Winkelen in de toekomst

Als dorpsbewoner in een global village kijk ik telkens weer verbaasd op als ik in een winkelcentrum ben. Terwijl een bezoek aan een treinstation een andere verwondering geeft. Het verleden is iets waar we soms naar kijken. Alsof de tijd aan ons voorbij zoeft zoals we in een trein achter uit kijken. Toch zitten de meeste treinreizigers met hun gezicht naar voren. Reikhalzend uitkijkend waar zij naar te gaan. In een trein is dat voorspelbaar, bij het instappen weet je al waar je naar toegaat.

De toekomst is alleen minder makkelijk te voorspellen.

Bij mijn eerste treinreis herinner ik mij nog de open kale en winderige perrons. De slappe koffie in de kale, ongezellige stationsrestauratie waar je niet warm van werd proef ik ook weer. Wat een verschil met de levendigheid die je nu in een treinstation vindt. Een hapje, drankje en krantje uit alle windstreken stralen je tegemoet. Ook de dagelijkse boodschappen en meer zijn er nu te koop.

In winkelstraten worden gesloten rolluiken afgewisseld met borden te koop of te huur. Dat zijn nu de kale windgaten in een stad geworden. De grote winkelketens vallen een voor een over elkaar om. De kleine middenstander is al langer terug uitgekocht. Parkeergarages vragen de hoofdprijs aan een verdwaalde klant. En een veilige plek voor een fiets is er niet te vinden.

Is het nu een terugkijken hoe het vroeger was wat de projectontwikkelaars en vastgoedbeleggers met hun winkelpanden doen? Of kunnen zij zich omdraaien, de rug naar het verleden rechtend en vol optimisme naar de toekomst kijken.

De bedrijvigheid in een treinstation is makkelijk te kopiëren. Waar het eerst lijkt op haastige mensen zonder tijd, blijken reizigers er steeds meer op te rekenen dat wat zijn nodig hebben voorhanden is. Diezelfde service was vroeger ook in de winkelstraten te vinden. Om die winkelstraat weer levendig te maken moet er dus ruimte gegeven worden aan een middenstander met oog en oor naar zijn klanten. Een landelijk, Europees of zelfs mondiaal hoofdkantoor kan daar niets aan toevoegen.

De projectontwikkelaar of vastgoedmagnaat kan daar wel over nadenken. Meer ruimte voor pop up stores is een manier. Betaalbare huren voor nieuwe initiatieven met crowdfunding ondersteuning is een andere manier. En de lokale overheid kan een gezonde mix tussen wonen, winkelen en werken met haar bestemmingsplannen mogelijk maken.