    • Rob Alberts zegt:
      28 februari 2018 om 12:09

      Ja, dat verhaal van die brugwachter kwam ook bij mij naar boven.

      Vriendelijke groet,

      Like

      Beantwoorden
      • Willem zegt:
        28 februari 2018 om 23:04

        Ken het brugwachtersverhaal niet, maar kan me er wel iets bij voorstellen. Ken wel een vergelijkbaar filmpje uit de jaren ’90 over een wedstrijd tussen Japanse en Nederlandse roeiers met dezelfde teneur.
        Je begint je af te vragen wat er echt veranderd is in een kleine 30 jaar en nog belangrijker; willen de leidinggevenden wel de broodnodige verandering.

        Geliked door 1 persoon

        Beantwoorden
  11. burroholandae zegt:
    28 februari 2018 om 12:16

    Ik herken er helemaal niks van. Echt niet! Heus! eerlijk waar niet! 😉

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  12. Matroos Beek zegt:
    28 februari 2018 om 13:38

    Schitterend verhaal. Velen zullen er zich in herkennen. De structuren met teveel controle op controle enz…
    Groeten van nog een mier.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  13. Spontanity zegt:
    28 februari 2018 om 13:48

    Eigenlijk triest toch!
    Maar het is wel de keiharde realiteit.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden
  14. Rebbeltje zegt:
    28 februari 2018 om 15:32

    Leuk om naar te kijken en het is nog waar ook 😉

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

  15. Pingback: De sluiswachter – bVision & Photography

  16. Dick zegt:
    2 maart 2018 om 18:53

    Heel herkenbaar, zeg ik net als iedereen. Ik heb ook wel met je te doen, Rob. Misschien moet je wat meer mieren of mensen in dezelfde situatie bij elkaar zoeken want na dit leuke youtube filmpje zag ik een filmpje ‘samenwerken bij mieren’ verschijnen en dat heb ik ook maar even uitgekeken. De boodschap daarvan was dat als mieren samenwerken het per definitie op een succesverhaal uitloopt.

    Geliked door 1 persoon

    Beantwoorden

Geef een reactie op burroholandae Reactie annuleren

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.