Met een schoolreisje gebeurt er van alles. Terwijl we op de plaats van bestemming aankomen parkeert de buschauffeur in een Q-Park-garage. Q-Park heeft geloof ik het monopolie van parkeren in Nederland. Terwijl we de meegenomen rolstoel in elkaar zetten zoekt iemand anders de lift. Met de duwer, rolstoeler en rolstoel komen we even daar na bij de lift aan. Je raadt het al. De lift werkt niet. En Q-park is niet te bereiken. Nadat de rolstoel weer tot een pakketje is opgevouwen helpen de vriendjes om het klasgenootje met rolstoel en de schooltas naar boven te tillen. Gelukkig is het maar 1 verdieping.
Om op de bovenste verdieping van het uitzicht te genieten moeten we weer een lift in. Deze lift werkt gelukkig wel! Omdat het erg druk is worden er allerlei flauwe grappen gemaakt. Maar als we weer buiten staan blijkt dat de grappen en grollen bij Jerry verkeerd vallen. Als iedereen vrolijk om zich heen kijkt en luistert naar de uitleg wordt Jerry misselijk en draaierig. Hij kan niets meer zien. En luisteren lukt al helemaal niet.
Om het schoolreisje niet voor iedereen te verpesten blijf ik maar bij hem. Een telefoontje met zijn vader helpt een klein beetje. Langzaam aan wordt hij rustiger. Maar echt erbij zijn lukt hem niet.
Op school is Jerry altijd met zijn maatjes. Alsof zij de drie musketiers zijn. Ook nu sluiten Leo en Daan zich bij Jerry aan. Direct valt het verschil op. Jerry houdt zich aan onze afspraak. Hij mag niet te veraf dwalen, maar zorgen dat ik hem steeds kan zien. Dat doet Jerry netjes. Daan en Leo zijn van een ander kaliber. Luisteren doen ze niet. Met de meest potsierlijke bewegingen vallen zij de andere bezoekers lastig. Kijken met ogen hebben ze nog niet geleerd. Ondanks opmerkingen kijken ze vooral met hun handen.
Als we weer op school terug zijn stormen Leo en Daan alle kanten op. Een dankjewel of groeten kennen zij niet. Datzelfde is het geval bij hun beide moeders. De vader van Jerry zit anders in elkaar. Hij komt rustig naar mij toe. Terwijl Jerry meeluistert krijg ik het verhaal van een kapotte lift tijdens een vakantie. De uren die zij in die lift opgesloten zaten geven Jerry nog steeds doodsangsten als hij in een lift moet.
Blogger uit Amsterdam-ZuidOost 
Wat een rotervaring moet dat geweest zijn.
LikeGeliked door 1 persoon
Had je dat maar eerder geweten…kon je er op inspelen
LikeGeliked door 1 persoon
Het zal zeker niet aan jou hebben gelegen!
LikeGeliked door 1 persoon
Wat erg als de voorzieningen niet werken en je nergens iemand vind. Dan is het fijn als er hulp is. Daar zijn vrienden voor (en leraren 😉)
LikeGeliked door 1 persoon
Klink na ’n riller van ’n uitstappie, Rob!
LikeGeliked door 1 persoon
Goh, dat is toch wel even schrikken hoor.
LikeGeliked door 2 people
Een leraar moet nogal wat verduren hé Rob. Vooral aan dat ‘niet groeten’ erger ik me… jammer dat de ouders geen goed voorbeeld geven. Elementaire beleefdheid leert men thuis.
Geniet van het lange weekend!
LikeGeliked door 1 persoon
Een kapotte lift èn een staaltje onopvoedkunde….
je bent er klaar mee als leerkracht..
LikeGeliked door 1 persoon
Gelukkig was er hulp voor Jerry, chapeau Rob
LikeGeliked door 1 persoon
Dit is ’n meelewende verhaal Rob. Jerry is gelukkig om so ’n vader, leerkrag en vriende te hê om hom by te staan wanneer hy beangs is.
LikeGeliked door 1 persoon
Het heeft zeker niet aan jouw inzet gelegen, Rob! Van een leraar wordt verwacht dat hij overal tegelijk aanwezig is. Een onmogelijke opgave.
Jerry’s vader staat een stuk hoger op de maatschappelijke ladder dan de moeders…
Je hebt alles gedaan wat in je vermogen ligt en dat is veel ♥
Lieve groet
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een ellende, traumatisch voor de één, frustrerend voor de ander.
LikeGeliked door 1 persoon
mogge Rob
ik sluit mij volkomen aan bij matroos Beek en de anderen
en omdat je goed slaapt , zal je ook wel aan het koudere weer wennen 🙂
motregen groet
LikeGeliked door 1 persoon
Dat van die lift kon je niet weten. Dankzij de vader van Jerry wordt alles duidelijk.
LikeGeliked door 1 persoon
Daar ontbreekt het tegenwoordig helaas nogal eens aan: opvoeding.
Interessante inkijk in je werkzame leven Rob.
LikeGeliked door 1 persoon
Wat een verhaal. Op veel plaatsten zijn nog geen liften en als ze er dan zijn is het geen garantie dat ze het doen. Mooi dat jij je verantwoordelijk voelde, dat was een geschenk voor de jongen. Opgesloten zitten in een lift is vreselijk, eenmaal meegemaakt, bracht een vuilniszak naar de container, normaal altijd de trap, maar was toen net aan been geopereerd voor de eerste maal, de jongste kinderen waren nog klein, gelukkig was er iemand op visite en die was bij ze. ( maar sloeg geen alarm ) Een alarmknop zat niet in de lift en ik hing op de bovenste etage, lift was van glas, werd bloedheet en de zak begon te stinken, ik wilde niet zitten, want er piste altijd honden in de lift, maar ik moest wel en na heel lang en hard roepen kwam er niemand, na uren werd ik bevrijd door de brandweer, moest tussen twee hoogtes uitstappen/werd getild, nou ik weet wat een lifttrauma is en als je er dan ook nog vaak in moet, is dat heel, heel erg. Zo rot voor die jongen.
LikeLike
Zelf heb ik gelukkig geen nare ervaringen met liften. Maar jij hebt wel iets vreselijks meegemaakt. Ja, zo denk je nog een keer na voordat je in een lift stapt.
Bemoedigende groet,
LikeGeliked door 1 persoon
Nou gelukkig maar, in de jaren dat de twee jongste kinderen nog klein waren, had ik een dubbele kinderwagen, ja, ze schelen een jaar, Blanca lag, en Emilio zat, een handige wagen die ik kon vermaken, maar ik kon nooit met de trein mee, in Krommenie was toen nog geen lift, nu wel, maar hij is vaak stuk. Je zult toch maar in een rolstoel zitten, nou het schiet niet erg op in Nederland ondanks afspraken.
LikeGeliked door 1 persoon
Uit het leven gegrepen. Dit soort verhalen lees ik graag.
Bewolkt groetje
LikeGeliked door 1 persoon
Respect voor jou Rob.
LikeGeliked door 1 persoon
Leraar, een boeiend maar ook verantwoordelijk vak
LikeGeliked door 1 persoon
dat met die lift kon niemand weten.. Rob
geen bedankje van de beide moeders
elementaire beleefdheid toch
LikeGeliked door 1 persoon
ha die Rob
ja rebbeltje had het over die krullenbol en de schildpad en dat bracht mij ff terug in de tijd , midden jaren ’70
zaterdag is een wandeling gepland
fijne avond groet
LikeGeliked door 1 persoon
Q-Park is een commerciele instelling. Geld verdienen eerst, servide op de tweede plek. Dit verhaal getuigt daar prima van…
LikeGeliked door 1 persoon
De arme jongen, zo’n nare ervaring heeft blijkbaar een diepe indruk gemaakt. Goed dat je bij hem gebleven bent. Het zal best slopend zijn voor de leerkrachten en de begeleiders zo’n uitstapje. Mooi beschreven.
LikeGeliked door 1 persoon
een bijzondere leerkracht met een mooie blog
LikeGeliked door 1 persoon
Chapeau Rob. Jerry kan blij zijn op jou te kunnen rekenen.
LikeGeliked door 1 persoon