Geboren 30 juni 1914 te Widang, Java, Nederlands-Indië
Overleden 16 april 1998 te Surakarta, Java, Indonesia
Hij studeerde aanvankelijk rechten in Leiden, maar verhuisde in de oorlog naar de Keizersgracht in Amsterdam, om samen met andere Indonesiërs in het verzet te gaan.
Zijn voornaamste taak was om Joodse kinderen te halen en te brengen naar onderduikadressen en samen met Nel van de Berg een zomerhuisje in Rijssen te runnen waar Joodse kinderen ondergedoken zaten. Dit onderduikadres is later verraden maar Rachmad en een aantal kinderen wisten te ontkomen en zijn ondergedoken op verschillende adressen. Hij had nog net op tijd een jongetje overgedragen aan Miep van West (de verzetsnaam van Nel van de Peppel) en zij heeft hem weer achterop de fiets naar een ander onderduikadres gebracht. Zij vertelde me dat zij hem bracht als: Fritsje van de Bakker, de Bakker die brood bakt.
Dat jongetje was Frits Souget, en hij heeft uit erkentelijkheid mijn vader in 1981 een prachtige camera gegeven toen ze elkaar voor het eerst weer zagen in Nederland en mijn moeder, Nel van de Peppel, een prachtige bos bloemen.
Na de oorlog zijn Rachmad en Nel van de Peppel getrouwd en naar Nederlands-Indië vertrokken. Daar is hij wederom in het verzet gegaan, deze keer tegen de Nederlanders.
Toen ik hem vroeg waarom hij zich altijd geroepen voelde om te strijden, was zijn antwoord heel simpel:
“Ik ben een Socialist en tegen het Nazisme, uit welk land het ook komt, Duitsland, Engeland, Nederland, Indonesia. Geen mens heeft het recht om zijn en andere volken te onderdrukken, want hoewel wij allemaal verschillend zijn, zijn mensen allen gelijkwaardig.” Na de machtsovername door Suharto is hij bij de “communistenjacht” als politieke gevangene berecht. Mijn vader werd omstreeks 1968 naar Buru gedeporteerd, maar circa 1974 naar de Cipanang gevangenis in Jakarta overgebracht waar hij gevangen zat tot 1981. Eenmaal in Jakarta kon ik frequenter met hem corresponderen, meestal door tussenkomst van een nichtje dat hem kon bezoeken.
Het programma ‘Hier en Nu’ met Catherine Keyl was daar in 1978, zij interviewde ex-Minister President Soebandrio. Na afloop van het interview, niet meer geëscorteerd door militairen, konden ze over prikkeldraadversperringen stappen om kort met de gevangenen te praten. Mijn vader vroeg haar om mij de groeten te doen en mij te informeren wanneer de uitzending zou plaatsvinden, zodat ik kon kijken. Na zoveel jaren zag ik dus mijn vader op TV. Dat was een blij, maar ook een ontroerend moment.’
Raden Mas Said was de zoon van Raden Mas Aryo Adipati Saidiman Koesoemobroto, regent van Tuban van 1927 tot 1944 en Raden Ayu Moerliah Koesoemodigdo.
Buitengewoon interessant, zo’n familieverhaal! Was Raden Mas Said van adellijke afkomst of ligt dat anders?
Overigens ben ik zelf geboren en getogen in Rijssen, ik ben daarom best wel nieuwsgierig naar het adres van die onderduik….
LikeLike
Over de titel Raden heb ik het volgende gevonden:
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Raden
Het adres in Rijssen is mij onbekend. Misschien dat oudere bewoners in Rijssen meer informatie hebben?
Vredelievende groet,
LikeLike
Prachtig verhaal over onbekende helden. Dank voor het delen, Rob! Volgende week ga ik naar een thema-avond ‘Nederland in Verzet’ waarbij een nazaat van een verzetsheldin een lezing zal houden: https://willemfredrik.nl/contact/open-avonden/ Als je toevallig kunt…zeer de moeite waard, lijkt mij.
LikeLike
een verhaal heel mooi , helaas met trieste achtergrond 😦
LikeGeliked door 1 persoon
Een indrukwekkend verhaal weer.
LikeGeliked door 1 persoon
Het socialisme kende vele gezichten, intussen is de onderdrukking gekomen uit heel andere hoek. Zouden er nu weer nieuwe verzetshelden opstaan??
LikeLike
Ik zie inderdaad nieuwe verzetshelden opstaan.
Jammer genoeg drammen en rommelen er ook nieuwe dictators en despoten op onze aarde.
Bewuste en ‘onbewuste’ aanhangers van deze dictators en despoten boezemen mij de angst aan.
Bezorgde groet,
LikeLike
Het grootste moslimland ter wereld kent ernstige beperkingen van de mensenrechten. Lijkt mij dat die oude vrijheidsstrijders voor J.Doedel hebben gestreden…..
LikeLike
Jouw reactie doet mij denken aan deze Doedel:
https://en.wikipedia.org/wiki/Louis_Doedel
Voor mij blijft dialoog en het gesprek blijven voeren de oplossing.
Mensenrechten worden jammer genoeg overal en in alle tijden met voeten getreden …..
Vriendelijke groet,
LikeLike
Meninggever, Mijn vader was in Nederland tijdens de Duitse bezetter en hij is samen met nog vele andere Indonesische studenten in het verzet gegaan in Nederland dus. Eenmaal terug in Indonesia streed hij tegen de Nederlanders die Indonesia wilden re- koloniseren. Deze aan beide kanten zeer bloedige oorlog duurde van 45 tot 49. U hebt helemaal gelijk dat u stelt dat de verschillende regeringen van Indonesia het kolonialisme in stand hebben gehouden door Timor Leste te annexeren en nu West Papua te blijven bezetten en uit te buiten en de Papua’s te onderdrukken.
Toch als kanttekening…………je kan als je onrecht ziet, welk land of welk mens het ook doe niet in actie komen omdat het wellicht voor J. Doedel zal zijn. Of je gaat toch je verzetten tegen welke vorm van onrecht en onderdrukking dan ook. Ik vind het heel dapper van mijn vader en mijn moeder om wel te blijven strijden al is het ten koste van hun eigen veiligheid.
LikeGeliked door 1 persoon
Dank voor deze betrokken reactie.
Vredelievende groet,
LikeGeliked door 1 persoon